■ Βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἰ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσµου
Μετά την εκ νεκρών Ανάστασή Του, ο Κύριός µας Ιησούς Χριστός δεν εγκατέλειψε αµέσως τον κόσµο, αλλά συνέχισε επί σαράντα ηµέρες να εµφανίζεται στους µαθητές Του, έως και την Ανάληψή Του στους ουρανούς (Πραξ.1,3). Αυτό έπραξε για να βιώσουν οι πρώην δύσπιστοι και φοβισµένοι Μαθητές Του το γεγονός της Ανάστασής Του και να αποβάλλουν κάθε δισταγµό και ψήγµα απιστίας για Εκείνον.]
Το γεγονός της Αναλήψεως περιγράφεται από τους ευαγγελιστές Μάρκο (16.19), Λουκά (24.50-52) και Ιωάννη (6.62 και 20.17), στις Πράξεις των Αποστόλων (1.2-9), στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου (Προς Εφεσίους 4.8-10, Προς Εβραίους 4.14 και 7.26, Α’ Προς Τιµόθεον 3.16) και στην Α’ Καθολική Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου (3.22).
Την τεσσαρακοστή ηµέρα µετά την Ανάστασή Του, ο Κύριος «εξήγαγε» τους µαθητές του στο όρος των Ελαιών, όπου τους έδωσε διάφορες συµβουλές και οδηγίες και την ρητή εντολή να πορευτούν σε όλα τα έθνη κηρύττοντας και βαπτίζοντας. Επίσης τους υποσχέθηκε ότι θα τους αποστείλει τον Παράκλητο, «το Άγιο Πνεύµα» (Πραξ.1.8) και αφού σήκωσε τα χέρια τους ευλόγησε (Λουκά 24,50). Και «ευλογώντας τους, εχωρίσθηκε απ’ αυτούς και εφέρετο προς τα πάνω, στον ουρανό», µέχρι που τον έχασαν από τα µάτια τους. «Ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σηµείων» (Μαρκ.16,19-20).
Ο Χριστός ανέβηκε και ως άνθρωπος ανάµεσα στη χορεία της Τριάδος. Η ανθρώπινη φύση Του αποδείχνεται και έτσι θεωµένη, θεός. Και για αυτό την κοινωνούµε στο µυστήριο της Ευχαριστίας: για να θεοποιηθούµε και εµείς. Αλλά ανέβηκε και για έναν άλλο σηµαντικό λόγο: προκειµένου να αποστείλει το Άγιο Πνεύµα και την πληρότητα της άκτιστης Χάρης στην Εκκλησία Του. Ο Παράκλητος είχε αποχωρήσει – σε κάποιον βαθµό εννοείται! Η ολική του απουσία θα σήµαινε επάνοδο της κτίσεως στην ανυπαρξία, στο απόλυτο µηδέν – από τη φύση µας και την κτίση µετά το προπατορικό αµάρτηµα.
Τώρα επανέρχεται για να ολοκληρώσει το θείο σχέδιο που βιαίως διακόπηκε στον πρώτο Παράδεισο µε την πανουργία του διαβόλου. Θα ήταν παράλειψή µας αν δεν τονίζαµε πως τοιουτοτρόπως διαφαίνεται και η ισοτιµία Υιού και Πνεύµατος στο έργο της Οικονοµίας, άρα και το οµοούσιον της Αγίας Τριάδος.
∆έκα ηµέρες αργότερα, ο Κύριος, όπως είχε υποσχεθεί στους µαθητές Του, (Βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας,) απέστειλε τον Παράκλητο, το Πνεύµα το Άγιον, «το Πνεύµα της αληθείας» (Ιωάν. 15,26) και έγινε η Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύµατος προς τους µαθητές Του κατά την Πεντηκοστή ηµέρα µετά την Ανάστασή Του, η οποία αποτελεί γενέθλιο ηµέρα της Εκκλησίας µας.
Το έργο του Κυρίου µετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς συνεχίζει η Εκκλησία µας, η οποία µε την δύναµη που της έδωσε ο Ιδρυτής της, διδάσκει, θαυµατουργεί, αγιάζει και σώζει τους πιστούς. Μέσω της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της, οι πιστοί είµαστε ενωµένοι µε τον Ιησού Χριστό και έχουµε την ελπίδα ότι µας περιµένει µια ζωή κοντά στον θρόνο της Αγίας Τριάδος.
Η ∆εσποτική εορτή της Αναλήψεως, είναι µια από τις σηµαντικότερες εορτές του χριστιανικού λειτουργικού έτους, µαζί µε τα Χριστούγεννα την Σταύρωση και την Ανάσταση, στις οποίες θεµελιώνεται η Χριστιανική Πίστη.
Η εορτή της Αναλήψεως σηµατοδοτεί το επισφράγισµα του λυτρωτικού έργου του Χριστού και το θριαµβευτικό επιστέγασµα των όσων έπραξε υπέρ των Ανθρώπων.Έως και τον 4ο αιώνα, η εορτή της Ανάληψης του Χριστού συνεορταζόταν µε την Πεντηκοστή, οπότε και καθιερώθηκε ο αυτοτελής εορτασµός της.Σύµφωνα µε την Ιερά Παράδοση, η οποία αποτυπώνεται και στην Ορθόδοξη εικονογραφία, παρούσα στην Ανάληψη του Κυρίου ήταν και η Θεοτόκος Μητέρα Του, όπου κατέχει την κεντρική θέση. Εικονίζεται στη µέση των Αποστόλων και των δύο λευκοφορηµένων αγγέλων, µε υψωµένα τα χέρια της σε στάση δεήσεως. Ξεχωρίζει από το βάθος της αγγελικής λευκότητας . Πιο καθαρή από τα Χερουβείµ και τα Σεραφείµ. Είναι το κέντρο που προϋπάρχει ο αγγελικός και ο ανθρώπινος κόσµος, η κλίµακα ουρανού και γης. Η στάση της είναι διπλή: µεσιτεύει απέναντι στο Θεό και είναι το µεγαλύτερο πρότυπο καθαρότητας που επέδειξε η ανθρωπότητα. Η έκφραση ηρεµίας δηλώνει την αναλλοίωτη αλήθεια της Εκκλησίας.
∆ίκαια λοιπόν οι αγιογράφοι υπογράµµισαν τη σηµασία της µε τη λεπτή κατακόρυφη στάση της προς τα πάνω και µε τα χέρια τοποθετηµένα σαν προσφορά σε ικεσία για τον κόσµο. Σχηµατίζεται έτσι µια κάθετη γραµµή που δηλώνει την κάθοδο του Θεού δια µέσου της Παρθένου Μαρίας, ώστε ο άνθρωπος να Θεοποιηθεί. Μια άλλη νοητή οριζόντια γραµµή σχηµατίζει το σηµείο του Σταυρού δηλώνοντας την επικοινωνία Θεού και ανθρώπων.«Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἰδική µας ἀνύψωσις καί ὅπου ἡ δόξα τῆς Κεφαλῆς προεπορεύθη, ἐκεῖ καλεῖται καί ἡ τοῦ Σώµατος ἐλπίς», τα µέλη δηλαδή της Εκκλησίας, ἡ οποία είναι τό Σώµα τοῦ Χριστού.
