Μου είπαν ότι η ευτυχία είναι ένα γαλάζιο πουλί, μου είπαν πως πετά σ’ ένα μακρινό άγριο δάσος και πάνω από πελάγη και ωκεανούς. Μου είπαν ακόμη πως είναι άπιαστο πουλί.
Και εγώ σκοπό μου έβαλα να βρω αυτό το πουλί, πήρα τους δρόμους ψάχνοντας αψηφώντας τους κινδύνους, ρωτούσα διαβάτες και περαστικούς μην είδαν το γαλάζιο πουλί.
Άγνωστο τους φαινότανε, ανύπαρκτο σχεδόν.
Πήρα και ελικόπτερα, πήρα και αεροπλάνα, πήρα γοργά πλεούμενα και ανοίχτηκα στα πελάγη.
Έψαχνα με τηλεσκόπιο και με γυμνό το μάτι, μα πουθενά δεν εσυνάντησα εκείνη την ευτυχία. Και πάνω που κουράστηκα και ήθελα να κλάψω ήρθε ένας γέροντας σοφός να με παρηγορήσει. Και μου έδωσε τις απαντήσεις του με ερωτήσεις.
Βλέπεις κάθε πρωί καθώς ξυπνάς τον ήλιο να χρυσίζει; Θείο δώρο να ξυπνάς κάθε πρωί, και μη το θεωρήσεις δεδομένο.
Βλέπεις την κάθε εποχή μια ομορφιά μεγάλη;
Ή μήπως δεν εγέλασες, δεν χάρηκες με φίλους;
Ή μήπως δεν εγεύτηκες γλυκίσματα και εδέσματα;
Δεν ένοιωσες ένα χέρι να κρατάει το δικό σου;
Δεν πήρες ζεστή αγκαλιά και χάδι;
Δεν χόρεψες;
Δεν ερωτεύτηκες;
Δεν σ΄ αγάπησαν;
Σίγουρα έγιναν όλα αυτά, λίγο ή πολύ, μία ή περισσότερες φορές.
Δεν λούστηκες το φως στη βροχή στη θάλασσα;
Δε σε χάδεψε το αεράκι;
Δεν απόλαυσες ηλιοβασίλεμα;
Αν είχες και έχεις όλα αυτά τα απλά και τα μικρά έχεις την ευτυχία, μην την ψάχνεις μακριά είναι μέσα σου και δίπλα σου. Γαλάζιο πουλί δεν υπάρχει, παρά μόνο η εκτίμηση, ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη για όσα σου δίνονται και για όσα κερδίζεις όσο μικρά και αν σου φαίνονται.
Και μην ξεχνάς η χαρά είναι μουσαφίρισσα αν βρει πόρτες κλειστές το νου και την καρδιά σου θα σε προσπεράσει χωρίς να σε αγγίξει.
Ευχαριστώ σε γέροντα που μου άνοιξες τα μάτια, και μια τελευταία ερώτηση: Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρο μας πώς να χαρούμε;
Άκου!!! Στη ροή του χρόνου πάντα συμβαίνουν τα πάντα στους πάντες.
Δυσάρεστα, επίπονα, έως τραγικά. Μα πάντα υπάρχει χώρος και χρόνος να χωρέσει μια δώσει χαράς και ευτυχίας, ανακάλυψέ τον και μοιράσου τον.
Υ.Γ. Έχω μια κρυφή χαρά που το μοιράζομαι μαζί σας! Θα το θεωρήσω μια μικρή ευτυχία
