Το γλυκοχάραμα τση αυγής

To γλυκοχάραμα τσ’ αυγής θα το προσμένω χρόνια,
αφού καμιά κατάσταση δεν διαρκεί αιώνια.
Σοφοί ανακαλύψανε της φύσεως τους νόμους,
μα κάποιοι επιλέξανε σκοταδισμού τσοι δρόμους.
Η Γη γυρίζει είχε πει παλιά ο Γαλιλαίος
κι αν ανακάλεσ’ ύστερα, ευθύνεται το δέος.
Η Ιερά Εξέταση τον είχε απειλήσει,
με καύση αν επέμενε εις τη σοφή του ρήση.
“Τα πάντα ρει” Ηράκλειτος είπε μια κάποια μέρα,
χωρίς εκείνος να δεχτεί του πρώτου τη φοβέρα.
Σήμερ’ αυτά τ’ ασπάζεται η Οικουμένη όλη,
εκτός αυτούς που έχουνε φίσκα το πορτοφόλι.
Οι πλουτοκράτες του ντουνιά δεν το κατανοούνε
και θέλουνε κυρίαρχοι του κόσμου να γενούνε.
Κοιτούν να επιβάλουνε νέα δική τους τάξη,
ο νόμος του Δημιουργού υπέρ αυτών ν’ αλλάξει.
Ο Μαμωνάς του χρήματος τούς έχει κυριεύσει
και ράπισμα χρειάζονται για να αλλάξουν πλεύση.
Όμως ο Παντοδύναμος ποτέ δεν επιτρέπει,
σε σατανάδες κι άθεους να κάνουν τα δεν πρέπει.
Σίγουρος είμ’ απόλυτα, αν δεν αλλάξουν ρότα,
ότι θα βρουν τα ύστερα χειρότερ’ απ’ τα πρώτα.
Τώρα επαναπαύονται και λένε δεν βαριέσαι,
όμως “μωραίνει Κύριος, ον βούλετ’ απωλέσαι”.
Μα ’γω το γλυκοχάραμα θα περιμένω πάντα
κι η πλάση θα μοσχοβολά, τη μέρ’ αυτή λεβάντα.