ΣΤΗΝ Ελλάδα μιλάμε για ψήφο διαμαρτυρίας. Η οποία δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, «απορροφήθηκε» από μικρά κόμματα, συνέβαλε στην άνοδο της άκρας δεξιάς, αλλά και ενός άλλοτε μικρού «αριστερού» κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ. Το χειρότερο είναι ότι η διαμαρτυρία αυτή διοχετεύεται και σε ένα μεγάλο ποσοστό αποχής των ψηφοφόρων από την εκλογική διαδικασία. Που είναι μια άλλη «παράπλευρος» απώλεια της κρίσης με συνέπειες απρόβλεπτες για το μέλλον της δημοκρατίας.
Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ απέναντι του γνωστού μας πολιτικού συστήματος αποτυπώθηκε σε μια πρωτοφανή πολυδιάσπαση της βούλησης του ελληνικού λαού παρουσιάζοντας έναν ασυνήθιστο πολυκομματισμό στη Βουλή (7 κόμματα!)
…ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ με εμάς, τους Έλληνες εκλογείς, είναι η διαιώνιση της λεγόμενης «εκδικητικής» ψήφου: «δεν με ικανοποίησες (ή μου στέρησες από τις απολαυές;), ψηφίζω τον αντίπαλό σου!», Με αυτή τη λογική δεν καταβαραθρώθηκαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., κόμματα-μάνες στις παροχές;
ΜΙΑ τέτοια εκλογική νοοτροπία μεταφέρεται δυστυχώς και στις μελλοντικές γενιές ψηφοφόρων. Σήμερα, δεν ενδιαφέρεται το άτομο (ο ψηφοφόρος) για το γενικότερο καλό παρά μόνο για το ατομικό/οικογενειακό συμφέρον. Απόδειξη; Οι επανειλημμένες ατυχείς επιλογές μας που μας χώνουν πιο βαθιά στην κρίση.
ΤΙΣ εκάστοτε εκλογές εδώ, δεν τις κερδίζει ο αντίπαλος (η αντιπολίτευση), αλλά τις «χάνει» η κυβέρνηση! Είναι μια εγωιστική «απάντηση»/τακτική που ακολουθεί πρώτα ο ηττημένος και το κόμμα του, έπειτα ο ψηφοφόρος του. Για να πούν στους πολίτες πως αυτοί είναι καλύτεροι από τους «άλλους»!
ΕΞΑΛΛΟΥ, από την επόμενη των εκλογών, κάθε αντιπολίτευση δεν ζητά, άραγε, νέες εκλογές, ακριβώς όπως το παιδί που του πήραν το παιχνίδι και το ζητάει επίμονα; Το χειρότερο είναι ότι αυτή η νοοτροπία του ή εσείς ή εμείς («ή αυτοί ή εμείς», βασικό προεκλογικό σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ) έχει ριζώσει στα κόμματα εξουσίας, παρά τις καταστροφικές συνέπειές της για τη χώρα.
ΑΝΤΙ, λοιπόν, η (κάθε) αντιπολίτευση να στρώνεται και να εκπονεί κάποιο σοβαρό πρόγραμμα ανάπτυξης/ανόρθωσης της χώρας ή εξόδου της από την κρίση, αυτή επαναπάυεται στο ότι θα επέλθει η φθορά της κυβέρνησης με το χρόνο και με τις αστοχίες της. Αλλά και με τη δήθεν σθεναρή αγωνιστική τακτική της αντιπολίτευσης στη Βουλή! Γι’ αυτό η κάθε αντιπολίτευση στην Ελλάδα θεωρείται αρνητικό ό,τι πράττει η κυβέρνηση. Ακριβώς όπως κάνει σήμερα η Ν.Δ. με την κυβέρνηση…
