Το «καλό» των «καλών ανθρώπων»

«Ο Πλάτων λέει πως πρέπει να είµαστε καλοί, γιατί όλοι γύρω µας µάχονται σκληρά. Η καλοσύνη γεννάει καλοσύνη και η ενάρετη διαιώνιση της στέκει αρωγός στον προσωπικό µας αγώνα».

Όπως τα αστεράκια που λάµπουν στο ουρανό και τον φωτίζουν τις σκοτεινές νύχτες, µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο φωτίζουν το σκοτάδι της ζωής µας οι καλοί άνθρωποι. Αυτοί που δεν έχουν καµία δυσκολία να δείξουν καλοσύνη, αγάπη, συµπάθεια στον συνάνθρωπο τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν ανήκουν σε κανένα είδος υπεράνθρωπου αλλά αναµφισβήτητα είναι ένα σπάνιο είδος. Αυτοί οι άνθρωποι που αβίαστα συµπεριφέρονται µε καλοσύνη και εν-συναίσθηση είναι η ελπίδα του κόσµου µας. Τα απαραίτητα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τέτοιους ανθρώπους είτε ενυπάρχουν µέσα τους, είτε δηµιουργούνται µέσα από την τεράστια προσπάθεια που απαιτεί η αυτογνωσία και η κατανόηση του νοήµατος της ζωής. Όσο κι αν το πεπρωµένο φαίνεται προσδιορισµένο από συγκεκριµένες καταστάσεις, φέρει µέσα του όλες τις δυνατότητες της ζωής και της µεταµόρφωσης που εξυπονοεί η ίδια η φύση του ανθρώπου. Έτσι, όσο περισσότερη παιδικότητα, ευγνωµοσύνη και ικανότητα να αγαπάµε έχουµε, τόσο µεγαλύτερες γίνονται αυτές οι δυνατότητες. Ναι, υπάρχει τέτοιο πράγµα σαν τον καλό άνθρωπο, αλλά δεν υπάρχει κανένας οδηγός για να διαβάσετε και να γίνετε ένας τέτοιος άνθρωπος. Αυτό που αιώνια κατοικεί µέσα σε αυτούς τους ανθρώπους, αυτό που παλεύουν ασταµάτητα για να κερδίζουν και που κάθε µέρα πρέπει να το κερδίζουν από την αρχή, αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν.

∆εν είναι ότι δεν έρχονται ποτέ σε σύγκρουση µε τον εαυτό τους ή µε τους άλλους στη ζωή τους, όµως κάθε φορά αυτή η σύγκρουση έχει το ίδιο αποτέλεσµα όσο σκληρή, απάνθρωπη, καταστροφική κι αν τους έχει προκύψει: Το αποτέλεσµα ότι τους άφησε ίδιους και απαράλλαχτους. Συνεχίζουν ακούραστα να ψάχνουν το νόηµα της ζωής, υποφέρουν ψάχνοντας και δεν γνωρίζουν καν ότι αυτοί οι ίδιοι, είναι το νόηµα της ανθρωπότητας. Αισθάνονται όλη την οδύνη του κόσµου, όµως ξοδεύονται στο να βοηθήσουν τον διπλανό τους, να αγαπήσουν πολύ ξανά και ξανά, να προσπεράσουν τις θλίψεις και να συνεχίσουν να σκέφτονται µε την καρδιά και να πράττουν µε τη ψυχή. Η ψυχή δεν έχει γνώση, δεν έχει κρίση, δεν έχει πρόγραµµα. Έχει µόνο ορµή, συναίσθηµα και µέλλον. Οι καλοί άνθρωποι επιλέγουν το µονοπάτι της ψυχής και µένουν σε αυτό. Είναι αυτοί που αντέχουν, που διαλέγουν να µην πικραίνουν τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Είναι αυτοί που ξέρουν να ξεπερνούν, να διεκδικούν το αδύνατο, να συµπονούν, να γελούν, να βοηθούν. Είναι αυτοί που ποτέ δεν θα µάθουν τη µεγάλη διαφορά που έκαναν σε αυτόν τον κόσµο που ήρθαν.

Είναι αυτοί που αλλάζουν το σκηνικό της σκληρής ζωής και δίνουν ελπίδα. Είναι αυτοί που φέρνουν τον ήλιο στη ζωή των άλλων και ξέρουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος, για να φωτίσουν και τη δική τους ζωή. Τέλος, είναι αυτοί που το όνοµά τους µπορεί να µη χαράχτηκε σε καµιά πλάκα όµως έµεινε χαραγµένο για πάντα στις καρδιές των ανθρώπων.