Χαιρόμαστε τον ερχομό του και ελπίζουμε και ευχόμαστε να λειτουργήσει φιλικά και φιλάνθρωπα μαζί μας.
Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος είναι σκληρός και άτεγκτος διαπραγματευτής. Δεν συμβιβάζεται, δεν υποχωρεί και δεν κάνει καμιά παραχώρηση.
Με την αμαρτητική μας συμπεριφορά του προσφέραμε αυτή την καταδυναστευτική κυριαρχία πάνω μας και όλος ο μετανοητικός αγώνας στην ορθόδοξη παράδοση είναι να ξεφύγουμε από τη δυναστεία, τη σκλαβιά του χρόνου και να περάσουμε στο πεπρωμένο μας, δηλαδή στην ελευθερία από το χρόνο, στην άχρονη αιωνιότητα.
Αγωνιζόμαστε «από του νυν και ως του αιώνος».
Αγωνιζόμαστε μέσα στο παρόν με τις δυσκολίες του, με τα βάσανά του, με τις θλίψεις του, τους πόνους του, τα πένθη του, ακόμα και τη θανατική συμφορά όχι για μια καλύτερη ζωή, όχι για κάποια βελτίωση των συνθηκών της καθημερινότητας, αυτά εξάλλου είναι αυτονόητα, αγωνιζόμαστε να βγούμε από τα ίδια τα δεσμά του χρόνου, τη χρονική καταδυνάστευση και να ζήσουμε και να χαρούμε την ελευθερία της άχρονης αιωνιότητας «εν τη γη και εν τω ουρανώ».
Γι’ αυτό υποδεχόμαστε τον νέο χρόνο, όχι παθητικά και μοιρολατρικά, αλλά με επίγνωση και αποφασιστικότητα να τον ανταγωνιστούμε και να τον τιθασεύσουμε με τα νικηφόρα όπλα του πνεύματος του Θεού τα οποία έχουμε στη διάθεση μας και τα οποία είναι: «χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χριστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια».
Θα την γυρίσουμε, θα την ανατρέψουμε την αμαρτητική χρονικότητα, θα της κολλήσουμε μπροστά της το στερητικό α και θα ζήσουμε τη χαρά της λευτεριάς της αχρονικότητας.
O Θεός είναι άχρονος
Εμείς γιατί να μένουμε σκλάβοι στη χρονικότητα;
Δεν είμαστε νόθα ή υιοθετημένα, αλλά γνήσια παιδιά του άχρονου ουράνιου Πατέρα, γεννήτορα και Θεού μας.
Έχουμε το δικό του DNA.
Είμαστε οι καταβολές του.
Την αιωνιότητά του την επιφυλάσσει για μας, την έχει υποθηκευμένη σε μας.
Ο πονηρός έβαλε το πόδι του και ανατάραξε τα νερά, και αγριέψε το πέλαγος και φάνηκε προς καιρόν ότι κέρδισε τη μάχη αλλά ο πόλεμος δεν τελείωσε, συνεχίζεται με την του Κυρίου Ιησού Χριστού και Θεού ημών παρουσία.
Και αυτή τη φορά η μάχη έχει κριθεί, η νίκη, ο θρίαμβος είναι με μας.
«Θανάτω θάνατον πατήσας – καταπατήσας το δε διάβολον καταργήσας».
Η ζωή πολιτεύεται
Και θα προσθέσει ακόμα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος από τον μικρό ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης ότι «νεκρός ουδείς επί μνήματος».
Η άνοιξη της αιωνιότητας «ροδίζει», η λευτεριά από τη δυναστεία του χρόνου και όλων των άλλων κοσμικών, χρονικών και πονηρών δυνάμεων αστροφεγγίζει.
Χαιρετίζουμε προϊόντως τη λευτεριά μας από τη χρονική δυναστεία και τραγουδούμε με την καρδιά «αρχιμηνιά και αρχιχρονιά και αρχή καλός μας χρόνος, Εκκλησιά και Άγιος χρόνος».
Εκκλησία σημαίνει ανοιχτή κοινωνία με θεανθρώπινη διάσταση και ζωή και Άγιος θρόνος σημαίνει εξουσία, θεανθρώπινη εξουσία, πάνω από όλες τις καταδυναστευτικές δυνάμεις εξαθλίωσης και διασυρμού του ανθρώπου.
Όπως ο εθνικός μας ποιητής τραγουδεί τη λευτεριά του γένους μας (εθνικός ύμνος), το ίδιο κι εμείς με χαρά τραγουδούμε τη χρονική μας απελευθέρωση και ζούμε από τώρα με σιγουριά έστω και πριν από την ώρα την 25η ώρα, δηλαδή την αιώνια ώρα του Θεού.
Ευλογημένος το λοιπόν ο νέος χρόνος 2017.
Ευλογημένα, φωτεινά και φωτόμορφα, ευχαριστημένα και γιορτινά τα πρόσωπα πάντων ημών.
Προσδοκούμε και υποδεχόμαστε έναν Αγιαστικό και λυτρωτικό χρόνο υγείας και χαράς, προκοπής βίου και πίστεως.
Προσδοκούμε ένα νέο χρόνο ως ευλογημένο δώρο του Θεού για καθεμιά και καθένα από εμάς, για όλους μας.
Είμαστε έτοιμοι να τον χρησιμοποιήσουμε με φειδώ, κατά τους σοφούς προγόνους μας, με σύνεση και σωφροσύνη, να τον αφήσουμε να περνά από πάνω μας, χωρίς να μας τσαλακώνει το σώμα και την ψυχή, να συμβιώνουμε και να συλλειτουργούμε μαζί του τον αγιασμό και τη χάρη του Θεού, που «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλίποντα αναπληροί».
Πέραν τούτων και οποιασδήποτε άλλης υπόθεσης, η εμπιστοσύνη μας φτάνει κατά κύριο λόγο στον Κύριο των χρόνων και των καιρών για ένα νέο χρόνο στα μέτρα μας, στη διάσταση της προσωπικής μας προκοπής και ζωής.
