Πολύπλοκες και παράξενες οι εποχές που ζούμε. Σύνθετες οι ανθρώπινες σχέσεις που ενίοτε καταλήγουν πότε σε ηχηρές διαφωνίες και πότε σε στείρα ακατανοησία λόγω αυτής ακριβώς της βιωματικής πολυπλοκότητας
Άλλοι βρίσκουν καταφύγιο στην εμμονή με την χρήση των νέων τεχνολογιών για να επιλύσουν το πρόβλημα της επικοινωνίας, άλλοι ακολουθούν πιο παραδοσιακούς δρόμους και άλλοι καταφεύγουν στο Ιερό και το Άγιο. Σε γενικές γραμμές επικρατεί ένα μπέρδεμα και μία σύγχυση για το ποια είναι η ενδεδειγμένη λύση, για το ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να ξεκουράσουμε την σκέψη μας, πολύ περισσότερο να ξαποστάσουμε από τις καθημερινές υποχρεώσεις. Να αγαλλιάσουμε με λίγα λόγια.
Τις μέρες που έρχονται και που τις αποκαλούν χωρίς περιστροφές ως Άγιες ακριβώς την ίδια στιγμή που και πόλεμοι γίνονται αλλά και γενοκτονίες διαπράττονται αφειδώς, τις μέρες όπου ανάσταση σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση παραμένει ως στόχος και κατάληξη της ανθρώπινης ζωής ακολουθούμενη από την ανύψωση στους ουρανούς, αυτές ακριβώς τις μέρες συντελούνται τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μάρτυρες είναι χιλιάδες άμαχοι στην Μαριούπολη και σε άλλες χώρες της Ουκρανίας.
Δεν ξέρω αν φταίει η πολυπλοκότητα που προανέφερα, αν δηλαδή ο ανθρώπινος ψυχισμός έχει ανάγκη πέρα από το καλό και από το κακό. Αυτό που ξέρω είναι πως το πρέπον και το ηθικό έχει ημερομηνία λήξης μιας και αυτό που προέχει, είναι η ανίερη πράξη με οποιοδήποτε κόστος και τίμημα. Ακόμη και αν αυτή συνοδεύεται από έναν άκρατο παραλογισμό.
