«Δε θα καταλάβεις ποτέ το κακό που έκανες, μέχρι το ίδιο πράγμα να συμβεί και σε εσένα. Γι’ αυτό είμαι εδώ…»
ΚΑΡΜΑ
Ετυμολογικά η λέξη Κάρμα βγαίνει από το ” Καρ” που σημαίνει δράση, ενώ η λέξη “μα” σημαίνει το αποτέλεσμα.
Δεδομένου ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα μεμονωμένο άτομο, αλλά μια μονάδα σε ένα σύνολο ( ανθρωπότητα) που αποτελείται από δισεκατομμύρια άτομα, κάθε πράξη, κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα ενός ανθρώπου επιδρά σε όλους. Μόλις ο άνθρωπος ενεργοποιεί μια δύναμη που βοηθά ή παρεμποδίζει το σύνολο που ο ίδιος αποτελεί μέρος, ακολουθεί ένα αποτέλεσμα που επιδρά πάνω σε αυτόν τον ανθρωπο. Συνεπώς, ο άνθρωπος δρέπει αναπόφευκτα τους καρπούς των πράξεων του.
Σας παραθέτω μια αληθινή ιστορία η οποία διαδραματίστηκε σε μια μικρή πόλη της Ρουμανίας το Caracal πριν 42 χρόνια.
Πέντε αγόρια ηλικίας απο 8-9 χρόνων επιστρέφουν από το σχολείο. Στο δρόμο της επιστροφής βρίσκεται εδώ και καιρό ένα υπό κατασκευή νοσοκομείο και τα παιδιά κάποιες φορές σταματούν εκεί για να περιεργαστούν. Εκείνο το μεσημέρι ο Νicolae και οι φίλοι του σταματήσαν πάλι στο υπό κατασκευή κτίριο και καθώς οι εργάτες είχαν σχολάσει τα παιδιά άρχισαν να περιφέρονται στο χώρο. Ένα αδέσποτο σκυλάκι, σχετικά μικρόσωμο, που περιφερόταν στο κτίριο, τους είδε και τους ακολούθησε. Σε ενα σημείο ορατό κάποιος είχε αφήσει ένα μαχαίρι με κομμένη μύτη. Ένα απο τα πέντε αγόρια, ο Cristo, με γρήγορες κινήσεις πιάνει το μαχαίρι και στη συνέχεια αρπάζει το σκυλάκι και του καταφέρνει πολλές μαχαιριές στο λαιμό και με μεγάλη προσπάθεια δύο στην κοιλιά, καθώς ήταν δύσκολο αφού απο το μαχαίρι έλλειπε η μύτη. Ο Nicolae και οι άλλοι τρεις άρχισαν να ουρλιάζουν και έφυγαν τρέχοντας, ενώ ο Cristo, που μάλλον δεν περίμενε αυτή την αντιδραση των φίλων του, τράπηκε σε φυγή στην αντίθετη κατεύθυνση. Ο Nicolae έφτασε σπίτι του κλαίγοντας και σε κατάσταση σοκ. Οι γονείς του έλειπαν από το σπίτι κι όταν επέστρεψαν τον βρήκαν σε άσχημη κατάσταση. Την επόμενη μέρα η μητέρα του πήγε στο σημείο του συμβάντος κι εκεί κείτονταν νεκρό το σκυλάκι. Ο Nicolae δεν πήγε στο σχολείο για τις επόμενες 4 μέρες και δεν ξανάκανε παρέα με κανένα από τα παιδιά που βρίσκονταν στο περιστατικό. Φοβόταν και προσπαθούσε να αποφύγει κάθε είδους επαφή με τον Cristo.
Πέρασαν 12 χρόνια από τότε και ένα πρωί ο Nicolae, φτάνοντας στην πλατεία που θα συναντούσε έναν ξάδερφο του, είδε από μακριά να έχουν πιαστεί στα χέρια τέσσερα άτομα, δύο γυναίκες και δύο άντρες. Από μακριά δεν μπορούσε να διακρίνει πρόσωπα αλλά καθώς πλησίαζε διαπίστωσε ότι ένας από τους εμπλεκόμενους ήταν ο Cristo. Τότε ξαφνικά τον είδε να πέφτει αιμόφυρτος στο έδαφος και τους άλλους τρείς να τρέπονται σε φυγή. Έτρεξε κοντά του και μαζί με τον ξάδερφο του, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε φτάσει με αυτοκίνητο, μετέφεραν τον Cristo στα επείγοντα του νοσοκομείου ( το οποίο ειχε πια αποπερατωθεί και λειτουργούσε). Ο Nicolae έμεινε δίπλα του και ενω ο γιατρός του έσκιζε τα ρούχα για να μπορέσει να δει τα τραύματα του ο Νικολάι είδε πολλές μαχαιριές στο λαιμό και δύο στην κοιλιακή χώρα…. Καθώς τα τραύματα ήταν βαθιά και η αιμορραγία ακατάσχετη, ο Cristo μέσα σε λίγα λεπτά άφησε την τελευταία του πνοή.
