Το κατεπείγον για τα Χανιά

Πέρασε το καλοκαίρι και τα Χανιά έχουν τη μέτρια όψη του προηγούμενου χειμώνα. Αυτή είναι, φαίνεται, και η παρακαταθήκη για τους μήνες που ακολουθούν.
Νομίζω είναι εμφανές πλέον, πως ζούμε την ψευδαίσθηση μετοχής μας στη φυσική ύπαρξη του εγωκεντρισμού των υπευθύνων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αέρας φρέσκος τα λόγια τους. Έρχονται οι πράξεις τους μετά και τα σαρώνουν όλα.
Αυτόν τον μέγιστο βασανισμό ζούμε στα Χανιά.
Ούτε ένα σοβαρό πρόβλημα δεν έλυσαν. Και ο δημόσιος διάλογος στα Χανιά (με ευθύνη τους) διολισθαίνει σε μια προσβλητική και μέσης νοημοσύνης κενολογία. Ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, παιδαριώδεις κομπασμούς.
Και αυτοί οι κομπασμοί είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, τώρα σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι για την πόλη.
Φοβάμαι πως τα χειρότερα έπονται.