«Ή ελευθερία, ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είσαστε ελεύθεροι ή θα είσαστε ήσυχοι. Και τα δυο μαζί δε γίνονται…».
Θουκυδίδης
Μια μέρα έκαναν δώρο σε ένα τρανό βασιλιά δύο νεογέννητα γεράκια και εκείνος αμέσως τα έδωσε για να τα εκπαιδεύσουν. Μετά από κάποιο καιρό ο εκπαιδευτής είπε στο βασιλιά, πως το ένα από τα δύο μικρά γεράκια είχε ήδη εκπαιδευτεί και πετούσε. ‘’Και το άλλο?΄΄ ρώτησε ο βασιλιάς. ΄΄Λυπάμαι εξοχότατε αλλά το άλλο συμπεριφέρεται παράξενα, ίσως είναι άρρωστο. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει να φύγει από το κλαδί που κάθισε την πρώτη ημέρα. Ένας υπηρέτης αναγκάζεται κάθε μέρα να ανεβαίνει μέχρι το κλαδί για να το ταισει.΄΄ Ο βασιλιάς φώναξε θεραπευτές και κτηνιάτρους από όλη την επικράτεια, φώναξε σοφούς συμβούλους, αλλά κανένας δεν κατάφερε να μετακινήσει το γεράκι από το κλαδί του. Κάθε μέρα το κοίταζε από το παράθυρο του και τον έπιανε στεναχώρια και θλίψη, βλέποντας το γεράκι πάνω στο δέντρο μέρα και νύχτα. Μια μέρα έβγαλε ένα διάταγμα με το οποίο ζητούσε από το λαό του να τον βοηθήσει. Την επόμενη μέρα μόλις άνοιξε το παράθυρο, με μεγάλη του έκπληξη, είδε το γεράκι να πετάει περήφανα πάνω από τα δέντρα. ΄΄Φέρτε μου αμέσως αυτόν που έκανε αυτό το θαύμα!΄΄ διέταξε ο βασιλιάς. Μετά από λίγο του έφεραν μπροστά του ένα νεαρό χωριάτη. ΄΄Εσύ έκανες να πετάξει το γεράκι? Πως τα κατάφερες? Μήπως είσαι μάγος?΄΄ τον ρώτησε ο βασιλιάς. Ο νεαρός δειλά – δειλά είπε στον βασιλιά. ΄΄ Εξοχότατε, δεν ήταν δύσκολο να κάνω να πετάξει το γεράκι. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να κόψω το κλαδί. Το γεράκι τότε ανακάλυψε, πως είχε φτερά κι άρχισε να πετάει!΄΄
Αυτή τη στιγμή που κόβεται το κλαδί του εφησυχασμού μας, οφείλουμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να πετάξουμε ελεύθεροι και υπεύθυνοι. Οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, να αντιτάξουμε την ανθρώπινη φύση μας στην παρωδία μιας κατακρεουργημένης κοινωνίας και να χρησιμοποιήσουμε τα φτερά μας για να μπορέσουμε να βγούμε από το λήθαργο που ηθελημένα μας έχουν επιβάλει. Καθώς η ελευθερία δεν κερδίζεται εύκολα και καθώς οι λάθος ευκολίες που μας πρόσφεραν, είναι αυτές που μας εκδικούνται αυτή τη στιγμή, ας επιλέξουμε σοφά και ας γίνουμε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και την ελευθερία μας. Εύκολα πιά, μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος, και την αλήθεια από το ψέμα. Όταν συμβεί αυτό και δεν θελήσουμε να το υποστηρίξουμε με όση δύναμη έχουμε, αλλά προτιμήσουμε την ασφάλεια του κλαδιού και μείνουμε σε αυτήν, τότε η υπόθεση της ανθρώπινης ιδιότητας μας είναι υπό αμφισβήτηση πρώτα από όλα από εμάς τους ίδιους. Ταυτόχρονα όμως, καθώς είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για αυτά που κάνουμε, αλλά και για αυτά που δεν κάνουμε, γινόμαστε ο λόγος που θα παρασύρει κι άλλους στο ίδιο μονοπάτι της σκλαβιάς η της ελευθερίας αντίστοιχα. Όταν κόβεται το κλαδί της σιγουριάς μας, ας είμαστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη μας για να πετάξουμε ελεύθεροι και νικητές, καθώς ούτε κι εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε σε τι ύψη θα μπορούμε να πετάξουμε προτού ανοίξουμε τα φτερά μας.
