Το κλείσιμο του κυνοκομείου στα Νεροκούρου

Κύριε διευθυντά,
Θέλω μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας να διαμαρτυρηθώ και να εκφράσω την πικρή αγανάκτηση μου σμίγοντας συγχρόνως την φωνή μου με τις άλλες χιλιάδες φωνές των συμπολιτών μου και όχι μόνο και ειδικότερα με τη φωνή της κυρίας Στούπη για το κλείσιμο του κυνοκομείου στα Νεροκούρου. Και ερωτώ, πόσες φορές μπορεί να εγκληματήσει ο άνθρωπος εγκληματίας; Την απάντηση που μπορούσε να δώσει κανείς είναι ουκ εστίν αριθμός και το γράφω αυτό γιατί εμείς οι υπόλοιποι που λέμε ότι δεν είμαστε εγκληματίες με τις διάφορες αψυχολόγητες ενέργειές μας συμμετέχομε στο έγκλημα και στον αργό θάνατο των αδέσποτων ζώων και το παράδειγμα που το επιβεβαιώνει περίτρανα αυτό είναι το πρόσφατο κλείσιμο ενός καταφυγίου αδέσποτων ζώων που εκεί απολάμβαναν πολλή αγάπη κάτι που δεν την ένοιωσαν ποτέ από τα αφεντικά τους και πολλή φροντίδα από μια κυρία που με πολύ κόπο, αφιλοκερδώς χρόνια τώρα προσπαθεί να απαλύνει τον αβάσταχτο πόνο των εγκαταλελειμμένων και αδέσποτων ζώων. Και καλά, ο εγκληματίας το έχει στο αίμα του να σκοτώνει ανήμπορα ζώα ικανοποιώντας με αυτήν την πράξη του ίσως το αιμοβόρο αυτό πάθος του, εμείς οι υπόλοιποι τι κάνουμε να τον σταματήσουμε να εγκληματεί και να βασανίζει ανήμπορα πλάσματα. Τίποτα σχεδόν. Το επίσημο κράτος κωφεύει διακριτικά στις χιλιάδες φωνές διαμαρτυρίας που καθημερινά ακούγονται σε όλη την χώρα από άκρη σε άκρη. Στα “Χανιώτικα νέα” στις 15/8/2018, διάβασα ότι κλείνουν το κυνοκομείο στα Νεροκούρου όπως προαναφέρω. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που προβαίνουν σε αυτήν την ενέργεια; Δεν γνωρίζω ακριβώς αλλά όποιοι και αν είναι αυτοί που αποφάσισαν να το κλείσουν, τους παρακαλώ να επανεξετάσουν το όλο θέμα. Και το χειρότερο είναι ότι δεν δίνουν την ευκαιρία στην κυρία Στούπη να συνεχίσει το θεάρεστο έργο της, προτείνοντας η ίδια στις αρμόδιες αρχές διάφορες λύσεις για την ολοκληρωτική λύση του θέματος. Εγώ πιστεύω ότι όχι μόνο συμμετέχουμε στην εξόντωση των αδέσποτων ζώων με την άρνησή μας στις λύσεις που προτείνει η κυρία Στούπη και το κλείσιμο του εν λόγω κυνοκομείου αλλά συμβάλλουμε και στην ικανοποίηση των δολοφόνων αυτών των άτυχων ζώων. Προφανώς λένε: «δεν πέθαναν με τον τρόπο που εγώ ήθελα να πεθάνει το ζώο, σίγουρα τώρα δεν θα γλυτώσει, θα βγει πάλι στο δρόμο και αυτή τη φορά θα πεθάνει οπωσδήποτε». Τελειώνοντας την παρούσα επιστολή μου, κάνω έκκληση και από τη στήλη τούτης της εφημερίδας ότι όλοι μαζί πρέπει να βοηθήσουμε την παραπάνω κυρία να φέρει σε πέρας το έργο της. Ας σκύψουμε λοιπόν πάνω από αυτό το τεράστιο πρόβλημα που ταλανίζει την κοινωνία μας ώστε να βρούμε επιτέλους την λύση του. Πιστεύω ότι όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε τη χρυσή τομή του προβλήματος. Τέλος, κάνω έκκληση για μια ακόμα φορά στους συνανθρώπους μου εκείνους που προφανώς έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν το ζώο του πριν το αφήσουν σε κάποια ερημιά ας τολμήσουν να σκύψουν να το κοιτάξουν στα μάτια του. Είμαι σίγουρος ότι αν το κοιτάξουν κατάματα πολλοί από αυτούς θα αλλάξουν γνώμη και δεν θα το εγκαταλείψουν. Αν και τότε όμως το εγκαταλείψουν, είναι πράγματι αιμοβόροι εγκληματίες και έχουμε χρέος εμείς οι υπόλοιποι να βρούμε τρόπους να τους συνεφέρουμε. Βέβαια τέτοιοι “άνθρωποι” δεν αξίζουν καμία απολύτως επιείκεια. Αυτοί είναι ψυχροί δολοφόνοι. Ο πέλεκυς δε της δικαιοσύνης επιβάλλεται να τους χτυπήσει πάρα πολύ δυνατά να πονέσουν. Ίσως με αυτόν τον τρόπο κάτι καλό μπορούμε να προσδοκούμε.
Ευελπιστώ η παρούσα να τύχει την δέουσα ανταπόκριση.
Δημήτρης Κ. Τυραϊδής
συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων