Μία «συνάντηση» με τη σύγχρονη ιστορία είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το Γυμνάσιο Αλικιανού κατά τον καθιερωμένο πρώτο του σχολικό περίπατο.
Συγκεκριμένα τέσσερα 4 τμήματα του Γυμνασίου επισκέφτηκαν το Πνευματικό Κέντρο, όπου παρακολούθησαν την προβολή της ταινίας «Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς» του Ματθαίου Φραντζεσκάκη και της Βίκης Αρβελάκη, στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων. Οι μαθητές συγκλονίστηκαν από τη θηριωδία και τις φρικαλεότητες των Γερμανών και παρακάτω παρουσιάζουν τα συναισθήματά τους από την εμπειρία αυτή.
«”Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς” , μια ταινία, μια ιστορία η οποία με τη δύναμή της μπορεί να αγγίξει τις ψυχές και την καρδιά όλων μας. Στην ταινία επιζώντες του πολέμου μας διηγούνται τα απάνθρωπα πράγματα που είδαν και έζησαν την εποχή εκείνη. Αυτά τα γεγονότα που τους στιγμάτισαν μια ζωή, που τους έντυσαν στα μαύρα όχι μόνο εμφανισιακά αλλά και την ψυχή τους. Προσωπικά αυτή η ταινία άγγιξε την ψυχή μου. Με συγκίνησε και μου έδωσε μία γεύση από τις κακουχίες και τα βάσανα που πέρασαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Τέλος, αναρωτήθηκα πόσο σκληροί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι απλά για κάποια συμφέροντα. Αλήθεια, πόσο; Πιστεύω ότι πρέπει να τη δουν όλοι αυτήν την ταινία, γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε την ιστορία του τόπου μας και όλα αυτά που πέρασαν οι δικοί μας άνθρωποι. Εν κατακλείδι, θα καταλάβουμε ότι ένας πόλεμος θα φέρει μόνο τη δυστυχία, καθώς δεν υπάρχει νικητής. Σε έναν πόλεμο όλοι χαμένοι είναι, όλοι την ίδια μοίρα έχουν, όλοι τα ίδια βάσανα. Και όλοι ένα ερώτημα, γιατί να γίνονται αυτά, γιατί;» (Ειρήνη Τζατζιμάκη,, Γ3)
«Το ντοκυμαντέρ “Λουλούδια που μαράθηκαν νωρίς” είναι ένα συγκινητικό ντοκυμαντέρ. Μας μιλάει για ένα χωριό που λέγεται Κακόπετρος, στο οποίο μπήκαν οι Γερμανοί και σκότωσαν 23 άντρες άνω των 18 χρόνων. Τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, όταν μας περιέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια τη σφαγή, ήταν με μάτια βουρκωμένα, με μία ψυχή ραγισμένη για τους ανθρώπους που έχασαν αλλά και με μία καρδιά γεμάτη μίσος για τους Γερμανούς. Το χωριό έμεινε αρκετά χρόνια μέχρι και σήμερα βουτηγμένο μέσα στη θλίψη». (Χρυσούλα Μπαλαντινάκη, Γ3)
Παράλληλα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ δύο ακόμα τμήματα παρακολούθησαν εργαστήρια. Γράφουν και πάλι τα παιδιά:
«Μάθαμε για τη μετανάστευση και για τους πρόσφυγες. Επίσης μάθαμε για τους ανθρώπους που δεν έχουν ιθαγένεια αλλά και υπηκοότητα. Από όλα αυτά καταλάβαμε όλοι μας πως τα αυτονόητα και τα πιο απλά πράγματα για εμάς είναι για κάποιους ανθρώπους πολύ δύσκολο για να τα έχουν…».
(Ευτυχία Σταφυλαράκη, Α4)
«Παίξαμε διάφορα θεατρικά παιχνίδια που ήταν έξυπνα και ευρηματικά. Ήταν μία πολύ διασκεδαστική εμπειρία που μας έκανε μέσα από το παιχνίδι να κατανοήσουμε και να έρθουμε στη θέση των ανθρώπων γύρω μας» (Ματίνα Νικολακάκη, Α4)
«Την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου το τμήμα μου έζησε μία απίστευτη εμπειρία! Παρακολουθήσαμε ένα από τα εργαστήρια των cineμαθημάτων του 6ου φεστιβάλ Χανίων. Το θέμα του εργαστηρίου ήταν να μάθουμε πώς γυρίζεται μία σκηνή από μία ταινία. Πόσοι άνθρωποι χρειάζονται γι’ αυτό! Ο κ. Κυριάκος μας εξήγησε το όνομα, τον ρόλο και σε τι χρειάζεται ο κάθε συντελεστής της σκηνής, όπως ο μπούμαν, ο σκηνοθέτης, ο ηχολήπτης, οι ηθοποιοί. Μετά γυρίσαμε μία σκηνή οι ίδιοι. Το θέμα ήταν ένα ανέκδοτο. Ρόλοι μοιράστηκαν και η σκηνή γυρίστηκε και μάλιστα τρεις φορές από διαφορετικά πλάνα. Στη συνέχεια κάναμε το μοντάζ και μάθαμε πόσο σημαντικό είναι. Το αποτέλεσμα εξαιρετικό και η εμπειρία αξέχαστη! Σας ευχαριστούμε! (Αντώνης Μαρεντάκης, Α3)
Τέλος, η εμπειρία αυτή προσέφερε στα παιδιά ένα μάθημα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, καθώς οι μαθητές του σχολείου μας συνέλεξαν τρόφιμα, μια και η είσοδος στο φεστιβάλ ήταν ελεύθερη με προαιρετική εισφορά κοινωνικού εισιτηρίου – ξηρά τροφή ή φάρμακα – που διανέμονται σε κοινωνικές δομές των Χανίων.
Α4 & Γ3 τμήματα Γυμνασίου Αλικιανού
