Το “φαινόμενο” Μαρία Ρεπούση

Η κυρία Μαρία Ρεπούση, βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι και καθηγήτρια της Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στην Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Ως εδώ όλα καλά.
Γιατί όμως, σχεδόν σε τακτά χρονικά διαστήματα αναποδογυρίζει και κακοποιεί όχι μόνον καταγεγραμμένες και αδιάσειστες ιστορικές αλήθειες, αλλά και γνώσεις που δεν σχετίζονται καν με το διδακτικό και γνωσιολογικό της αντικείμενο;
Το τελευταίο κρούσμα βαρετής πολυπραγμοσύνης της ήταν η πρόταση να εξαιρεθεί από τη μέση εκπαίδευση η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών, γιατί είναι (Χριστέ και Κύριε) “νεκρές γλώσσες” και να περιορισθεί στις θεωρητικές επιστήμες.
Μπορεί πίσω από τον τίτλο της “Παιδαγωγικής Σχολής” του Α.Π.Θ. να κρύβεται η κυρία Ρεπούση προκειμένου να κονιορτοποιεί ακρίτως τα πάντα. Δεν έχει όμως το δικαίωμα ν’ ασχημονεί με τη φιλομάθεια χιλιάδων Ελλήνων και να βαφτίζει νεκρές αυτές τις γλώσσες που είναι η μήτρα του δυτικού πολιτισμού. Τις μέρες αυτές απολαμβάνω, στον Αποκόρωνα, το “μικρό καλοκαιράκι” του Σεπτέμβρη. Και μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα άκουσα έναν βοσκό να φωνάζει: «Περίμενε να πορίσω από την κούρτα». Μια σύντομη φράση έξι λέξεων με δύο αυτούσιες λέξεις της αρχαίας ελληνικής και της λατινικής που η κυρία Ρεπούση τις θεωρεί πεθαμένες. Αλλά είμαι βέβαιος ότι κάτι τέτοια δεν την απασχολούν, γιατί η επιστημονική της διαδρομή ξεκινά από τον γυάλινο πύργο του Ivory Tower του Πανεπιστημίου για να καταλήξει στους θορυβώδεις “κεκράκτες” -κατά τον αείμνηστο γέρο της Δημοκρατίας- των εδράνων της Βουλής.
Ψιλά γράμματα, λοιπόν, για την κυρία Ρεπούση το ρήμα πορίζω (βγαίνω) και η λατινική κούρτα, δηλαδή η αυλή ή και το μαντρί. Λέξεις που επαναλαμβάνονται επί αιώνες και μάλιστα όχι απο διάσημες κυρίες με ακαδημαϊκές περγαμηνές, αλλά από άσημους και πιθανόν αναλφάβητους ξωμάχους…
Αντε μετά να εξηγήσεις, στην κυρία Μαρία ότι από την κούρτα παράγεται η courtoisie, δηλαδή η ευγενική συμπεριφορά των αυλικών. Ψιλά γράμματα, το ξαναλέμε…
Εν πάση περιπτώσει η εν λόγω κυρία τον έχει πιάσει ψηλά τον αμανέ. Οχι γιατί νομίζει ότι θα κατακτήσει το Νόμπελ Παιδαγωγικής με τις παιδαριώδεις προκλήσεις της, αλλά γιατί μια μεγάλη μερίδα Μ.Μ.Ε. αναδεικνύουν σε σοφία και το φτάρνισμά της!
Λίγο περισσότερη σοβαρότητα, λοιπόν, όχι τόσο για την ίδια -που πάσχει από επιδειξιμανία- όσο από κάποιους ρεπόρτερς της καφετέριας, που γεμίζουν τις άδειες ραδιοτηλεοπτικές ώρες με τα παραγεμίσματα της ανεπανάληπτης κυρίας…
Συμπέρασμα: Μόνον με την αδιαφορία θα συμμαζευτεί…