«Για να ξυπνήσει κανείς πρέπει πρώτα απ’ όλα να συνειδητοποιήσει ότι κοιµάται. Για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι βρίσκετε σε µια κατάσταση ύπνου, πρέπει να αναγνωρίσει και να κατανοήσει πλήρως τη φύση των δυνάµεων που τον κρατούν στην κατάσταση της ύπνωσης. Και είναι ανόητο να νοµίζει ότι αυτό µπορεί να γίνει αναζητώντας πληροφορίες από την ίδια την πηγή που προκαλεί την ύπνωση»
Γ. Γκουρτζίεφ
Το «κακό» έχει δύναµη, όµως δεν είναι άτρωτο. Γνωρίζει ότι οι µέρες του είναι πια µετρηµένες και προσπαθεί να εισχωρήσει ακόµα και από την πιο αόρατη σχισµή. Μπορεί να το δει, να το ακούσει και να το καταλάβει ο κάθενας τώρα, παρατηρώντας ελάχιστα τον κόσµο γύρω του. Όλοι όσοι υπηρετούν το «κακό», είτε ηθεληµένα, είτε από άγνοια, είτε από αδυναµία, για όλους αυτούς, ο χρόνος πια µετράει αντίστροφα.
Σύντοµα θα αποτελέσουν παρελθόν όλοι οι οπαδοί του. Κάθετι σάπιο, σαθρό, νοσηρό, θα γίνει παρανάλωµα του πυρός. Πλησιάζει η ώρα που θα καούν όλα µπροστά στα µάτια µας, µήπως και από το φως της φωτιάς φωτιστούµε και µπορέσουµε επιτέλους να δούµε. Αυτό που είναι διαφορετικό από τα προηγούµενα χρόνια, αυτό που θα έπρεπε να µας κάνει να αναρωτηθούµε και να καταλάβουµε ότι κάτι αλλάζει, είναι το γεγονός ότι έχουν αρχίσει αποκαλύψεις σε όλο το φάσµα της ζωής µας. Πράγµατα ανάρµοστα, καταστάσεις τραγικές, τέρατα µε τη µορφή ανθρώπων, που πάντα υπήρχαν, όµως τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια. Γιατί τώρα το σκοτάδι γίνεται ορατό, αφού έχασε την ικανότητα να κρύβεται, έχασε τον έλεγχο και έπεται τιµωρία εγκληµάτων χιλιετιών. Έχει ειπωθεί πως οι πιο σκοτεινές γωνίες στην κόλαση είναι φτιαγµένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητα τους σε εποχές ηθικής κρίσης. Αυτοί που απλά βλέπουν και µένουν άπραγοι νοµίζοντας ότι έτσι δεν έχουν κανένα µερίδιο ευθύνης. Κι όµως έχουν µεγαλύτερο ακόµα και από τους εκτελεστές. Πόσοι άνθρωποι υποµένουν µε καρτερία ένα Γολγοθά φτιαγµένο από µια κοινωνία που υπηρετεί και συντάσσεται µε το «κακό»;
Πόση απανθρωπιά, ασέβεια, απροκάλυπτο ψέµα και διαστρέβλωση µπροστά στα µάτια µας; Και υπάρχουν κι όλοι εκείνοι που προχωρούν µπροστά µε αξιοπρέπεια και πίστη, µέσα από άνισο αγώνα και εξαντλητική προσπάθεια να κρατηθούν στο σωστό δρόµο, στο δρόµο του καλού και του δίκαιου. Όλος ο πόνος, η αγωνία, η µοναξιά αυτών των ανθρώπων, θα γίνει ποτάµι και θα πνίξει τα πάντα στο πέρασµα του. Η όψη του καταστροφέα προηγείται πάντα από την όψη του ∆ηµιουργού στη φύση. Η φύση όµως καταστρέφει για να δοµήσει κάτι τελειότερο. Αυτή η καταστροφή του παλιού, του ξεπερασµένου, του ρυπαρού και µολυσµατικού, του ακατάλληλου και αντιτιθεµένου στις νέες δοµές, είναι απολύτως αναγκαία για να µπορέσει να κτιστεί επάνω ο νέος κόσµος.
Ο βαθµός της καταστροφής και της επακόλουθης οδύνης σε ότι αφορά τον πλανήτη, ΄τώρα πια εξαρτάται από εµάς. Και κανείς δεν µπορεί να παραπονεθεί ότι δεν ειδοποιήθηκε έγκαιρα, ούτε να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε. Ο Σωκράτης είπε: θα κοιµόµαστε για πάντα µέχρι να µας λυπηθεί ο Θεός και µας στείλει κάποιον άλλον, να µας πει γιατί ζούµε. Μας λυπήθηκε λοιπόν και µας έστειλε, αλλά πολύ εύκολα ξεχάστηκε. Τώρα µας ξαναστέλνει το µήνυµα της υπενθύµισης και είναι στο χέρι µας να σιγήσουµε τις φωνές του κόσµου και να ακούσουµε τη φωνή Του µέσα µας.
