Αύγουστος είναι θαρρώ…
Άλλοτε συνειδητά και άλλοτε εντελώς µηχανικά όλοι έχουµε να αφηγηθούµε µια ιστορία από εντελώς προβλέψιµη έως συναρπαστική.
Είναι βλέπεις το καλοκαιράκι στα Χανιά που δίνει στα πανιά και στα µυαλά αέρα.
Από συνήθεια να πω ότι και τούτο είναι το καλοκαίρι της ελπίδας.
Βλέπεις το καλοκαίρι έχει µια ανοιχτωσιά κι όταν δεν µπορείς να ρυθµίζεις τον άνεµο… ρυθµίζεις τα πανιά.
Όρτσα τα πανιά, λοιπόν.
Θυµούµαι όταν ήµουν νέος λέγανε οι Αµερικανοί συγγραφείς πως «δηµοσιογράφος είναι αυτός που µπορεί να διηγηθεί δέκα ιστορίες στο µπαρ».
Τώρα στους Χανιώτες τι να διηγηθώ;
Πέρασαν τα χρόνια κι όλοι ξεχνάµε εύκολα.
Πιστεύω πως τα περισσότερα είναι αποφάσεις που ή τις παίρνεις ή δεν τις παίρνεις.
Κι αν στο τέλος της ηµέρας οι 3 από τις 5 αποφάσεις σου ήταν σωστές, είσαι κερδισµένος.
Εκείνο που βλέπω αυτόν τον Αύγουστο στα Χανιά… είναι κινούµενα απωθηµένα για την πόλη.
Είπαµε είναι το καλοκαίρι της ελπίδας, αλλά όχι να βγάλουν και το άχτι τους.
Σώπα.
«Θα σου βάλω πιπέρι στο στόµα».
Αύγουστος είναι θαρρώ…
Λέτε να έχουµε δικαίωµα να αναποδογυρίσουµε το τραπέζι;
Ή να το δαγκώσουµε το τραπέζι και να χορέψουµε το ζεϊµπέκικο της Ευδοκίας.
Τον Οκτώβρη θα σας πω…
