Ο πολιτικός λόγος, ως κατεξοχήν λόγος έκφρασης συμφερόντων, απευθύνεται στους πάντες, αναζητώντας ακροατήριο και δημιουργώντας-εν δυνάμει-συμπάθειες και αντιπάθειες.
Ο κομματικός λόγος, απευθύνεται σε κομματικό ακροατήριο. Σε ένα δεδομένο, δηλαδή, ακροατήριο, ομοειδών σχετικά, συμφερόντων και ενιαίων γενικά, στόχων. Κυρίαρχη επιδίωξη του κομματικού λόγου, δεν είναι η αναζήτηση συμπάθειας, αλλά η συσπείρωση-κατά κανόνα τυφλή- των μελών, του δεδομένου ακροατηρίου.
Συνεπώς η βασική διαφορά, του γενικά πολιτικού και του αυστηρά κομματικού λόγου, είναι εμφανής. Εύκολα και γρήγορα διακρίνεται, από το αν υπηρετεί τη μεγέθυνση ( πολιτικός λόγος), ή τη συσπείρωση (κομματικός).
Στο προηγούμενο πλαίσιο και εναλλακτικά, κινείται ο λόγος των πολιτικών, ενώ η επιτυχία τους-με πολλή δουλειά και κόπο-εξαρτάται από τη συνύπαρξη και απόδοση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους, στο να αποκτούν, να μεγεθύνουν και να συσπειρώνουν το ακροατήριό τους.
Ο Ερντογάν, έδειξε ότι μπορεί να αξιοποιεί καλά, τις ευκαιρίες που του δίδονται, για την απόκτηση, τη μεγέθυνση και τη συσπείρωση του ακροατηρίου του-κομματικού και μη.
Στα τελευταία λίγα χρόνια, ο Τούρκος Πρόεδρος, απέκτησε ένα-απρόσμενο γι’ αυτόν-νέο τηλεοπτικό ακροατήριο. Πρόκειται για ένα καθαρά Ελληνικό-τηλεοπτικό ακροατήριο-ιδιαίτερα δεκτικό, τόσο στον πολιτικό, όσο και στον κομματικό του λόγο.
Σήμερα, διαθέτουμε στην Ελλάδα-πέρα από τα άλλα, όποιας μορφής και σύνθεσης πολιτικά και μη ακροατήρια-και το κομματικό ακροατήριο του Ερντογάν.
Η διαπίστωση αυτή, όσο και αν αποσιωπάται ή υποτιμάται, αποτελεί κορυφαίας σημασίας πολιτικό γεγονός. Ένα πολιτικό γεγονός, με άγνωστες, αλλά σίγουρα αρνητικές επιπτώσεις, στην προοπτική της εσωτερικής συνοχής των Ελλήνων. Κι αυτό, όχι βέβαια για λόγους που σχετίζονται, με την υπαρκτή αναγκαιότητα, να έχουμε όλοι έγκυρη πληροφόρηση και γνώση, για όσα επιχειρούν, ή πρόκειται να επιχειρηθούν, από τους γείτονές μας.
Το πρόβλημα υπάρχει, είναι μεγάλο και εντοπίζεται αλλού. Εντοπίζεται στο ότι η καθημερινή παρουσία του Ερντογάν στο σπίτι μας, επιδρά-αναμφίβολα καταλυτικά-στη συμπεριφορά μας απέναντί του και σ’ ό,τι εκφράζει. Συμπεριφορά, που σαφώς δεν είναι ενιαία. Το αποτέλεσμά της, όμως, είναι ενιαίο, αφού θρυμματίζει σιγά σιγά, στην προοπτική του, την εσωτερική μας συνοχή.
Δεν περιμένω από τα Ελληνικά Τηλεοπτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, να σταματήσουν την προώθηση του Ερντογάν και των στελεχών του, στο καθιστικό του σπιτιού μας. Κάνουν το καλύτερο, για το κέρδος τους. Εμείς, όμως, πιο λόγο έχουμε να συμμετέχουμε στο κομματικό ακροατήριο του Ερντογάν-έστω και ως απλοί θεατές;
Η πληροφόρησή μας για το τι γίνεται και που το πάει η Τουρκία, είναι αναγκαία και συνεπώς επιθυμητή. Άλλο, όμως, πληροφόρηση/είδηση και άλλο ενεργοί θεατές ενός έργου, που μόνον στους ειδικούς και σ’ όσους χρεώνουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία, αφορά.
Πρέπει να προσέξουμε πολύ: Είναι άλλο να ακούς ένα σκυλί, ράτσας ροτβάιλερ, από την περιφραγμένη αυλή του γείτονά σου και άλλο να το βλέπεις στην κρεβατοκάμαρά σου, με εντολή του!
*Ο Χριστόφορος Κορυφίδης είναι πρώην πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος
