ΣΤΕΛΙΟΣ “ΣΑΛΒΑΔΟΡ” – ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ
Μπορεί ένα συγκρότημα να συγκινεί τον 50χρονο πατέρα και τον 17χρονο γιο ή κόρη; Να συνδέει τα ’80ς με το σήμερα;
Να κάνει συναυλίες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας κερδίζοντας το κοινό; Ένα τέτοιο μουσικό σχήμα είναι σίγουρα τα “Μωρά στη Φωτιά”, το ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα που σήμερα θα βρίσκεται στη σκηνή του Chania Rock Festival.
Με την ευκαιρία της εμφάνισης είχαμε μια συνομιλία με τον Στέλιο “Σαλβαδόρ” την καρδιά και το μυαλό του σχήματος για τον ελληνόφωνο στίχο, τις ζωντανές εμφανίσεις, το πόσο rock ήταν ο Μίκης αλλά και το…Τrap.
Έχετε συμπληρώσει περισσότερα από 30 χρόνια “ζωής” τι είναι αυτό που σας κρατάει τόσα χρόνια στο δρόμο με συναυλίες, ηχογραφήσεις;
Πρώτα από όλα η ειλικρινής μας αγάπη για τη μουσική! Μετά θα έλεγα οι σχέσεις που έχουμε αναπτύξει μέσω του συγκροτήματος με πολύ κόσμο. Είναι η μουσική πραγματικά ένα ταξίδι και το συγκρότημα είναι το πλοίο μας. Βρίσκουμε φουρτούνες, νηνεμίες, περιπέτειες…
Όταν είστε τόσα χρόνια συγκρότημα καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν έχετε επαγγελματική σχέση με τη μουσική…
Δεν είναι επάγγελμα για μένα η μουσική σε καμία περίπτωση. Όλα αυτά τα χρόνια κάνω και άλλες δουλειές. Παρά την τεράστια επιτυχία του 1ου δίσκου συνέχιζα και εργαζόμουν επομένως δεν αποτελεί το βασικό μέσο προσπορισμού μας. Μου έχει συμβεί να γυρίζω αργά το βράδυ από τη δουλειά με το λεωφορείο και δίπλα μου μια παρέα παιδιών να τραγουδάει στίχους από τραγούδι μας χωρίς να ξέρει ποιος είμαι. Για μένα δεν είναι ακριβώς επάγγελμα η μουσική…
Περιέγραψε μας κάποια συμβάντα που σε έκαναν να νιώσεις πολύ υπερήφανος για αυτό που κάνεις και κάποια άλλα που ήθελες… να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Σίγουρα υπάρχουν πολλά στη ζωή ενός μουσικού…
Αμέτρητα πραγματικά. Καταρχήν νιώθεις υπερήφανος κάθε φορά που ακούς ανθρώπους να έχουν δεθεί με τους στίχους και τη μουσική μας και να τους θεωρούν κομμάτι της ζωής τους. Από την άλλη όταν δεν πετυχαίνεις αυτό που θέλεις στις συνθέσεις σου, στις επαφές με τον κόσμο, είναι κάτι που με στεναχωρεί. Όπως επίσης όταν ένας συνταξιδιώτης σου στο μουσικό αυτό ταξίδι, ένα μέλος της μπάντας θέλει να σταματήσει για τους δικούς του λόγους. Αυτό πάντα είναι στενάχωρο.
Σίγουρα θα έχει συμβεί να βρεθούν σε κάποια συναυλία σας ο μπαμπάς (που σας άκουγε πριν από 30-35 χρόνια) και ο γιος που ξεκίνησε να σας ακούει σήμερα;
Μόνο μια φορά; Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά και είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα και για μας και για αυτούς. Σκέψου ότι και εγώ είμαι πατέρας και έχω μια κόρη στα 14. Όταν έμαθαν οι φίλες της ποιος είμαι, για το συγκρότημα ενθουσιάστηκαν! Μεγαλώσαμε και εμείς και πλέον είναι λογικό αλλά κυρίως ευχάριστο να βλέπεις τους γονείς και τα παιδιά μαζί σε μια συναυλία. Γιατί εντάξει με τους γονείς προχωράμε μαζί τόσα χρόνια, αλλά δεν είναι λίγο να συγκινείς και νέους 17, 18, 19 ετών.
