«Ο Θεός που είπε στο φως να λάµψει µέσα στο σκοτάδι, αυτός έλαµψε µέσα στις καρδίες µας για να φωτιστούµε ώστε να γνωρίσουµε τη δόξα του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού»
(Προς Κορινθίους Β΄4,6)
Στον κάθε έναν από εµάς έχει δοθεί από τον δηµιουργό έστω και λίγο φως. Όποιος, λοιπόν, έχει έστω κι ένα µικρό φως δικό του, τώρα πια δεν πρέπει να το κρύβει κάτω από ένα σκεπασµένο τραπέζι όπου θα φωτίζει άδικα, αλλά να γίνει το παράδειγµα και να το εµφανίσει, έτσι ώστε να το δουν όλοι και να βγάλουν κι εκείνοι το δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει σιγά σιγά να φωτίζεται ο κόσµος, όταν ανάψουν πολλά λυχναράκια. Το φως δίνει δύναµη και µεγαλείο στη ζωή και την αφυπνίζει αληθινά, ακόµη κι αν έχει παραχθεί µε τεχνητό τρόπο δηλαδή µέσω της καθαρής λογικής. Πόσο απαραίτητο και σηµαντικό είναι λοιπόν αυτούς τους καιρούς ο καθένας µας να εµφανίσει το δικό του φως. Οι εξελίξεις αυτών των καιρών µαρτυρούν ξεκάθαρα ότι αυτό που λείπει από τους πιο πολλούς ανθρώπους είναι το φως. Τί ωφελεί να µιλάει κανείς για την αγάπη ή για την τήρηση των εντολών του Θεού, όταν αυτοί που ακούνε βρίσκονται µέσα στο βαθύ σκοτάδι; Ο µόνος τρόπος για να µιλήσεις και να ακουστείς είναι µε το παράδειγµα σου. Είναι γραµµένο εδώ και πάρα πολλά χρόνια το πως θα είναι αυτή η εποχή. Τα φαινόµενα και τα γεγονότα γύρω µας είναι εδώ σε όλη τους την έκταση και κανένας δεν µπορεί να τα αµφισβητήσει. Είπαν δυο άγγελοι από τους ουρανούς σε αυτούς που έκλαιγαν στο σηµείο από όπου Αυτός αναλήφθηκε στο βασίλειο του: «Τι κάθεστε εκεί θλιµµένοι και θωρείτε Αυτόν που ανέβηκε στο βασίλειο του; Πηγαίνετε παρηγορηµένοι στα σπίτια σας, γιατί αυτός ο Ιησούς, που τον είδατε τώρα να υψώνεται στον ουρανό των ουρανών, µια µέρα θα γυρίσει ακριβώς όπως έφυγε τώρα και θα κρίνει όλες τις φυλές της Γης. Χαρά σε αυτούς που θα τους βρει δίκαιους. Εκείνοι θα είναι τα παιδιά του κι Αυτός ο κύριος και Πατέρας τους. Αλίµονο όµως σε όλους που επιµένουν στο άδικο, ειλικρινά το φταίξιµο τους θα γίνει µυλόπετρα γύρω από το λαιµό τους». Αυτά που προανήγγειλαν οι δυο άγγελοι του Θεού, έχουν φτάσει τώρα στην ωρίµανση τους. Οι καρδιές των ανθρώπων τώρα µοιάζουν µε τα τροµακτικά φαινόµενα αυτών των καιρών. Είναι γεµάτες εγωισµό, αρχοµανία, φιλαργυρία, φθόνο, λαιµαργία, κραιπάλη, πορνεία, γεµάτες έριδα και κακογλωσσιά. ∆ιχόνοια και άκρατη ασπλαχνία τις έχουν κυριεύσει και γι’ αυτό έχει απλωθεί µια κατάθλιψη πάνω από τους ανθρώπους, που όµοια της δεν έχει υπάρξει ποτέ. Το τέλος λοιπόν, σε αυτή τη θλιβερή εποχή είναι πολύ κοντά, γιατί πρέπει να µπεί ένα τέλος. Για να µην κινδυνεύσουν περισσότερο κι εκείνοι που έχουν κρατηθεί ικανοί όλο αυτό το διάστηµα της µεγάλης αναταραχής. Όποιος λοιπόν, γνωρίζει ότι η ψυχή του είναι άρρωστη αλλά δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό, µην αναρωτιέται για τις δυσκολίες του. Όποιος γνωρίζει ότι έκανε λάθος, ήρθε η ώρα να το αποδεχτεί και να το παραδεχτεί. Όποιος υπήρξε απαθής απέναντι στη δυστυχία των συνανθρώπων του, µην αναρωτιέται γιατί τώρα υποφέρει. Αυτά τα Χριστούγεννα ας κοιτάξουµε µέσα µας, ας προσπαθήσουµε να κρατήσουµε αναµµένο και δυνατό το φως µας.
