ΕΝΑ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΣΚΟΠΟ
Τούτο το κάλεσμα της μαμάς του Γιάννη, όπου μαζί με την παρέα της αγάπης, μας καλεί να συμμετέχουμε στην αιμοδοσία για τους μικρούς μαχητές της Κλινικής ,Αιματολογίας – Ογκολογίας Παίδων Πανεπιστημίου Κρήτης – ΠαΓ.Ν.Η που θα πραγματοποιηθεί στις 10 του Φλεβάρη στο Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης στα Χανιά, είναι ένα ιδιαίτερο κάλεσμα καρδιάς που δεν πρέπει να αφήσει κανένα αδιάφορο. Όχι μόνο για το βαθύ μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που εκπέμπει, αλλά και γιατί προέρχεται από μια μάνα που συντρόφευε, όπως και πολλές άλλες μανούλες το παιδί της σε κάθε του βήμα στη δύσκολη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο. Και βγήκαν και οι δύο νικητές στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αισιοδοξίας, θάρρους και ελπίδας σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή παρόμοιες καταστάσεις.
Αφιερωμένη λοιπόν στην Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου τούτη η αιμοδοσία, τη 15η Φεβρουαρίου, φέρνει το μήνυμα του εθελοντισμού της παρέας της αγάπης που ταξίδεψε από το Ηράκλειο έως τα Χανιά για να το κάνει πράξη. Μια αιμοδοσία που οι διοργανωτές της φιλοδοξούν να γίνει θεσμός στην πόλη μας, στην οποία τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των φιλοξενουμένων μικρών ασθενών στη κλινική Αιματολογίας- Ογκολογίας Παίδων του Πανεπιστημίου Κρήτης ολοένα, δυστυχώς και αυξάνεται.
Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥΣ
Με αυτόν τον τρόπο, όπως λέει η μαμά του Γιάννη η αιμοδοσία αυτή, αν καθιερωθεί σε ετήσια βάση, θα παίρνει μια έγνοια από τους γονείς που η μοίρα τους έλαχε να περάσουν το κατώφλι της πόρτας της κλινικής αυτής, κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Σύνθημα της δράσης: «Όλοι μαζί μπορούμε! Δεν δίνουμε πέντε λεπτά από το χρόνο μας, δίνουμε ΖΩΗ…»
Ζωή σε αυτό που αξίζει πραγματικά, τα παιδιά μας, αφού, όπως λέει η μαμά του Γιάννη ο παιδικός καρκίνος είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους. Μπορεί αυτή τη φορά να ήταν το δικό της παιδί, αλλά αύριο μπορεί να είναι το παιδί του γείτονα, μπορεί να είναι το παιδί οποιουδήποτε.
Άλλωστε, όπως η ίδια λέει: Έτσι απλά και αναπάντεχα μια μέρα βρέθηκα με το μικρό μου γιο σε ένα χώρο που όλοι με φωνάζανε μαμά του Γιάννη. Είχα ξεχάσει πλέον το όνομα μου-εκεί που καμιά μανούλα και κανένας μπαμπάς, δεν έχει όνομα…Όμως είναι ίσως το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο, να σε φωνάζουνε μαμά και μαζί το όνομα του παιδιού σου.
Η ίδια τριάμισι χρόνια μετά διηγείται έμμετρα την περιπέτεια τους:
Στις 20 του Οκτώβρη σταμάτησε ο χρόνος
γιατί κάποιοι μου είπανε πως θα παλέψει μόνος…
Το όχι μου ακούστηκε στην Κρήτη απ’ άκρη σε άκρη
κι ορκίστηκα πως δεν θα δει στα μάτια μου ένα δάκρυ.
Το δεύτερο κοπέλι μου, το δυνατό αντρί μου,
ένα χρόνο πάλεψε, να έχει την ευχή μου.
Δεν ήξερα τη δύναμη που χει μες την ψυχή του
και πως θα αντέξει όλα αυτά που ΄συρε το κορμί του.
Στο στρώμα πλάι του ξάπλωσα όλο αυτόν το χρόνο
για να ’μαι ασπίδα μην μπορεί να νιώσει στάλα πόνο.
Χαλάλι σου αντράκι μου και δα που όλα τελειώσαν
σαν το πουλί που από κλουβί κάποιοι ελευθερώσαν
Σαν τον αετό λεβέντη μου άπλωσε τα φτερά σου
κι εγώ πάντα θα βρίσκομαι δίπλα από τη σκιά σου.
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ
Σήμερα ο μικρός της ήρωας, ο Γιάννης, είναι απόλυτα υγιής, γεγονός που τη κάνει να νιώθει περήφανη για αυτόν και την ψυχική δύναμη που διαθέτει που τη χαλύβδωνε και εκείνη στα δύσκολα.
