Το έκανε “Κούγκι” τελικά

Φλεβάρης του 2015 ήταν, όταν ο Πάνος Καμμένος προειδοποιούσε ότι… «θα το κάνουμε Κούγκι». Τρία και πλέον χρόνια μετά, ο υπουργός Εθνικής Aμυνας έχει πυροδοτήσει τη “βόμβα” όμως αυτή δεν απειλεί τα… θεμέλια του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά την ελληνική κυβέρνηση.
Ο κ. Καμμένος ξεκάθαρα εξέθεσε τον μέχρι χθες υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά στο πρόσφατο ταξίδι του στις Η.Π.Α. Εξέθεσε επίσης την κυβέρνηση, αλλά και τη χώρα γενικότερα, η οποία βγάζει μια ασόβαρη εικόνα, με έντονη διγλωσσία στην εξωτερική πολιτική.
Οι θέσεις που μετέφερε στο εξωτερικό αλλά και όσα κατά καιρούς υποστηρίζει σε δηλώσεις του, δεν ταυτίζονται (επίσημα τουλάχιστον) με τις θέσεις της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει. Αυτό φαντάζει παράλογο, καθώς προϋπόθεση σε μια κυβερνητική συνεργασία είναι η συμφωνία σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα υψηλής πολιτικής. Και κάτι “υψηλότερο” από τα εθνικά ζητήματα δεν νομίζουμε να υπάρχει.
Εξετάζοντας λοιπόν όλα τα γεγονότα, ένας εξωτερικός παρατηρητής θα υπέθετε ότι ο κ. Καμμένος αποτελεί ξένο σώμα σε αυτή την κυβέρνηση και η λογική εξέλιξη των πραγμάτων θα οδηγούσε στην παραίτηση ή απομάκρυνσή του.
Αν’ αυτού όμως, παραιτήθηκε ο κ. Κοτζιάς, με τον πρωθυπουργό να κάνει δεκτή την παραίτησή του και να στέλνει… μήνυμα προς τον κ. Καμμένο ότι δεν αποδέχεται τη διγλωσσία. Εκ των πραγμάτων όμως, όχι μόνο την αποδέχτηκε ο κ. Τσίπρας αλλά την επιβράβευσε κιόλας. Αφού στο τέλος της ημέρας, κερδισμένος από τη διένεξη Καμμένου – Κοτζιά ήταν ο πρώτος.
Η ωμή πραγματικότητα, δείχνει ότι αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός τελεί υπό την “ομηρεία” Καμμένου. Χωρίς τη στήριξη των ΑΝΕΛ η κυβέρνηση παύει να υπάρχει. Από εκεί και πέρα το δίλημμα είναι ξεκάθαρο: Ο στόχος είναι μια κυβέρνηση που θα λειτουργεί χωρίς προσωπικές στρατηγικές προς όφελος της χώρας ή αυτοσκοπός είναι η διατήρηση στην εξουσία;
Οι χθεσινές εξελίξεις, τείνουν προς το δεύτερο σενάριο.