Η πρώτη μαθητική αποστολή του Γυμνασίου Κολυμπαρίου στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Erasmus+ είναι πλέον γεγονός. Εξι μαθήτριες και δύο εκπαιδευτικοί είχαν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν στην Αττάλεια της Τουρκίας για την πραγματοποίηση της αρχικής διεθνικής δραστηριότητας μάθησης με θέμα Βότανα και Μπαχαρικά του πρότζεκτ Mission Possible Health 2017-2019.
Σαράντα τρεις μαθητές και μαθήτριες από τις τέσσερις συμμετέχουσες χώρες, Ελλάδα, Πολωνία, Τουρκία και Χώρα των Βάσκων, συναντήθηκαν για να πλημμυρίσουν το ανοιξιάτικο τοπίο της Αττάλειας με μυρωδιές από βότανα και μπαχαρικά των χωρών τους.
Μυρτώ Παρδαλάκη
Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 13 Μαρτίου, όταν φτάσαμε εξαντλημένοι στο αεροδρόμιο στην Αττάλεια. Οι οικογένειες που θα μας φιλοξενούσαν ήταν ήδη εκεί κι αφού γνωριστήκαμε, φύγαμε με ανυπομονησία για τα σπίτια. Εκεί συναντήσαμε και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, που μας υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, φάγαμε το πρώτο μας παραδοσιακό τουρκικό δείπνο. Την επόμενη μέρα, 14 Μαρτίου, επισκεφτήκαμε το σχολείο Antalya Yusuf Ziya Öner και παρουσιάσαμε την εργασία μας σχετικά με τα βότανα και τα μπαχαρικά της Ελλάδας στα παιδιά των άλλων χωρών, όπως έκαναν κι εκείνα. Έπειτα όλοι οι μαθητές τραγουδήσαμε παραδοσιακά τραγούδια και χορέψαμε χορούς της κάθε χώρας. Ακολούθησε παραδοσιακό γεύμα κι αργότερα επισκεφτήκαμε τις εντυπωσιακές σχολικές εγκαταστάσεις. Ύστερα, η καθηγήτρια καλλιτεχνικών του σχολείου μας παρουσίασε την ενδιαφέρουσα τεχνική ζωγραφικής μέσα σε νερό ebru, η οποία μας άφησε άφωνους. Αφού φύγαμε από το σχολείο, φτάσαμε στο πανέμορφο Πανεπιστήμιο Γεωπονικής της Αττάλειας, όπου ο καθηγητής κ. Kenan Turgut, αφού καλωσόρισε κερνώντας μας τουρκικό αϊράνι, μας μίλησε για την βιοποικιλότητα των φυτών στην Αττάλεια και μας έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά της. Στη συνέχεια γευτήκαμε σαλέπι, ένα τοπικό ρόφημα, κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο της πόλης κι επιστρέψαμε στο σπίτι.
Το ταξίδι στην Αττάλεια θα μου μείνει πραγματικά αξέχαστο. Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να λάβω μέρος σε αυτή την αξιόλογη αποστολή. Εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ακόμα κι εάν το υποψιαζόμουν ήδη από πριν, ήταν το πόσο φιλόξενοι και καλόκαρδοι ήταν οι ντόπιοι. Μας φέρθηκαν άψογα και μας έκαναν να νιώθουμε πραγματικά λες και βρισκόμαστε σπίτι μας, το οποίο εν μέρει ισχύει, γιατί στ’ αλήθεια έχουμε μία δεύτερη οικογένεια να μας περιμένει να την επισκεφθούμε ξανά. Νιώθω πολύ τυχερή που βίωσα κάτι τέτοιο στη ζωή μου κι ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους συνέβαλλαν στο να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία.
