“Το έπος του ’40”

«Καλόν έστιν τοις εκ των πολέμων θαπτομένοις αγορεύεσθε, δίκαιον γαρ αυτοίς και πρέπον δ’ άμα εν τω τοιώδε την τιμήν ταύτην της μνήμης διδόσθαι»

Εορτάζουμε για μια ακόμα φορά το έπος του ’40 χωρίς να μιλούμε και χωρίς να μνημονεύουμε τους ηρωικούς εκείνους προγόνους μας που στα βουνά της Αλβανίας έγραψαν με χρυσά γράμματα νέες σελίδες δόξας στο ιστορικό γίγνεσθαι της Πατρίδας μας.
Σιωπούμε, αποφεύγουμε εκδηλώσεις συνωστισμού, δοξολογίες, παρελάσεις προς αποφυγή της μετάδοσης του ιού με την οποία προκαλούνται κρούσματα που βάνουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή μας.

«Υπομένουμε τη διαβούλευση» και ευχόμαστε τη σύντομη απελευθέρωση των λαών και των εθνών από αυτή την ίωση.

Δεν μπορούμε όμως να μένουμε αδιάφοροι και να σιωπούμε γι’ αυτούς που έβαλαν το στήθος τους μπροστά και φύλαξαν την πατρίδα μας και διέσυραν παγκόσμια τις επίλεκτες ιταλικές, στρατιωτικές μονάδες τις οποίες ανάγκασαν σε άτακτη φυγή και άνανδρη οπισθοχώρηση.

Αν σιωπήσουμε γι’ αυτά τα τέρατα των πολεμικών κατορθωμάτων της Βόρειας Ηπείρου, « και οι λίθοι κεκράξονται».

«Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους» όντων εν υπεροχή όχι στο στρατιωτικό εξοπλισμό αλλά μόνον στο ηρωικό και ακατανίκητο φρόνημα που εμπνέονταν από τους ελληνικούς, αμυντικούς πολέμους των αιώνων καθώς και από την πίστη του δίκαιου του αγώνα που αναδείχνεται από την ιερή παρακαταθήκη των ιερών και των οσίων της φυλής και του γένους, δηλαδή του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία.

«Απάντων τιμιώτερον και σεμνότερον πατρίς εστίν».

Οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες, παγκόσμιο και πανανθρώπινο μάθημα πολιτισμού, αξιοπρέπειας και ελληνικής λεβεντιάς.

Με ολιγάριθμο στρατό και ελάχιστα πολεμοφόδια, με περίσσιο όμως ηρωικό φρόνημα που το αντλούσαν πάντοτε από τις δεξαμενές των πολεμικών κατορθωμάτων των προγόνων μας, όπως από τους τριακόσιους του Λεωνίδα ως τη μάχη των Πλαταιών και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Όπως από την Αλαμάνα του Αθανάσιου Διάκου ως το Μανιάκι του Παπαφλέσσα.

Όπως από τους ηπειρωτικούς και μακεδονικούς, απελευθερωτικούς αγώνες μέχρι την υπερτελή φύλαξη των αληθειών της πίστης μας και κατεξοχήν της ορθόδοξης χριστιανικής μας παράδοσης και ζωής των αιώνων, ένθα η Εκκλησία διωκώμενη θριαμβεύει.

Το έπος του ’40 είναι άγιο και ελληνικό διακύβευμα, είναι γήινο και ουράνιο, ανθρώπινο και θεϊκό, παγκόσμιο και οικουμενικό.

Η ανθρωπότητα στέκεται άναυδη μπροστά στο θαύμα των αιώνων.

Η μικρή Ελλάδα αντιστέκεται τροπαιοφόρα μπροστά σε δυο αυτοκρατορίες και μπορεί να έχασε τη μάχη αλλά κέρδισε τον πόλεμο.

Ο φασισμός κατάκτησε την Ελλάδα προσωρινά αλλά οι Έλληνες δεν κατακτήθηκαν ποτέ.

Η Πατρίδα μας ξανά προς τη δόξα τραβά.