Το “επίμαχο” άρθρο Σαμαρά

Δεν θα ‘πρεπε να μείνει ασχολίαστο το άρθρο του κ. Σαμαρά στην Καθημερινή 8/4/18, έστω και μετά μια εβδομάδα. Εκτιμάται ότι μ’ αυτό θέλει να αναδείξει ότι ο δικός του ρόλος ως πρωθυπουργός ήταν επιτυχία, που τη φρενάρισε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Ο τέως πρωθυπουργός έρχεται σε περίοδο, όπου οι συγκυρίες δεν βολεύουν να μιλήσει για τα χρόνια των μνημονίων, σκοπεύοντας στο πουθενά, χωρίς ν’ αναφέρεται καν στο τι συμβαίνει τώρα στην πολιτική σκηνή. Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι αντιμετωπίζει «τις πολιτικές συνέπειες των καταστροφικών πολιτικών του» και ότι «ως εσχάτη λύση επέλεξε την εξάλειψη των αντιπάλων του».
Πολυδιάστατη πολιτική ερμηνεία έχει αυτό το άρθρο. Χρησιμοποιήθηκε ως μέσον επανεμφάνισης του πρώην πρωθυπουργού στην επικαιρότητα, ύστερα από πολύ καιρό παραμονής του στο περιθώριο. Ηταν ένας τρόπος, να δηλώσει “παρών”, ότι έχει γνώμη, να αποκτήσει ξανά πρωτεύοντα ρόλο στα πολιτικά, ίσως να γίνει και συνομιλητής, ως πρώην πρωθυπουγός και εκφραστής στα πολιτικά δρώμενα. Επιθυμεί να βρίσκεται στην κατηγορία των ανθρώπων, που να του αναγνωρίζεται σεβασμός, διότι άσκησε εξουσία στη χώρα, πιστεύοντας ιδεολογικά, ότι η απουσία του απ’ την πολιτική, θα ήταν δυσαναπλήρωτο κενό. Για τα πολιτικά λάθη, που διεπράχθησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ουδεμία ευαισθησία επέδειξε, να κάνει έστω μια υποτυπώδη αυτοκριτική για τις ευθύνες, που του αναλογούν.
Η στόχευση του επίμαχου άρθρου είναι να αναπτύξει τα οράματά του και να υποδείξει τη στρατηγική τακτική, που κατά τη γνώμη του πρέπει ν’ ακολουθήσουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ την “επόμενη μέρα”, επειδή διετέλεσε αρχιτέκτονας στη συνεργασία και συμπόρευση των δύο πολιτικών σηματισμών, να κυβερνηθεί η χώρα πριν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επιμένει ότι η επόμενη κυβέρνηση, πρέπει να είναι επανάληψη και “ευθεία συνέχεια” της δικής του. Γίνεται ευδιάκριτα η ιδεολογική του πολιτική διάσταση με την υφολογική υπεροπτική συμπεριφορά που τον διακρίνει.
Το περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη διαφωνεί με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος, βέβαια, δικαιούται να ‘χει τις απόψεις του, θεωρεί, όμως, ότι είναι αστήρικτο και αβάσιμο από τώρα, να ξεκινήσουν συζητήσεις, με ποιον θα συνεργασθεί η Ν.Δ. μετεκλογικά και με ποιον όχι. Τούτο βρίσκεται σε δυσαρμονία με τη βάση της Ν.Δ. και θα αδυνάτιζε τον ισχυρισμό της περί αυτοδυναμίας.
Κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ο ηγέτης του επιχείρησε μια «φαύλη εκστρατεία εις βάρος της κυβέρνησής του» και αγνόησε το γεγονός, ότι «πετύχαμε την ανάκαμψη της οικονομίας και καταφέραμε να θέσουμε υπό έλεγχο τις δαπάνες του κράτους»(!). Δεν ομιλεί για λογαριασμό και τη στρατηγική του αρχηγού του κόμματός του, που στοχεύει να κερδίσει τις εκλογές, αλλά αναφέρεται στον ρόλο που διαδραμάτισε αυτός. Εχει τη γνώμη, ότι προώρισται να ξαναπαίξει ρόλο, φτιάχνοντας ένα κάδρο, που να περιλαμβάνει τον εαυτό του και τον κ. Βενιζέλο, να δραστηριοποιηθούν, όπως στο παρελθόν. Τον ενδιαφέρει μόνον η προσωπική του επανεμφάνιση στο πολιτικό σκηνικό.
Σχολιάζεται δυσμενώς, ότι στο άρθρο του δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη και διερωτώνται πολλοί, αν έχει το κεκτημένο δικαίωμα, ως πρώην πρωθυπουργός, να προκαλεί με τέτοιες δηλώσεις.