Μια φορά ήτονε γείς βασιλιάς, απού ‘καμε ένα χρουσό τόπι. Το ‘παιζε και είπε:
«Όποιος έρθη να μου πει τη μεγαλύτερη ψοματούκλα θα του το δώσω!»
Πηαίνανε πολλοί,λέγανε τα ψόματα τωνε και ήλεγε:
«Σαν είναι από Θεού,γίνουνται όσα λέτε!»
Ένα νιός κάνει τση μάνας του:
«Να πάω θέλει μάνα, απού κατεργάστηκα μια ψοματούκλα να τηνε πω του βασιλιά και να πάρω το χρουσό τόπι!»
«Να πας παιδί μου!»
Μόλις γαγέρνει ο αφέντης του κάνει τση γρες:
«Που ‘ναι το κοπέλι μας;»
«Πάει να πει του βασιλιά μια ψοματούκλα να του πάρει το χρουσό τόπι!»
«Καλά! Βαστά το καλούπι τση ψευθιάς;»
«Είντα καλούπι;»
«Το καλούπι!!!»
«Θαρώ πως είσαι παράξενος,γέρο!Σαν είντα καλούπι δα έπρεπε να πάρει;»
«Θα πάω εγώ, ντελόγω[1],με το καλούπι να πάρω το τόπι!»
«Εσύ θα το πάρεις;;;»
«Εγώ!!!»
«Θαρείς τον απατό σου πλιά έξυπνο απ’ούλους κι από το κοπέλι μας απού ξέρει πολλά!»
«Ας μην είμαι ,εγώ θα το πάρω!»
Δράμει[2] στου βασιλιά φορτωμένος με μια κουρούπα[3], εφτά μιστάτω[4], σ’ τη ράχη ντου.Λέει των υπηρετώ πως θέλει να δεί το βασιλιά.Αυτοί δεν τον αφήνανε,επέμενε και φώνιαζε.Εβαρεθήκανε τονε και το λένε του βασιλιά.
«Ας βγει να τονε δω, με τη κουρούπα στη ράχη!»
Βγαίνει,στένεται ομπρός του και του κάνει:
«Του μπαμπά σου ο μπαμπάς,εχρώσθειε του μπαμπά μου του μπαμπά,εφτά κουρούπες φλουριά. Με τούτηνα τη κουρούπα καλούπι ήρθα να μου τα δώσεις!»
Ντουσουντίζεται[5] ο βασιλιάς,δεν εμπόριε να πεί πως ήτονε αλήθεια γιατί θα ‘δινε τα χρέη,ούτε πως είτονε ψώμα γιατί θα ΄δινε το τόπι!
Στην υστεριά του δίνει το τόπι,αφήνει ο γέρος τη κουρούπα ,το παίρνει και γκάβει[6].
[1] Αμέσως.
[2] Πάει.
[3] Πυθάρι.
[4] Μέτρο για υγρά,1 μιστάτο=10 οκάδες,1 οκά=1280γρ.
[5] Προβληματίζεται.
[6] Φεύγει.
