Το γεροντάκι ξαγορεύεται τσοι σκέψεις του για το Άγαλμα

» Η γωνιά του καφενείου

Μεγάλο γιατρικό για τσ’ ώρες απου με συντροφεύει η μοναξιά, τα ροζοναρίσματά μου με το νου μου. Ετσα περνά η γι ώρα μου σε τουτηνέ τη φιλόξενη γωνιά του καφενέ τουτεσάς τσοι δύσκολες ώρες. Απου με τη βοήθεια τση θύμησής μου, ταξιδεύω στα περασμένα και σεργιανίζω στσοι δυσκολίες και τα βάσανα του παλιού καιρού. Κι είναι αλήθεια, πως τουτεσάς τσ’ ώρες, πολλές φορές ξυπνούνε κάποιες ευαιστησίες μου, σαν αναστορούμαι τσοι βασανισμένους προγόνους μας, απου με ιδρώτες, κόπους και θυσίες, μας αναθρέφανε.
Kαι ξεσηκώνουνε τουτεσάς οι σκέψεις μου, αιστήματα ευγνωμοσύνης για τούτηνε τη μεγάλη ντωνε προσφορά. Μα σαν οι σκέψεις μου με ταξιδέψουνε σε πλια παλιούς καιρούς, απου οι πρόγονοί μας ήτανε σκλαβωμένοι και μαζί με τον αγώνα ντωνε για ζωή, αγωνίζουντανε και για του Χριστού τη πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία. Τουτεσάς τσοι φορές, μένω άφωνος και πλημμυρίζουνε τα σώψυχά μου από ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς τσοι ταπεινούς αγωνιστές του πολυβασανισμένου Έθνους μας. Και πάντα τσ’ αναστορούμε με δέος και θαυμασμό.

Πολλές φορές βέβαια, τύψεις πολιορκούνε τη συνείδησή μου για κάποιες τρανταχτές αδιάφορες συμπεριφορές αγνωμοσύνης, απου με συγκινούνε ιδιαίτερα. Γι’ αυτό και κατά καιρούς παίρνω θάρρος και υψώνω την ταπεινή μου φωνή για να ηχήσει στ’ αφθιά τω δυνατών και να ξυπνήσει συνειδήσεις.

Μ’ αναφιλέ, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» όπως και ο προφήτης Ησαΐας, προέβλεψε πως θα ‘λεγε ο Πρόδρομος. Χρόνια πολλά επεράσανε από τότεσας απου κάποιες συγκυρίες εμεσολαβήσανε και το Άγαλμα τσ’ Ελευτεριάς στο Προφήτη Ηλία εγίνηκε τρόχαλος. Απόκεια κι ύστερα έπαψε να προβάλλει την επιβλητική ντου σιλουέτα από τον τόπο των αγώνω και τση θυσίας απου το θεμελιώσανε από ευγνωμοσύνη οι Χανιώτες του παλιού καιρού· απου είχανε νιώσει στο πετσί ντωνε τσοι κακομοιριές και τσοι κακουχίες τση σκλαβιάς απ’ ούλα τα ‘χε σκιάξει η φοβέρα, η γι ανυποληψία κι οι κίντυνοι για το αύριο τω ραγιάδω.

Πολλές δεκαετίες είναι περασμένες από τοτεσάς απου τ’ αναστορούμαι να ξεπροβάλλει ανάμεσα από τα πεύκα, κι εγώ να το θαυμάζω, κάθε φορά απου καθισμένος στη καπούλα του γαϊδάρου εκατεβαίναμε με τον αφέντη μου στη χώρα, για να ψουνήσει πράμα ρούχα, γή για να μου πάρι ξαμάρι ο τσαγκάρης για καινούργια αρβυλάκια, γιατί ήρχουντανε χειμώνας κι ήπρεπε να ντυθώ και να καλικωθώ. Εστραβολαίμνιουνα τουτεσάς τσοι φορές το στραφαίνω αχόρταγα ώστεν’ απου αποκωλώναμε. Γι’ αυτό κι εδά τ’ αναζητώ. Κι άλλες φωνές ακουστήκανε κατά καιρούς από τοτεσάς κι ιδιαίτερα ο ταπεινός κι αθόρυβος εκπαιδευτικός μακαρίτης Γ. Φθενάκης απου με πολλαπλές κινήσεις του έδειχνε το ενδιαφέρο ντου μα «επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται».

