«Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»
Ν. Καζαντζάκης
Ειναι κοντά η μέρα που οι άνθρωποι θα αρχίσουν να ξυπνούν από το βαθύ ύπνο της λήθης. Τότε που θα αρχίσουν επιτέλους να καταλαβαίνουν ποιοι πραγματικά είναι και σε ποιους έχουν παραδώσει τα ηνία της ύπαρξης τους. Η σκόπιμη πλάνη στην οποία περιήλθαν οι άνθρωποι, πιστεύοντας καλοπροαίρετα σε ένα σύστημα σκλαβιάς και όχι ελευθερίας όπως θέλουν να το παρουσιάζουν, τους κρατά δέσμιους σκλαβώνοντας το μυαλό και την ψυχή τους και καθιστώντας τους περισσότερο μηχανές παρά ανθρώπινα όντα. Αυτή τη στιγμή η πάλη γίνεται για να αναστραφούν αυτά τα δεδομένα. Εάν δεν διεκδικήσουμε με συνείδηση, πίστη και υπευθυνότητα την ανθρώπινη υπόσταση μας, εάν δεν απαιτήσουμε ελευθερίες πραγματικές, συνειδητοποιώντας την αληθινή φύση μας , τότε ο κίνδυνος είναι πάρα πολύ μεγάλος και η ευθύνη αντίστοιχα τεράστια, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους επόμενους απο εμάς . Τα όρια του ανθρώπου δεν περιορίζονται και όταν κάποια μέρα το συνειδητοποιήσουμε θα ελευθερωθούμε και σε αυτόν τον κόσμο.
Απο την αρχή της ύπαρξης μας σε αυτή τη γη αρχίζει η αυταπάτη ενός κόσμου που άλλο φαίνεται και άλλο είναι στην πραγματικότητα. Πιστεύοντας σε ότι βλέπουμε, σε ότι είναι φανερό στα μάτια μας μόνο και ακούγοντας ότι μας επιτρέπουν να ακούσουμε, ζούμε τυφλοί και κουφοί όλη μας τη ζωή, αγνοώντας ότι είμαστε έτσι. Και έρχεται η στιγμή που ο φόβος, σαν απόρροια όλων όσων έχουν φροντίσει να μας δείξουν, μας καταλαμβάνει. Τότε έχοντας ξεχάσει τη θεϊκή προέλευση μας χανόμαστε κυριευμένοι από άθλια , μίζερα και τρομακτικά συναισθήματα που μας οδηγούν στην αυτοκαταστροφή.
Γιατί έχουμε ήδη ξεχάσει τη δύναμη μας, έχουμε ήδη ξεχάσει ότι μπορούμε να κάνουμε πράξεις τις σκέψεις μας , ότι μπορούμε να αλλάξουμε και τον εαυτό μας αλλά και την πορεία των γεγονότων γύρω μας.
Ο καιρός όμως δεν είναι πολύ μακριά που θα επιστρέψουμε για να σπείρουμε τους σπόρους της νέας ζωής, να αναπτύξουμε τις ανθρώπινες ιδιότητες μας ελεύθεροι και δυνατοί. Ας πιστέψουμε στο Θεό και στη δύναμη του, ας δούμε με μάτια απαλλαγμένα από την πλάνη του κόσμου. Ένας νέος κόσμος ανατέλλει και το καλό κερδίζει αργά, αθόρυβα, σταθερά και αναπάντεχα. Η εξουσία της λήθης της ανομίας και του φόβου θα χάσει νομίζοντας πως έχει ήδη κερδίσει.