Δήμητρα Μιχελιουδάκη
Την Πέμπτη 15 Μαρτίου επισκεφτήκαμε το δημαρχείο της Αττάλειας. Ο δήμαρχος μας έδωσε πληροφορίες για την ιστορία της πόλης. Μιλήσαμε για τις πρώτες μας εντυπώσεις μας από τη διαμονή μας εκεί, απάντησε στις ερωτήσεις μας και στο τέλος μας μοίρασε δώρα. Μετά την επίσκεψη στο Δημαρχείο, περιηγηθήκαμε στα ερείπια της τοποθεσίας Kırkgöz Han, όπου κάποτε τα καραβάνια των εμπόρων βοτάνων και μπαχαρικών έκαναν την τελευταία τους στάση πριν το λιμάνι της Αττάλειας. Έπειτα, επισκεφτήκαμε τη γαλακτοβιομηχανία Yorukoglu, όπου οι υπεύθυνοι μας ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις και μας εξήγησαν τον τρόπο παρασκευής διαφόρων γαλακτοκομικών προϊόντων και ιδιαιτέρως του παραδοσιακού ποτού αϊράνι, συνδυασμός γιαουρτιού, νερού και αλατιού. Φεύγοντας από εκεί, πήγαμε στη σπηλιά Karain η οποία χρονολογείται στα 500.000 χρόνια κι είχε παίξει πολύ σημαντικό ρόλο ως βιότοπος για πολλά φυτά και ζώα της Δυτικής Μεσογείου. Ύστερα γευματίσαμε στο εστιατόριο του σχολείου εξερευνώντας άλλη μία εκδοχή της τούρκικης κουζίνας.
Το ταξίδι μας στην Τουρκία ήταν πολύ ωραίο, όχι απλώς γιατί ήταν ένα ταξίδι στο εξωτερικό αλλά και γιατί γνωρίσαμε πολλούς ξεχωριστούς φίλους. Μάθαμε πάρα πολλά για την κουλτούρα, τη θρησκεία, όπως επίσης και για την κουζίνα τους, η οποία μοιάζει πάρα πολύ με την δική μας. Ήταν μια φοβερή εμπειρία και σίγουρα θα ήθελα να την ξαναζήσω.
Νικολέτα Νικολιουδάκη
Την Παρασκευή 16 Μάρτιου ταξιδέψαμε για την πόλη Ισπάρτα, τη Σπάρτη της Μικράς Ασίας, γνωστή και ως πόλη των ρόδων, για να επισκεφτούμε το εργοστάσιο Rosense όπου παρασκευάζονται καλλυντικά από τριαντάφυλλο, καθώς και τις εγκαταστάσεις όπου παράγεται ροδόνερο. Μετά από την επίσκεψη μας στα εργοστάσια πήγαμε στην ηφαιστειακή λίμνη Gölcük, όπου κάναμε πικνίκ με τα ντολμαδάκια, τα κεφτεδάκια και τα τυροπιτάκια που μας ετοίμασαν οι “μαμάδες” μας. Έπειτα, πήγαμε βόλτα στο κέντρο της πόλης και τέλος επισκεφτήκαμε τη λίμνη Eğirdir για να πιούμε παραδοσιακό τουρκικό τσάι. Το βράδυ χαλαρώσαμε με παραδοσιακό χαμάμ στην παλιά πόλη της Αττάλειας.
Το ταξίδι στην Τουρκία σίγουρα θα μείνει σε όλους αξέχαστο. Γνωρίσαμε πολλά παιδιά και κάναμε φίλους. Επίσης μάθαμε για την τουρκική κουλτούρα και εξασκήσαμε τα αγγλικά μας. Τέλος, ήταν σημαντική η συνειδητοποίηση όλων των κοινών μας όσον αφορά τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης μας.
Ολιάννα Μουσκουντάκη
Το Σάββατο 17 Μαρτίου πήγαμε ανατολικά της Αττάλειας. Πρώτα επισκεφτήκαμε το αρχαίο θέατρο της Ασπένδου κι έπειτα πήγαμε στην ευρύτερη περιοχή Μανάβγκατ. Καθώς η Αττάλεια θεωρείται η πρωτεύουσα των κηπευτικών και λαχανικών, επισκεφθήκαμε θερμοκήπια με καυτερές πιπεριές, ήπιαμε φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι κι επισκεφτήκαμε ένα μικρό ελαιουργείο. Μπήκαμε σε τζαμί κι έπειτα επισκεφτήκαμε τους καταρράκτες Μανάβγκατ. Τελικός προορισμός η αρχαία πόλη της Σίδης, το πιο σημαντικό λιμάνι της Παμφυλίας στην αρχαιότητα και σημαντικό κέντρο κοπής νομισμάτων κατά την Αλεξανδρινή εποχή.
