» Από μια άλλη θεώρηση
«Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και σεμνότερον, Πατρίς εστίν».
Eίναι ύμνος πανεθνικού φρονηματισμού και πανεθνικής ενόρασης και μαρτυρικής βίωσης και χαράς για το «υπέρ Πατρίδος θνίσκειν».
Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και όλοι οι άλλοι εθνομάρτυρες των από αιώνων αμυντικών πολέμων υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας εμπνέουν το ηρωικό φρόνημα που φτάνει αυτονόητα ως τη θυσία για της Πατρίδας την ελευθερία.
Παράλληλα με τον εθνικό μας φρονηματισμό λειτούργησε πάντοτε το φρόνημα της θυσίας που φτάνει ως τον θάνατο για την πίστη του Χριστού την αγία.
Μάρτυρες διαχρονικά από την εποχή των Αποστόλων και πάντοτε στην μακραίωνη ζωή της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα εμπνέουν αυτό το ηρωικό φρόνημα το «μετά χαράς θνίσκειν» εξίσου με την της Πατρίδος την ελευθερία και την του Χριστού την πίστη την αγία.
Όταν μπαίνουν στην φωτιά του πολέμου οι Έλληνες εμπνέονται από αυτό το διπλό, ηρωικό και ακατανίκητο φρόνημα της νίκης για την πίστη και την Πατρίδα.
Όταν πολεμούσαν οι Έλληνες για την Πατρίδας την ελευθερία ατένιζαν στον ορίζοντα τους πολεμάρχους προγόνους όλων των εποχών και εμπνέονταν από αυτούς και χαλυβδώνουν το φρόνημα τους και η επιλογή τους ήταν καθαρή και κρυστάλλινη… «ελευθερία ή θάνατος».
Ο Θούριος του Ρήγα ακούγονταν όχι μόνο ως τραγούδι και ρήμα ελευθερίας, ανατάρασσε τις ψυχές τους, συγκλόνιζε κυριολεκτικά την ύπαρξή τους και έβγαινε από μέσα τους, από την ψυχή τους το «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερης ζωής παρά σαράντα χρόνια σκλαβιάς και φυλακής».
Αυτό το ήθος της λευτεριάς της Πατρίδος τροφοδοτείται και ενισχύεται στη συνέχεια από το ήθος της Εκκλησίας, του Αγίου Ευαγγελίου και της διδαχής του Χριστού, χριστιανικό ήθος λευτεριάς από την αμαρτία, το κακό, το δαιμονικό και το θάνατο και το πέρασμα, το Πάσχα, την Ανάσταση και την αιώνια ζωή.
«Πυρ και ξίφος και οι τα σάρκας τέμνοντες όνυχες τρυφή μάλλον ημίν εισίν η κατάπληξις» διαβεβαιώνει ο Μέγας Βασίλειος από την Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Πρόκειται για ένα ήθος λύτρωσης και ζωής, ελεύθερης και απείρακτης από κάθε κακό.
Σε αυτά τα πλαίσια και μόνο μπορούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε πως οι Πατέρες μας έπαιρναν αποφάσεις υπέρτερες των πραγματικών τους δυνάμεων, από την λαύρα του Παλαιών Πατρών Γερμανού ως τη γενίκευση της επανάστασης κατά του Οθωμανικού ζυγού.
Από τους ηπειρωτικούς αγώνες ως την απελευθέρωση της Μακεδονίας και ως το έπος του 40’ στα βουνά της Αλβανίας.
Όσο και να ψάξουμε δε μπορούμε να βρούμε λογικό επιχείρημα αυτών των πολεμικών παραλογισμών, των ηρωικών και μαρτυρικών μας προγόνων, πατέρων και αδελφών.
Η πολεμική μηχανή των Οθωμανών και των Ιταλών ήταν απείρως ισχυρότερη «των ημετέρων δυνάμεων», οι οποίες κατά τα πολεμικά ανακοινωθέντα εκείνων των καιρών έλεγαν ότι «αμύνονται του πατρίου εδάφους» και φυσικά όχι μόνον, κυριολεκτικά ρεζίλεψαν τον καλύτερο στρατό της Ιταλίας ο οποίος αν και ήταν υπέρτερος των ελληνικών δυνάμεων κατά πολύ τον έτρεψαν σε άτακτη υποχώρηση όπως και παλαιότερα οι λίγοι και ανοργάνωτοι κλέφτες και αμαρτωλοί ελευθέρωναν την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα και έστησαν το πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος παρά τα αναρίθμητα ασκέρια των Τούρκων και Οθωμανικών δυνάμεων.
Η σημερινή εορτή της 28ης Οκτωβρίου, το ηρωικό έπος του ’40 είναι ορόσημο προσανατολισμού και δόξας του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Αυτό που έγινε στα βουνά της Ηπείρου μόνον ως θαύμα μπορεί να κατανοηθεί και μόνον ως θαύμα μπορούμε να το εορτάζουμε και να το τιμούμε.