Διαπιστώνουμε πως ένα μεγάλος μέρος της νεολαίας έχει στραφεί σε αυτή τη νέα μουσική την trap, που σε πολλά τραγούδια της εξυμνεί το μυσογυνισμό, τον πλουτισμό με κάθε τρόπο κ.λπ. Σίγουρα το ροκ δεν ήταν ποτέ του κατηχητικού, πάντα είχε και επιθετικό και θρασύ στίχο αλλά όχι σε αυτό το σημείο… Σε προβληματίζει αυτό;
Σε όλα τα είδη μουσικής θα βρεις καλή μουσική. Υπάρχει και rap και hip hop καλή μουσική και υπάρχει και αντίστοιχη κακή μουσική. Τώρα στίχους που μιλάνε με μίσος ενάντια στις γυναίκες, για εμπορία ναρκωτικών και άλλα τέτοια δεν είναι δυνατόν να μην τους καταδικάζουμε, ακόμα και αν το κάνουν για “μόδα” και για “εντυπωσιασμό” γιατί έτσι περνάνε μια άσχημη άποψη που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά αρκετό κόσμο. Σε αυτά τα είδη της rap-hip hop βρίσκω ενδιαφέρουσα την ανάπτυξη του στίχου, αντίθετα όμως διαπιστώνω αδυναμίες στο μουσικό κομμάτι (αρμονία, μελωδία καμιά φορά και ρυθμού). Θα πω κάτι που λέγεται ότι το είχε πει ο Κιθ Ρίτσαρντ για την χιπ χοπ «πως είναι για ανθρώπους που δεν μπορούν να πουν ούτε μια νότα σωστά. Εγώ θέλω έναν άνθρωπο να μου τραγουδάει, όχι να μου φωνάζει». Έχουμε φίλους σε rap και hip hop, με καταπληκτικούς στίχους, πολιτικές απόψεις και underground στάση ζωής. Μπορεί προσωπικά να θέλω περισσότερη μελωδία και ρυθμό αλλά αυτό είνα καθαρά δικό μου θέμα.
Το ελληνόφωνο rock από τις “χρυσές” δεκαετίες του ’80 και του ’90 φαίνεται να έχει πέσει σε μια “χειμερία νάρκη”. Συμφωνείς; Δεν βλέπουμε πέρα από τα κλασσικά να βγαίνουν νέα σχήματα;
Κοίταξε κάθε είδος έχει τα πάνω και τα κάτω του. Όταν ξεκινούσαμε τη δεκατία του ’80 και ήθελα να μείνω στην ελληνική γλώσσα στον στίχο αντιμετωπίσαμε απίστευτες δυσκολίες. Δεν ήταν κάτι εύκολο, ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, να δημιουργηθεί ένα ρεύμα για να ανοίξουν τις “πόρτες” τους οι εταιρείες. Και όταν άνοιξαν οι “πόρτες” μπήκαν πολλά σχήματα που ίσως κούρασαν τον κόσμο. Πάντως αισθάνομαι ότι προσωπικά είμαι σε μια δημιουργική περίοδο, η ελληνική γλώσσα είναι υπέροχη και ανεξάντλητη και γράφω συνέχεια τραγούδια. Αν δεν ευνοούν οι καιροί ώστε να μας προβάλλουν τα μέσα ενημέρωσης, είμαστε συνηθισμένοι, δεν είχαμε ποτέ μεγάλη στήριξη ούτε από τα ΜΜΕ, ούτε από τις εταιρείες! Συνήθως πάντα τα πράγματα κάνουν τον κύκλο τους και ξαναεμφανίζονται…
Είχαμε πρόσφατα το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη. Τι σημαίνει το όνομα Θεοδωράκης για ένα ροκ μουσικό όπως εσύ;
Ο άνθρωπος ήταν τεράστιος! Τι να πεις για τον Θεοδωράκη; Έχουμε και άλλες απώλειες στο μουσικό χώρο αλλά αυτή τη φορά ένιωσα ότι χάθηκε κάτι από μέσα μου. Πριν μιλήσουμε άκουγα ξανά το σαουντρακ του “Σέρπικο”! Τι σχόλιο να κάνεις, κυριολεκτικά “τα σπάει”, ο άνθρωπος είχε απόλυτη γνώση του έργου του. Ήμουν στην Αγορά της Κέρκυρας και μια λατέρνα που γύριζε έπαιζε το “Μαργαρίτα Μαργαρώ”. Η μουσική του είναι συνυφασμένη με το περιβάλλον, την Ελληνικότητα του χώρου! Το ροκ πέρα από μουσική είναι και ο τρόπος ζωής, ο Μίκης είχε απόψεις αιρετικές και ενάντια στο κατεστημένο της εποχής του επομένως μπορείς να πεις ότι δεν ήταν “ροκ”; Ήταν μια τεράστια μορφή για την παγκόσμια μουσική!
Στη σκηνή του Chania Rock Festival
Τι να περιμένει από τα “Μωρά στη Φωτιά” ο κόσμος που θα έλθει στο Chania Rock Festival ;
Λόγω της πανδημίας και των δυσκολίων έχουμε αρκετούς μήνες να ανέβουμε στη σκηνή! Για αυτό και έχουμε μεγάλη όρεξη, θα παίξουμε τόσο παλιά όσο και νέα τραγούδια και σίγουρα όσοι γουστάρουν το rock n’ roll θα είναι εκεί! Είχε και ένα καλό η πανδημία ότι μας έδωσε την ευκαιρία να γράψουμε νέα τραγούδια, να προετοιμάσουμε τις εμφανίσεις μας. Υπάρχουν πολλά καινούργια πράγματα στο συγκρότημα και μάλιστα και αρκετά από αυτά είναι πρωτόγνωρα. Σίγουρα όποιος βρεθεί στη συναυλία θα αποζημιωθεί και με το παραπάνω. Τα Χανιά πάντα μας υποδέχονται εξαιρετικά, έχουμε μόνο θετικές αναμνήσεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια συναυλία το χειμώνα του ’99 που είχε γίνει ο χαμός και πάντα είχαμε την καλύτερη υποδοχή. Κυριολεκτικά ανυπομονούμε να ανέβουμε στη σκηνή!
