Δεν το θέλουν οι ιδιοκτήτες της γης που κτίσθηκε παράνομα, δεν το αναγνωρίζουν ως μνημείο οι τοπικές Αρχές, δεν το επιθυμούν οι Γερμανικές για το νεκροταφείο του Μάλεμε, ούτε ο τοπικός Δήμος Πλατανιά σε κάποιο οικόπεδο στα όρια του….
Το “Κακό Πουλί”, το μνημείο επιβολής και μίσους που έστησαν και εγκαινίασαν οι Ναζί κατακτητές το 1942 στα όρια του Δαράτσου δεν το θέλει κανείς! Μόνο η “Ομοσπονδία Αλεξιπτωτιστών – Καταδρομέων” της Γερμανίας συνεχίζει να προσπαθεί να το διασώσει και να το μεταφέρει σε οικόπεδο που θέλει να αγοράσει κοντά στο Νεκροταφείο του Μάλεμε.
Ανεβαίνουμε τα 60 περίπου σκαλιά που οδηγούν στη βάση του μνημείου. Το πουλί με τη σβάστικα δεν υπάρχει πια καταστράφηκε το 2000 από κεραυνό, ενώ πάνω στην πλάκα του γράφεται με “σπρέι” στα Γερμανικά η λέξη “ντροπή”. Αφορά το περιεχόμενο της πλάκας που εξυμνεί τα ναζιστικά στρατεύματα και μιλάει για τη “Μεγάλη Γερμανία”. Πάνω στο μνημείο είναι πεταμένα χρώματα, ενώ στη βάση του υπάρχουν γλάστρες με λουλούδια.
Η βάση του μνημείου βρίσκεται στην περιουσία του κ. Αριστείδη Καστρινάκη (η σκάλα ανήκει στην οικογένεια Πασπάτη). Στους ιδιοκτήτες πολλές φορές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιρρίπτονται ευθύνες από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, για την εικόνα του μνημείου, ότι πλέον δεν φαίνεται από το δρόμο κα. ενώ επί της ουσίας στους ίδιους επιβλήθηκε χωρίς να το θέλουν να ζουν δίπλα σε αυτό.
«Ποτέ δεν αισθανθήκαμε άνετα, ίσα-ίσα στη θέα του αισθανόμαστε άβολα. Θεωρούμαι πως είμαστε ακόμα σε κατοχή» μας λέει ο κ. Καστρινάκης καθώς μας δείχνει τη βάση του μνημείου που βρίσκεται στο οικόπεδο και καταλαμβάνει μια έκταση 200 περίπου τ.μ. Η οικογένεια του αγόρασε το οικόπεδο το 1972 με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη να έχει λάβει εφάπαξ ένα ενοίκιο από την “Ομοσπονδία Αλεξιπτωτιστών” για 30 χρόνια που έληξε το 2000.
«Υπάρχουν ομάδες που πετάνε χρώματα κατά καιρούς και εκτός τούτου είχαμε και επισκέψεις Γερμανών. Θυμάμαι να έρχεται ένα λεωφορείο με 40 άτομα που έκαναν αποψίλωση, καθάρισαν το χώρο και μετά χαιρέτησαν χιτλερικά, τραγούδησαν κάτι εμβατήρια και ήταν προκλητικοί. Το είδαμε και αυτό, αλλά δεν πρόλαβα να τους φωτογραφήσω ! Βέβαια τα τελευταία χρόνια δεν έρχονται πια, κάτι λουλούδια αφήνουν κάποιοι από την άλλη μεριά» τονίζει, υπογραμμίζοντας πως το οικόπεδο ανήκει στην οικογένεια του με συμβόλαια και έγγραφα και δεν είναι ούτε δημόσιο,ούτε ανήκει σε άλλο φορέα.
Ρωτάμε τον κ. Καστρινάκη για το ποια πιστεύει ότι πρέπει να είναι η τύχη του “Κακού Πουλιού”. «Έπρεπε να είχε φύγει χθες» απαντάει και μας εξηγεί πως με ενέργειες της “Ομοσπονδίας των Αλεξιπτωτιστών” είχαν γίνει μελέτες, είχε κοστολογηθεί το κόστος της μεταφοράς του στο Μάλεμε, ο εργολάβος είχε έλθει και είχε δει πως θα κάνει τη διάλυση και την ανοικοδόμηση του πέτρα με πέτρα ωστόσο αυτό τελικά δεν προχώρησε καθώς ο ιδιοκτήτης οικοπέδου που είχε συμφωνήσει να το πουλήσει στην “Ομοσπονδία των Αλεξιπτωτιστών” έκανε πίσω!