Το ταξίδι στην Τουρκία θα μου μείνει αξέχαστο. Όλα εκεί πέρα ήταν τέλεια. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι πως έχουμε πολλά περισσότερα κοινά από ότι όλοι νομίζουμε. Εύχομαι να ξανάπαω σύντομα εκεί και να συναντήσω όλα τα παιδιά που γνώρισα σε αυτό το ταξίδι.
Αυγούστα Πέρρου
Στις 18 Μαρτίου πήγαμε στον Εθνικό Δρυμό Beşkonak διασχίζοντας τον “Βασιλικό Δρόμο”, μέσω του οποίου μεταφέρονταν στην αρχαιότητα τα εμπορεύματα από το λιμάνι της Σίδης προς την Ανατολία. Περπατήσαμε μέσα στο δάσος με τους κέδρους, πάνω από αρχαία γεφύρια και δίπλα στον ποταμό Köprüçay, τον αρχαίο Ευρυμέδοντα, γνωστό στην ιστορία μας για τη νικητήρια μάχη του Κίμωνα εναντίων των Περσών. Έπειτα από πεζοπορία δύο ωρών, ψήσαμε σε μπάρμπεκιου κεφτέδες με διάφορα μπαχαρικά.
Αργότερα κάναμε ράφτινγκ τραβώντας κουπί για 14 χιλιόμετρα κι αφού βραχήκαμε μέχρι το κόκκαλο, ανάψαμε φωτιά για να στεγνώσουμε απολαμβάνοντας ζεστά ροφήματα. Λίγο πριν γυρίσουμε στο σπίτι, είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να φωτογραφηθούμε με φόντο τον ύψους 30 μέτρων καταρράκτη Κarpuzkaldiran, ο οποίος ρίχνει τα ορμητικά νερά του στη Μεσόγειο θάλασσα.
Όλο το ταξίδι ήταν υπέροχο και με μοναδικές εμπειρίες! Πέρασα πολύ ωραία, βελτίωσα την κοινωνικότητά μου και νιώθω πιο ανεξάρτητη και δυνατή. Είμαι πολύ ευγνώμων. Ευχαριστώ!
Έλενα Κουτουλάκη
Δευτέρα 19 Μαρτίου. Πάει κι αυτό το ονειρικό ταξίδι, τελείωσε… Έφυγαν, τελικά, γρήγορα οι μέρες, μάλλον επειδή περνούσαμε πολύ καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για το βουνό Tahtali, όπου μεταφερθήκαμε ως τη χιονισμένη του κορυφή με τελεφερίκ. Έπειτα από αυτό, πήγαμε για μεσημεριανό στο χωριό Ulupinar σε μια γνωστή ψαροταβέρνα, κυριολεκτικά μέσα στο ποτάμι. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό φύγαμε για να πάμε στην αρχαία παραλιακή πόλη της Φασηλίδας, όπου απολαύσαμε ένα ευχάριστο, δροσερό και σε πεντακάθαρα, κρυστάλλινα νερά μπάνιο. Το βράδυ, ωστόσο, μας περίμενε μια έκπληξη. Οι Τούρκοι φίλοι μας και οι οικογένειές τους μας είχαν ετοιμάσει ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι με φαγητό, χορό και πολλή συγκίνηση.
Οι αγκαλιές και τα κλάματα τα ξημερώματα της επόμενης μέρας στο αεροδρόμιο έκαναν τον αποχωρισμό δύσκολο. Φύγαμε με την υπόσχεση να βρεθούμε ξανά.
Αυτό το ταξίδι μου πρόσφερε αναμφισβήτητα πολλές καινούριες εμπειρίες και νομίζω ότι θα είναι ένα από αυτά τα ταξίδια τα οποία ζεις και ευχαριστιέσαι με ολόκληρη την ψυχή σου και που σου μένουν για πάντα χαραγμένα κάπου μέσα σου όσο μικρός και να τα έζησες.
