Το καλοκαίρι τέλεψε, μ’ ο κορωνιός δε χάνει,
κάθε στιγμή αδερφοχτέ, παρέα να μας κάνει.
Εκεί που είχαν ύφεση, κρούσματα και θανάτοι,
άξαφνα μας αγρίεψε, χωρίς να κλείσει μάτι.
Μα δε χαρίζουμε εμείς, κάστανα σε κανένα
και θα νικήσουμε ξανά, με σώα μας τα φρένα.
Φίλε τρελό ακούγεται, πολλοί που δεν πιστεύουν,
πως είν’ αλήθει’ ο κορονιός, κι όσ’ οι γιατροί κελεύουν.
Θαρρούν πως βλάκες είμαστε, λαός και κυβερνώντες,
στον κόσμο όλο σήμερα, που ‘ναι μασκοφορώντες.
Θαρρώ ‘ναι ανεγκέφαλοι, ετούτα που πρεσβεύουν,
μ’ αν αρρωστήσουν τότεσου, όλους επιστρατεύουν.
Τα ίδια έλεγε κι εδώ, φίλος, ο Φρεδερίκο,
στην Ιταλία που ‘τανε κι έκραζε …κικιρίκο.
Μ’ όταν αρρώστησε αυτός και οι δικοί του όλοι,
και ξάδερφός του πέθανε, τον ζώσανε οι φόβοι.
Τώρα προσέχει πιότερο, και κήρυγμα μας κάνει,
πως είν’ εδώ ο κορονιός, και οι λωλάδες φτάνει.
Εδά ανοίξαν τα Σκολειά και Νηπιαγωγεία
τις μάσκες όλοι τσι φορούν, για να ‘χουνε υγεία.
Μα δε μπορώ να φανταστώ, τα νήπια με μάσκες,
θαρρώ πως θε να μοιάζουνε, με μέλισσες στις φλάσκες.
Παιγνίδι θα το έχουνε, βάλε βγάλε και πάλι,
μα τούτο επιβάλλεται, το θέλουν κι οι δασκάλοι.
Άδικο μέγα έχουνε, γονείς που αντιδρούνε,
εξόν κι αν άρρωστα παιδιά, θέλουν αυτοί να δούνε.
Κι οι νέοι πρέπει σίγουρα, πιότερο να προσέχουν,
μην πάνε σπίτι τον ιό και τότεσου θα τρέχουν.
Τα ίδια έλεγε κι ο Τραμπ, ο τρελαπλανητάρχης,
μα κόλλησε τον κορονιό, ως πίστευα εξ άρχης.
Σφηναριώτης
Πανδημία και Ελλάς
Το καλοκαίρι που ‘φυγε, δεν ήτανε σαν τ’ άλλα,
μα ευτυχώς επέρασε, δεν χύσαμε το …γάλα
Μήνες καλοκαιριάτικους, ο κορονιός εχτύπα,
ούλες τσι πόρτες του Ντουνιά, όπως την κωλοχτύπα.
Αλλά και το Φθινόπωρο, δεν φαίνεται ν’ αλλάζει ΄
και δε γνωρίσουμε ποσώς, είντα μας λογαριάζει.
Έξαρσ’ υπάρχει σήμερα και στη δική μας χώρα,
και τα στερνά μηνύματα, δεν είν’ ελπιδοφόρα.
Λένε οι επιστήμονες, πως ο χειμώνας είναι,
η εποχή του κορονιού κι αδερφοχτέ ‘κει μείνε.
Αφού εις τον ορίζοντα, εμβόλιο δεν βλέπω,
πού θα χτυπήσει το κακό, ως ειν’ σωστό και πρέπο.
Για τούτο πρέπει να ‘χουμε, την προσοχή μας όλη,
τουρίστας να μην κάνουνε, τη χώρ’ αραξοβόλι.
Να βλέπουμ’ εισαγόμενα, κρούσματα κάθε τόσο
κι αντί για υποχώρηση, να προχωρούμε …πρόσω.
Έστω και αν η Εθνική, πληγεί οικονομία,
και ένεκα του τουρισμού, να μην υπάρχει μία.
Μ’ αν τον ιό του κορονιού, πετάξουνε στα δάση,
κι ύστερα βάλουνε φωτιά, η μπόρα θα περάσει.
Ή αν τον ευνουχίσουμε και δεν γεννάει πλέον,
για πάντα τελειώνουμε, μια λύση επιπλέον.
Δύο προτάσεις έκανα, μα ειδικός δεν είμαι,
ούτε γραμματιζούμενος, λάθος μιλούν αι φήμαι.
Άλλ’ έχω ειδικότητα, ρίμες μονάχα γράφω
και με τη σάτιρ’ έβαλα, τον κορονιό στον τάφο.
Εννιαχωριανός
