Εδώ που φθάσανε τα πράγματα, η Ελλάδα δεν έχει άλλον δρόμο να διαβεί – πέραν της αμυντικής πολιτικής στην πανδημία.
Επί του πιεστηρίου, ό,τι άνοιξε στη χειμαζόμενη Ευρώπη, κλείνει ξανά.
Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος σύμφωνα με τους λοιμωξιολόγους θα είναι πολύ δύσκολοι μήνες.
Προφανέστατα και μιας τέτοιας έκτασης υγειονομική κρίση έχει επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία.
Αυτό είναι το εύκολο συμπέρασμα, το δύσκολο (πέραν από τις οιμωγές των λαϊκιστών) είναι να παράγεις πολιτικές για να αναστρέψεις τις οικονομικές επιπτώσεις.
Εκεί δυσκολεύονται όλοι· δυσκολεύτηκε ο ασίκης ο Τραμπ, ο Βαγγέλης ο Γιεγιές, οι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι μας.
Η οικονομική συζήτηση που αναπτύσσεται στην Ελλάδα εμπεριέχει την φρενίτιδα του μεταπολιτικού στρες, που όλοι στο τέλος αναγνώρισαν ότι η απάτη των εύκολων λύσεων, είναι μια αυταπάτη που μας γκρεμίζει, στους αιωνίους μονάς του τσαμπουκαλέματος και του φαλιμέντου.
Δεν γνωρίζω ποιa άλλη Ευρωπαϊκή χώρα κάνει μια καλύτερη πολιτική· ακόμη και ο Τραμπ πολιτική επιδομάτων έκανε.
Θέλω να πω ότι το λιανεμπόριο στην Ελλάδα το στηρίζουν οι καταναλωτές, αρκεί να μην προκαλούν την κοινή τους λογική.
Άκουγα χθες τον αρμόδιο Υπουργό. Τους ρώτησε «έχετε πρόταση; Φέρτε την να τη συζητήσουμε».
Αντιλαμβάνεσθε ότι πρόταση δεν έχουν, γιατί απλά πρόταση με τόσους νεκρούς δεν υπάρχει.
Δεν θέλω να γίνω κυνικός, αλλά οι αριθμοί δεν επιδέχονται διαψεύσεων.
Για την πολιτική αντιπαράθεση δεν συζητώ. Είναι κατώτερη των περιστάσεων, γιατί απλά κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί τις περιστάσεις.
Μια βόλτα στον δρόμο θα τους πείσει…
Στο 24ο επεισόδιο, ξεστολίζουμε την Πλατεία της Σούδας, κολυμπάμε -από έρωτα- μέχρι την Νήσο Μαν και γινόμαστε ειδικοί σύμβουλοι σε Υπουργείο.
