Αφιερώνεται στους θανάτω θάνατον
πατήσαντας Παλαιστίνιους αδελφούς μας
Το ερώτημα είναι
αν υπάρχει ζωή προ του θανάτου
– και για πόσους –
Το ερώτημα είναι
Αν θα μπορέσουμε επιτέλους
Να εμέσουμε
Τις αλυσίδες και τα ψεύδη
Που ‘χουμε καταπιεί
Εις τους αιώνας των αιώνων,
Πεθαίνοντας προτού
Να ζήσουμε καλά καλά·
Και πόσο μάλλον
Που τόσα και τόσα αδέρφια μας
Τα κουβαλάν ακόμα
Τα δεσμά.
Όχι στο μυαλό ή στην κοιλιά·
Τα κουβαλάνε στο λαιμό
Στα πόδια και στα χέρια!
Το θάνατο προσμένοντας
Για λυτρωμό
Ή την Ελευθερία.
Γρηγόρης Νιόλης