Μας δείχνει ένα έγγραφο που έλαβε αυτές τις ημέρες από κάποιο που δηλώνει Νεοζηλανδός και ζητάει να αγοράσει τις πλάκες του μνημείου! «Μου ζήτησε να του πουλήσω τις πλάκες που είναι πάνω στο μνημείο όπου αναγράφεται το ιστορικό! Δεν ξέρω τι το θέλει και δεν πιστεύω ότι είναι Νεοζηλανδός! Σε κάθε περίπτωση είμαστε απογοητευμένοι και από το επίσημο κράτος. Η Εφορία Νεοτέρων Μνημείων λέει ότι δεν είναι μνημείο ! Παράλληλα όταν τους ζήτησα να το κατεδαφίσω μου απάντησαν ότι θα πρέπει να έχω άδεια, λες και όταν το έφτιαξαν οι Γερμανοί στον πόλεμο είχαν κάποια άδεια! Προσωπικά θέλω την απομάκρυνση του όχι την καταστροφή του» υπογραμμίζει ο κ. Καστρινάκης που ευχαριστεί τα “Χ.ν.” και συγκεκριμένα τον κ. Γιάννη Γαρεδάκη, τον κ. Γιάννη Λυβιάκη για τη δημοσίευση των επιστολών του και τον ιστοριοδίφη κ. Μανώλη Μανούσακα που πάντα γράφει έγκυρα.
ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
Η “Ομοσπονδία Αλεξιπτωτιστών Καταδρομέων” της Γερμανίας προσπαθεί τα τελευταία χρόνια για να μεταφέρει το μνημείο μέσα ή κοντά στο νεκροταφείο του Μάλεμε. Οι γερμανικές Α ρχές έχουν απαντήσει αρνητικά, ενώ το αίτημα είχε κατατεθεί και επί δημαρχίας Τ. Βάμβουκα στο Δήμο Χανίων αλλά και στο δήμαρχο Πλατανιά κ. Γ. Μαλανδράκη. Εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας φέτος μετά το τέλος της επίσημης εκδήλωσης στο νεκροταφείο στο Μάλεμε απευθύνθηκαν στο δήμαρχο Πλατανιά. «Μου εξέφρασαν την ανάγκη να βρεθεί ένας χώρος για το “Κακό Πουλί” και κατά πόσο ο Δήμος συμφωνεί να γίνει μια τέτοια επανατοποθέτηση. Τους εξήγησα πως αυτό που συμβολίζει το συγκεκριμένο μνημείο δεν είναι υπέρ της συμφιλίωσης των λαών, ούτε υπέρ της ειρήνης, κάθε άλλο για αυτό και Δήμος δεν μπορεί να συναινέσει. Τους είπα να απευθυνθούν στο Γερμανικό κράτος για να το βάλουν μέσα στο νεκροταφείο και μου έδωσαν να καταλάβουν ότι ούτε το Γερμανικό κράτος συναινεί σε αυτό» επισημαίνει ο κ. Μαλανδράκης. Παράλληλα προσθέτει πως «οι Κρητικοί έχουν αποδείξει στην ουσία και στην πράξη τι σημαίνει σεβασμός στους νεκρούς. Αλλά δεν μπορούν να συναινέσουν σε ένα μνημείο που μπορεί να χρησιμοποιείται για να λόγους λατρευτικούς των κατακτητών ή για τους δικούς τους λόγους αναθεώρηση της ιστορίας. Και αυτή είναι η θέση του Δήμου Πλατανιά».
Τι απέγινε το πουλί και η σβάστικα;
Τι απέμεινε από το πουλί και η σβάστικα που είχε στα νύχια του μετά την καταστροφή του ; Οι διαδόσεις και οι φήμες πολλές. Άλλοι μας λένε ότι το πήραν στο Μάλεμε, άλλοι ότι κάποιος Χανιώτης έχει κρατήσει σπίτι του το μεγαλύτερο κομμάτι του, άλλοι πως το παρέλαβε η “Ομοσπονδία Αλεξιπτωτιστών” και το μετέφερε στη Γερμανία, άλλοι πάλι πως κατά καιρούς υπήρξαν και άτομα που έψαχναν αν μέσα στο πουλί, ή στο μνημείο κρύβονταν χρυσός ή λίρες! «Εγώ θυμάμαι το βράδυ που έπεσε το πουλί χτυπημένο από κεραυνό γιατί νωρίτερα είχαν έλθει τα παιδιά μου και είχαν περάσει από το σημείο αυτό. Δεν έμεινε κάτι από το πουλί ως πουλί, μόνο θραύσματα γιατί είχε διαλύσει. Ήλθαν κάποιοι εργάτες την επόμενη ημέρα πήραν ότι απέμεινε και έμαθα ότι το πήγαν σε ένα λατομείο και το πέταξαν» είναι τα λόγια του κ. Καστρινάκη. Ο ίδιος θυμάται τις αφηγήσεις του πατέρα του που παιδί περνούσε το 1941-1942 με τα πόδια για να πάει στα Χανιά και οι γερμανοί «αγγάρευαν όλους τους διαβάτες μικρούς και μεγάλους αλλά και αιχμαλώτους πολέμου για να μεταφέρουν πέτρες, αγκωνάρια κ.α.»