Ένας στρατός ανοργάνωτος με περιορισμένο πολεμικό εξοπλισμό στάθηκε απέναντι σε ένα πελώριο στρατιωτικό και επιθετικό γίγαντα με επίλεκτες ταξιαρχίες στρατιωτικής και πολεμικής εκπαίδευσης και κέρδισε την μάχη, πέτυχε το έπος αυτό το ιστορικό του ’40, εδόξασε την Ελλάδα πρώτον γιατί είχε το ηρωικό φρόνημα και δεύτερον γιατί ένιωθε τη θεϊκή στήριξη του δικαίου των αγώνων για τη λευτεριά της Πατρίδας την οποία έβλεπε ως χειροπιαστή πραγματικότητα στο πρόσωπο της Παναγίας, της πλατυτέρας των ουρανών, να βρίσκεται κοντά τους και γύρω τους τροφοδοτώντας τον φρονηματισμό τους ώστε να μένουν ανυποχώρητοι παρά τις αντίξοες καιρικές και άλλες καταστάσεις εκεί στα βουνά της Αλβανίας.
Είναι φανερό ότι εκεί μίλησε και νίκησε η ψυχή του Έλληνα, η δικαίωση του ουρανού που έρχεται ως ευλογία στο λαό του Θεού που τραγουδούσε πολεμώντας «ίτε παίδες Ελλήνων» και με τον «αέρα και τους φάγαμε».
Οι στρατιωτικοί και πολιτικοί αναλυτές μένουν άναυδοι μπροστά στο χειροπιαστό θαύμα και καταλήγουν αυθόρμητα στο «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Οι Έλληνες δεν αστειεύονται όταν νιώθουν να κινδυνεύουν τα ιερά και τα όσια της φυλής και του γένους.
Η ελευθερία της Πατρίδας και του Χριστού η πίστη η αγία ως ύψιστα ιδανικά τα χαιρόμαστε εξαιρέτως σήμερα 28η Οκτωβρίου, ημέρα που καταγράφεται με χρυσά γράμματα στους δέλτους της Ελληνικής ιστορίας.
Σήμερα εορτάζουμε το έπος του ’40, μνημονεύουμε των ηρωικών προγόνων μας, δεν μοιρολογούμαστε, το ‘χουμε τιμή και καμάρι ότι καταγόμαστε και αποτελούμε την συνέχεια εκείνων.
Η συμμετοχή μας στις παρελάσεις των ημερών και τις δοξολογίες είναι πράξεις καθολικής αναγνώρισης εκείνων των ηρωικών αναστημάτων .
Ο κοινός εορτασμός του έπους του ’40 ενώνει, συνέχει και συγκροτεί την ισχυρή συνείδηση του έθνους και την πολιτισμική ταυτότητα της Πατρίδος μας.
Το έπος του ’40 παύει πια να είναι εθνική υπόθεση μιας μικρής χώρας, ανήκει στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά των αιώνων και των εποχών.
Η χώρα μας παίρνει οικουμενικές διαστάσεις και οι ήρωές μας ανήκουν στο ηρωικό πάνθεον των μαρτύρων και των γενεών.
Ο πολιτισμός όπου και εάν γεννάται και όπου και εάν αναπτύσσεται και καταγράφεται παίρνει τελικά αυτό το δρόμο του πανανθρώπινου και του παγκόσμιου, του οικουμενικού, του ουράνιου, του αιώνιου.
Ευγνωμόνως αναμιμνησκόμαστε των ηρωικών προγόνων μας, εμπνεόμαστε και ενδυναμωνόμαστε από αυτούς και προχωρούμε και διατρέχουμε και καταγράφουμε και περιφρουρούμε την ιστορία μας, τη δόξα, την τιμή, το όνομα της φυλής και του γένους μας.
Υψώνουμε τις σημαίες μας στα σπίτια μας, τα ιδιωτικά και δημόσια καταστήματά μας, και καμαρώνουμε για τα εθνικά μας σύμβολα, που αποτελούν την ορατή διάσταση της δόξας και της τιμής της Πατρίδας μας, της εθνικής μας ελευθερίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας.
Λέμε ναι στις δοξολογίες, λέμε ναι στα μνημόσυνα για τους υπέρ Πατρίδος πεσόντες, λέμε ναι στις παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις τιμής και δόξας των προγόνων μας και μετέχουμε με την καρδιά μας σ’ όλα αυτά.
Δεν κουράζουν, δεν καταβάλλουν, δεν αποδυναμώνουν.
Ο,τι κάνουμε για την Πατρίδα, για την Ελλάδα είναι δύναμη και ζωή με παρόν και μέλλον.
