Το “Η2Ο” του Μπάμπη

Πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί ένας νεοεκλεγμένος αντιπρόσωπος του έθνους, όταν οραματίζεται καταστάσεις μπερδεύοντας επικίνδυνα τον λόγο του, για να προσελκύσει την προσοχή των προϊσταμένων του; Πρόκειται για αναμορφωτή ή για άνθρωπο για όλες τις δουλειές στο πολιτικό παιχνίδι της εξουσίας; Μπορεί να είναι ο “λαγός” που προβάλλεται για στοχευμένες καταστάσεις. Οπως γίνεται στους αγώνες δρόμου αντοχής. Βγαίνει πρώτος να κρατάει το ρυθμό στους φαβορί νικητές, που δεν έρχεται πρώτος αποσυρόμενος την κατάλληλη στιγμή, αφού έχει επιτελέσει τον σκοπό του.
Συμβαίνει σε μερικούς, που πρωτοκατακτούν κάποια εξουσία, πιστεύοντας ότι θα πετύχουν πολλά με το να εκφράσουν πρωτοποριακές απόψεις, λανθασμένες εν πολλοίς, που ύστερα τρέχουν και δεν φθάνουν να τις “μαζέψουν”. Οι καινούργιοι έχουν ανάγκη να δείξουν την εικόνα τους, να φανούν ως ξεχωριστοί απ’ τους άλλους υπέρ του δήθεν κοινωνικού συμφέροντος. Με τη σπουδαιοφάνειά τους αποκαλύπτεται το ποιόν τους και κάνουν τους ψηφοφόρους τους να αισθάνονται αμήχανοι.
Ο λόγος για τον κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, που μιλώντας στην Υποεπιτροπή Υδάτινων Πόρων της Βουλής, ανέφερε ότι «το νερό δυστυχώς, είναι απαράδεκτα φθηνό… η σπατάλη του εξωφρενική, η δε επεξεργασία του σχεδόν σπάνια ακόμα και σε μικρές πόλεις…». Στο στόχαστρο λοιπόν, και το ακόμα δημόσιο αγαθό, το νερό, πεδίον κερδοφορίας για επιτήδειους.
Με την περίεργη αυτή του άποψη άναψε φωτιές, δίδοντας την ευκαιρία στην αντιπολίτευση να επιτεθεί στη Ν.Δ., αλλά και σε αρκετούς απ’ το κόμμα του, να αντιπαρατεθούν σε σημείο, ώστε να ανασκευάσει τα λεγόμενά του.
Επιχειρηματολογώντας είπε, ότι «δεν υπάρχει θέμα αύξήσης των τιμών» και ότι «η τιμή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι φόβητρο και πρέπει να λειτουργήσει ως τέτοιο… να διαδραματίσει ρόλο πειθαρχικό…». Πρότεινε εμμέσως πλην σαφώς την “ποινικοποίηση” της σπατάλης, χωρίς να διευκρινίσει, πώς εννοεί τούτο, μη αντιληφθείς, ότι ήδη, παρά την αυτοπροβολή του, έχει “πνιγεί” ο ίδιος “σε μια κουταλιά νερό”.
Μερικοί ομοϊδεάτες του δικαιολόγησαν τα λεγόμενα του πρωτάρη βουλευτή, ότι εκφράστηκε έτσι, για να φιλοτιμηθούν οι Ελληνες, να κάνουν οικονομία στο νερό, ότι δεν πρέπει να παρεξηγείται, διότι ο άνθρωπος το ‘κανε για να ξεχωρίσει ως φέρελπις στη νέα θέση, που κατά συγκυρίαν απέκτησε.
Εξάλλου είναι κατανοητό, ότι μάλλον πρόκειται περί “γκάφας” με την οποία γελάει και ο κάθε πικραμένος.
Η αλήθεια του πράγματος, όσο κι αν ο ίδιος θέλει ν’ αντιστρέψει το πραγματικό νόημα των σκέψεών του είναι, ότι “έριξε άδεια, να πιάσει γεμάτα”.
Ξέρουμε πώς λειτουργεί το σύστημα της εξουσίας. Εξάλλου έτσι ξεκινά το άνοιγμα του δρόμου για το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών κρατικών επιχειρήσεων κι ας είναι ζωτικής σημασίας και παράγουν κοινωνικά αγαθά.
Εύχομαι να διαψευσθεί και “να μην πούμε το νερό νεράκι”!