ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ είναι δύσκολο, ενώ έχεις υπογράψει άλλα (το τρίτο μνημόνιο, ας πούμε), να εμμένεις στις ιδεοληψίες σου. Το βλέπουμε αυτό συχνά – πυκνά με τις δηλώσεις σημαινόντων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος (Δρίτσας, Σκουρλέτης, Κυρίτσης κ.ά.).
ΤΑ ιδεολογικά σύμβολα αξίζουν όσο αξίζουν, και όταν θέλεις να κυβερνήσεις κάτω από άλλες, συνήθως αντίξοες συνθήκες, μάλλον τα παροπλίζεις για ευτυχέστερες μέρες. Δεν τα αναμασάς, για να τα «ανασκευάζεις» κατόπιν, προκαλώντας σύγχυση στο κόμμα και τον κόσμο.
…ΘΥΜΑΜΑΙ, με την πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980, ένα σημαίνον στέλεχός της, ερωτώμενο από δημοσιογράφο γιατί δεν εφαρμόζεται ο υπεσχημένος σοσιαλισμός στην Ελλάδα, απάντησε: «Μπορεί να έχουμε σοσιαλιστική κυβέρνηση, αλλά τι θέλετε να κάνει μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα;». Φυσικά, όχι να αυτοκτονήσει! Και τότε η «πρώτη φορά σοσιαλιστική» κυβέρνηση έκανε πολλές ιδεολογικές υποχωρήσεις, ώστε και να παραμείνουμε με καλύτερους όρους στην τότε ΕΟΚ και να έχουμε πιο ανεξάρτητη πολιτική.
ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ παραμένουν. Η δε εφαρμογή τους προσαρμόζεται κατά το δοκούν. Σίγουρα αξίζει τον κόπο κάποιος ιστορικός να ασχοληθεί με τις μεταμορφώσεις του «εμείς» στην τελευταία περίοδο της Ιστορίας μας. Με τα εξής βασικά ερωτήματα: «Ποιο ήταν το “εμείς” στην αποκατάσταση της δημοκρατίας; Πώς το μεταμόρφωσε σε δικομματισμό η σοσιαλιστική “Αλλαγή”; Πώς αυτό το “εμείς” βρέθηκε στη… Μύκονο στα χρόνια της ευμάρειας και του life style; Τι απέγινε τον καιρό της κρίσης και τί σημαίνει σήμερα με μια “αριστερή” κυβέρνηση;».
ΑΛΛΑ και ποιο ήταν το «εμείς» στους O.A. (2004) και πώς αυτό στα τελευταία χρόνια (2005-2016) έγινε σκόνη που απορροφήθηκε από μικρές ασυνάρτητες «συλλογικότητες»; Πώς σήμερα κάθε μικρή «ιδεολογία» διεκδικεί για λογαριασμό της το συλλογικό «εμείς»;
ΠΙΟ απλά, ας σκεφτούμε πώς αυτό, το άλλοτε υπερήφανο και δημιουργικό «εμείς», καταβαραθρώθηκε συμπαρασύροντας στον θάνατο μια ολόκληρη κοινωνική τάξη (μεσαία). Και πώς σήμερα, με την αριστερή κυβέρνηση, γίνεται μια με την παρούσα κυβέρνηση γίνεται ισοπέδωση κάθε ατομικότητας και δημιουργικότητας! Βλέπετε, όπως εύστοχα επισημαίνεται, το «εγώ» συνεπάγεται και ανάληψη ευθύνης των πράξεών σου, ενώ το «εμείς» τη διασκορπίζει σε όλους, φταίχτες και αθώους, έστω και κόντρα στην κοινή λογική.
