Το αίνιγμα της Μόσχας

Το ταξίδι του κ. Τσίπρα στη Ρωσία, Μεγαλοβδομαδιάτικα, έχει δημιουργήσει έντονες διπλωματικές διεργασίες μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικανών, καθ’ όσον ποτέ τους δεν έβλεπαν με καλό μάτι Ελληνα πρωθυπουργό και μάλιστα από τις αρχές της θητείας του να επισκέπτεται τη Μόσχα.
Μια σειρά γεγονότων, που δεν αμφισβητούνται, εικάζεται ότι δεν έχουν τυχαίο και συγκυριακό χαρακτήρα, αλλά είναι αποτέλεσμα άλλων παρένθετων περιστατικών που κρύπτονται πίσω τους. Λογικά δεν θάπρεπε να πάρει τέτοιες διαστάσεις διότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ εφοδιασμένη και με ρωσικής προέλευσης πολεμικό υλικό. Αλλά… είπαμε, αλλά…
Είδαμε ότι μετά τη συνάντηση Μέρκελ – Τσίπρα ο Σόιμπλε σταμάτησε τις ακραίες δηλώσεις του κατά της Ελλάδος, όπως το ίδιο έκανε και ο Βαρουφάκης να μην προκαλεί τους εταίρους. Και επειδή ο τελευταίος θεωρείται καταλληλότερος στα πολιτικοοικονομικά θέματα, προσαρμόζεται και εναρμονίζεται ευκολότερα με τις υπάρχουσες συνθήκες, επιστρατεύτηκε να επισκεφθεί τη Λαγκάρντ. Πόσο επείγον και αναγκαίο ήταν ν’ απασχολήσει κατ’ ιδίαν τη δ/ντρια του Δ.Ν.Τ. την ημέρα του Καθολικού Πάσχα; Να της πει ότι θα πληρώσουμε την τωρινή δόση του δανείου; Οτι θα είμαστε συνεπείς “στο διηνεκές”; Οτι θα αυξήσουμε τον Φ.Π.Α. στα νησιά και ότι θα νομοθετήσουμε το ασφαλιστικό; Αυτά θα μπορούσαν να είχαν γίνει και με ένα τηλεφώνημα. Τι συνέβη λοιπόν; Ο Βαρουφάκης έδωσε εξηγήσεις στη Λαγκάρντ ή έβαλαν τη Λαγκάρντ να “συμβουλέψει” τον Βαρουφάκη; Το ότι ο υπουργός Οικ/κών συναντήθηκε με την Ατκινσον, σύμβολο του Ομπάμα επί Ευρωπαϊκών θεμάτων οικονομίας και εθνικής ασφάλειας, δεν λέει τίποτα;
Είχε προηγηθεί και ο κ. Καμμένος με πρόσχημα την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στη Ν.Υ. Κι αυτό έχει τις δικές του ερμηνείες. Μετά τα λεχθέντα για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου 70 – 30, κάτι που εκφεύγει της αρμοδιότητάς του, δεσμεύθηκε να εκτελεσθεί η αποφασισθείσα απ’ το 2012 διάθεση 500 εκατ. ευρώ για την αναβάθμιση των δωρηθέντων επί προεδρίας Μπους στον Μητσοτάκη 5 ελικοφόρων αεροσκαφών, ηλικίας πέραν των 30 ετών, αναγκαίων για την Αεροπορία από την Ελληνική Βιομηχανία. Και τούτο διότι ο “σουλτάνος” Ερντογάν ενισχύει τη φοβικότητα εναντίον μας διά των δηλώσεων του υπ. Αμυνας Ισμέτ Γιλμάζ, ότι δεν μεταβάλλεται η πρόθεσή του για τη διεκδίκηση 16 ελληνικών νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου νότια της Κρήτης.
Μια άλλη σπουδαίας σημασίας συγκέντρωση υπήρξε στη Βουδαπέστη με τον ΥΠ.ΕΞ. κ. Κοτζιά, όπου πήγε για συνομιλίες, όσον αφορά την ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας στην κεντρική και Νότια Ευρώπη μεταξύ Ουγγαρίας, Σερβίας Τουρκίας και Π.Γ.Δ.Μ. Πρόκειται για τον νότιο αγωγό μεταφοράς αερίου, που προτάθηκε να ονομαστεί “Τurkish Stream” για την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Ασφάλεια. Από εκεί ο κ. Κοτζιάς θα πήγαινε απ’ ευθείας στη Μόσχα.
Πίσω απ’ όλα αυτά κάτι πολύ σημαντικό κρύβεται, όταν παρεμβαίνουν Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες για να ελέγξουν τις κινήσεις του Τσίπρα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να βρει ευήκοον ους, εφ’ όσον οι εταίροι του δεν τον ακούνε. Πασχίζει με νόμιμους τρόπους να απεξαρτηθεί απ’ τις ασφυκτικές πιέσεις που υφίσταται απ’ το ευρωπαϊκό ιερατείο. Θέλει να επανεργοποιήσει τις εμπορικές σχέσεις, οι οποίες ανέκαθεν ήταν επωφελείς για τις δύο χώρες. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μεσολαβούν συμβιβαστικά, προειδοποιώντας τον Ελληνα πρωθυπουργό, να τα βρει με τους εταίρους του στην Ευρώπη, φοβούμενοι μήπως συμβεί κάποια ξαφνική και αναπάντεχη εξέλιξη με απροσδόκητες επιπτώσεις, που δεν θα συμμαζεύονται.