Το γιατί και το πώς των πραγμάτων

» Από τις βασικές αρχές της επιτυχίας στη ζωή είναι να μην προσκολλάται κανείς στο “γιατί” του συμβαίνει- ή του συνέβη- κάτι, αλλά στο “πώς” θα ξεκολλήσει από μια δυσάρεστη κατάσταση.
Ετσι, σωστά επισημαίνεται από πολλούς ότι το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να αναμασούμε τα γιατί των μνημονίων (δεξιόστροφων ή αριστερόστροφων), αλλά γιατί δεν βρίσκουμε ένα τρόπο -όπως οι άλλες ομοιοπαθείς ευρωπαϊκές χώρες- να βγούμε από αυτά.
Πιο απλά, γιατί ενώ πολλές χώρες της Ευρωζώνης που εντάχθηκαν σε προγράμματα στήριξης ξεπέρασαν την κρίση, εμείς, αντί να κάνουμε ένα γενναίο άλμα προς τα εμπρός, βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο στην αβεβαιότητα και στον κίνδυνο ατυχήματος;
Η αλήθεια είναι ότι, από την αρχή της κρίσης, αρκετοί πολιτικοί, αλλά και «διαπλεκόμενοι» δημοσιογράφοι δεν δίστασαν να εμπορευτούν τον φόβο του απλού πολίτη, με το να μεγεθύνουν κάθε εξωπραγματική δοξασία για την κρίση και να προβάλλουν κάθε καταστροφική ιδέα. Κανείς τους δεν επικέντρωσε τη στάση του στο πώς θα ξεφύγουμε από την κρίση. Κι αυτό διότι κανείς τους (πολιτικοί, κόμματα, Μ.Μ.Ε. κ.λπ.) δεν νοήθηκε να επιμείνει στη διόρθωση των στρεβλώσεων της «ελληνικής πολιτείας» που έφεραν και την κρίση: από το μεροληπτικό υπέρ των εθνοπατέρων Σύνταγμα μέχρι τον απλούστερο νόμο που όμως δεν εφαρμόζεται. Με την ανοχή και υποστήριξη των πολιτικών.
Στις άλλες χώρες, λοιπόν, πρώτη έγνοια τους στάθηκε η διόρθωση των ημαρτημένων τους. Εδώ είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτε, αφού τα πάντα, τα 6 χρόνια κρίσης, σαν πάντα, ξανά και ξανά εξακολουθούν να παραμένουν αμετακίνητα. Κρίμα…