Πολλές και διάφορες είναι οι σκέψεις μου απου με βασανίζουνε κι αναζητούνε τρόπους για την αναστήλωση τουτηνά του αγάλματος, γιατί όσο μένει ένα σωρό πέτρες πιστεύω πως είναι μεγάλη ντροπή και για τα Χανιά, αλλά και το χανιώτικο φιλότιμο υποβαθμίζεται.
Και μιας εδά που είμαι άσημος κι οι γι αδυναμίες μου αξεπέραστες κι η ταπεινή μου φωνή δε γροικάται, γι’ αυτό κι αποφάσισα να ξαγορευτώ τσοι σκέψεις μου από τουτηνέ την έγκριτη εφημερίδα, τα “Χανιώτικα νέα”, να μεταφέρει την ταπεινή μου φωνή στα πέρατα τση Οικουμένης απού κατοικούνε Έλληνες Κρητικοί κι ιδιαίτερα Χανιώτες και να ηχήσει δυνατά για να ξυπνήσει συνειδήσεις και ν’ ανοιχτούνε πορτοφόλια απ’ όσους αγαπούνε την Ελευτερία. Κι άλλοι, από το περίσσευμά τονε κι άλλοι από το υστέρημά ντωνε, να προσφέρουνε τον οβολό ντωνε για να προβάλλει και πάλι η γι επιβλητική παρουσία του αγάλματος τσ’ Ελευτερίας στο Προφήτη Ηλία απου ήτανε ριζωμένο εκειά στον τόπο των αγώνω και τση θυσίας τουτονά των αγωνιστώ.

Κι αμέσως, εδά στα Χανιά, να ξεσηκωθεί το ενδιαφέρον Φορέων και Θεσμών, τσ’ Εκκλησίας, τση Πολιτείας και ουλονώ απου ‘χουνε φωνή απου γροικάτε, να συσταθεί Επιτροπή απου θα εμπνέει κύρος και θα εγγυάται εντιμότητα, ν’ αναλάβει τουτηνά την υποχρέωση ν’ ανοίξει λογαριασμούς σε τράπεζες για να καταθέσουνε όσοι θέλουν τον οβολόντωνε για τουτονά το σκοπό.

Για να φιλοτεχνηθεί Άγαλμα τσ’ Ελευθερίας αντάξιο των αγώνω, των ανιδιοτελώ αγωνιστώ του Έθνους μας στσ’ απελευθερωτικούς αγώνες τωνε και από τα κόκαλά τωνε τα ιερά εβγήκε η Λευτεριά και από το αίμα τωνε το τίμιο ποτισμένο, εθέριεψε κι εδά τη χαιρόμεστανε εμείς κι απολαβάνομε τ’ αγαθά τση. Και να θεμελιωθεί και πάλι στη θέση ντου στο Προφήτη Ηλία, για να φαίνεται απ’ ούλη τη χώρα, για να ξυπνά συνειδήσεις και να θυμίζει υποχρεώσεις.

Χανιώτες! Κρητικοί! Έλληνες! Το ταπεινό και άσημο γεροντάκι, απολεμά ν’ ανάψει μια σπίθα ενδιαφέροντος στση συνείδησή σας για ένα θέμα απου εκθέτει το Ελληνικό φιλότιμο και το ντροπιάζει. Καιρός ν’ ανάψει φλόγα δυνατή στσοι δικές σας, απου θα κάψει την αδιαφορία και θα ξυπνήσει το ενδιαφέρον για ένα ξεκίνημα. Και όπως λένε, η αρχή είναι το ήμισι του παντός, ζωντάνεψε με τση πρωτοβουλίες και το ενδιαφέρον σας τούτηνα την προσπάθεια, για ν’ ακλουθήξουμε ούλοι εμείς με τον οβολό μας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.
Καιρός να δοθεί τέλος στη κακομεταχείριση τση Λευτεριάς.
Θεέ μου βλέπε μας το νου μας.
Πολλά τα Έτη σας Αναγνώστριες κι Αναγνώστες μου κι αναζήτηχτοι.
Το Γεροντάκι

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Ροζονάρισμα = Κουβεντολόι
Αναστορούμαι = Θυμούμαι
Μικιό = Μικρό
Αφέντης μου = Ο πατέρας μου
Στραφαίνω = Κοιτάζω
Αποκωλώναμε = Απομακρυνόμαστε
Αναφιλε = Μάταια
Τρόχαλος = Σωρός πέτρες
Ξαμάρι = Δείγμα μετρήματος
Ξαγορεύεται = Εξομολογηθώ
Απολεμά = Προσπαθεί