Μια ανείπωτη υπερηφάνεια, όπως αυτή αποτυπώνεται σε ένα ακόμα ποίημα που έγραψε η ίδια για το μικρό, γενναίο αγόρι της, από το οποίο σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα:
Δέκα αντρών τη δύναμη
ένα κοπέλι έχει
και μπόρεσε, όσα κανείς,
ποτέ του δεν αντέχει…
Και ώρες που είπα φτάνει πια,
βοήθησέ μας Θε μου
κουράγιο μου ’δωσες εσύ,
γιε μου και αϊτέ μου…
Ο Γιάννης έγινε θεριό
και πάλεψε η ψυχή του
και μπόρεσε και το κακό
να διώξει απ το κορμί του!!!
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Μέσα από αυτή την περιπέτεια η ίδια έμαθε πως ο άνθρωπος έχει μέσα του μεγάλη δύναμη και πως, αν πιστεύει ότι δεν έχει, του τη δίνει ο Θεός. Επίσης ισχυρίζεται ότι όποιος περάσει αυτή την πόρτα, πρέπει να έχει πίστη στο Θεό και να αφεθεί με εμπιστοσύνη στα χέρια των γιατρών και των νοσηλευτών. Ακόμα από αυτήν την περιπέτεια εκείνη και το παιδί της πήραν αγάπη που τώρα θέλει να τη γυρίσει πίσω, μέσα από αυτή τη δράση που μας καλεί να την υλοποιήσουμε μαζί.
Η ίδια αισθάνεται ευλογημένη, γιατί ευλογία είναι να βγαίνεις αλώβητη εσύ και το παιδί σου από μια τέτοια σκληρή μάχη, ευλογία είναι να το παίρνεις όρθιο και να φεύγεις, ευλογία να έχεις μια οικογένεια που σε στηρίζει, ευλογία είναι να έχεις φίλους που είναι δίπλα σου, ευλογία είναι να έχεις μια πόλη δίπλα σου, μόλις τη χρειαστείς.
Στο σημείο μάλιστα αυτό, η μαμά του Γιάννη μιλά με λόγια αγάπης που βγαίνουν μέσα από την ψυχή της για τους ανθρώπους της Κλινικής που της έδιναν κουράγιο και φως σε όλα τα στάδια του δύσβατου μονοπατιού. Μιλά για αυτούς και το πρόσωπο της λάμπει, με ένα χαμόγελο όμοιο με αυτό που τη γνωρίσαμε οι δάσκαλοι της στα μαθητικά της χρόνια.
Ωστόσο λυπάται που ποτέ δεν βρήκε τις λέξεις να τους ευχαριστήσει και να αποτυπώσει σε όλη τους την ένταση τα συναισθήματά της για αυτούς και ας είναι τόσο πλούσια η ελληνική γλώσσα. Παρόλα αυτά δράττεται της ευκαιρίας να ευχαριστήσει για μια ακόμη φορά μέσα από το βήμα αυτής της σελίδας των Χανιώτικων Νέων την Ευτυχία Στειακάκη, καθηγήτρια Παιδιατρικής Αιματολογίας- Ογκολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και Διευθύντρια της Κλινικής Αιματολογίας- Ογκολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης και Δημόσιας Τράπεζας Βλαστοκυττάρων του Πα Γ.Ν.Η, καθώς και την ακούραστη ομάδα των 4 γιατρών ( Ν.Κατζηλάκης, Μ. Στρατηγάκη, Ιορδάνης Πελαγιάδης, Εμμ. Αθανασόπουλος) και των 13 νοσηλευτριών της κλινικής, μιας κλινικής που κάνει τους νοσηλευόμενους να νιώθουν πως δεν είναι μόνοι στο πρόβλημά τους.
Ακόμα αναφέρει ότι στη διάρκεια της μακρόχρονης αυτής περιπέτειας αυτή και το παιδί της πήραν αγάπη και δημιούργησαν φιλίες δυνατές που θα κρατήσουν για πάντα.
ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Ως επίλογο σ αυτό το σημείωμα επέλεξα μια δυνατή συμβουλή από αυτές που μου έδωσε η κατά πολλά χρόνια μικρότερη, από μένα μαθήτριά μου, «η μαμά του Γιάννη»
« Ξύπνα αύριο το πρωί, λοιπόν, και μην παραπονεθείς για τίποτα. Τα έχεις όλα!»
Και κάτι ακόμα. Αυτές οι σκέψεις και τα πολύτιμα αποστάγματα ζωής που στολίζουν αυτό το σημείωμα, ανήκουν ατόφιες στη μαμά του Γιάννη. Προσωπικά είχα την τιμή να τις καταγράψω με πολύ συγκίνηση και θαυμασμό.
* Η Μαρία Μαράκη είναι Φιλόλογος,
ΜΔΕ στην Εκπαίδευση Ενηλίκων
