«Είναι πολύ σημαντικό και μακάρι να υπήρχε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, υπάρχει μια άλλη αντίληψη και αυτό είναι πολύ θετικό».
Βασίλης Βασιλικός
Τίμησε την πρεμιέρα… Με το “Ζ” του, πρεμιέρα στην οποία δεν μπόρεσα να βρεθώ. Ομως, όμως το “Ζ”, είχαμε την ευκαιρία με τον Φιλολογικό στην Κίσσαμο, να το παραχωρήσουμε στον κόσμο μας που πλημμύρισε τον Δήμο -στην κυριολεξία- και να δούμε, και να ζήσουμε τον πλουραλισμό των αισθημάτων, του κόσμου αυτού.
Συγκλονισμό, συγκίνηση, θαυμασμό, παράπονο, πικρία και βέβαια τον προβληματισμό και την αγανάκτηση που έχει (πλέον) ποτίσει τη “Συλλογική Ελληνικότητα”, για το όνειδος τούτο…
Τη δολοφονία του ανδρός! Τη δολοφονία του Λαμπράκη!
Οι δε μνήμες της εφηβείας μου, με ταξίδεψαν ευθεία στο μικτό Σχολείο Ελευσίνας στα 1963, τον Μάη τον γλυκό… Τα παιδιά κλαίμε σπαραχτικά με την αθωότητα των δεκατεσσάρων, και προσπαθούμε να παρηγορήσουμε τη Μάρθα, που δεν συνέρχεται…
Ηταν ο νονός της!…
Πολύ αργότερα, διαβάζοντας το έργο του Βασιλικού, συνείρω με σέμνωμα τις δικές μου συνάφειες, κι όταν ακόμη αργότερα είδα την ταινία με τον “σαχ” της σκηνοθεσίας τον δικό μας τον Γαβρά, χειροκροτησα με τη θερμή συγκίνησή μου…
Την έξοχη ταινία, την Ειρήνη Παππά, κι ασφαλώς την απίστευτη αξιοπιστία του YVES MONTAND!
… Εδώ, όμως, στα Χανιά, στα δικά μας.
Ο κ. Φραντζεσκάκης ο Ματθαίος “ψυχή” του φεστιβάλ από χρόνια, θα πρέπει να είναι πάρα πολύ ικανοποιημένος… Ο κ. Καλογερής, ο δήμαρχος Χανίων, ο κόσμος όλος, με τον ζεστό επαινετικό τους λόγο για τις σημαντικές εκδηλώσεις…
Επονται κι άλλα εξαιρετικά!
Εγώ γράφω Παρασκευή πρωί και μέχρι και τις 30 Οκτωβρίου, θ’ αναπτύσσονται οι δυναμικές των μοναδικών θεαμάτων. Δωρεάν να το πούμε κι αυτό, καθώς και όλες οι παράλληλες εκδηλώσεις!
