Σε κείνο το ημερολόγιο, 28 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα της 26ης Νοεμβρίου 2006, το αυτόνομο χέρι έγραφε:
Πιάστηκα στην καρέκλα…
Τέντωσα τα χέρια μου…
ας πάω μια βόλτα είπα…
Γρήγορα περπατούσα στο πλακόστρωτο λιμανάκι…
Εχει και ψύχρα…
Ευτυχώς που έριξα κάτι πάνω μου…
Μάζεψα τη σελίδα που έπεσε από το γραφείο μου και συνέχισα να βαδίζω αργά δίπλα στο κύμα…
Λίγος κόσμος…
Νοέμβρης βλέπεις…
Γυαλίζουν τα φώτα στη θάλασσα…
Πίνω μια γουλιά από το ποτήρι πάνω στο γραφείο μου…
Ο μικρός κοιμάται δίπλα…
Συνέχισα τη βόλτα μου…
Μία ώρα πριν τα μεσάνυκτα της 8ης Δεκεμβρίου 2015 -εννέα χρόνια μετά- το ίδιο αυτόνομο χέρι γράφει στο ίδιο ημερολόγιο:
Πέρασαν τα χρόνια…
Εκείνος ο μικρός που κοιμόταν δίπλα μου…
ετοιμάζεται για πρώτη Γυμνασίου…
Ωστόσο γεννήθηκε και η γλυκιά η κόρη
κι είναι τώρα στη δευτέρα Δημοτικού…
Και γω…
ακόμα μαζεύω τις σελίδες που πέφτουν από το γραφείο…
και το χειρότερο;
κάνω όλο και λιγότερες βόλτες…
*οικονομολόγος Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
E-mail: eurohania@yahoo.gr
