Το κοραλλί τετράδιο της Τζίνας Μιτάκη γράφει για τη βία των ημερών: «Ένα βήτα, ένα γιώτα κι ένα άλφα μπήκαν στη σειρά και να σου , γεννήθηκε η λέξη βία».
Γράφει για τον πόλεμο: «Πόλεμος είναι σκοτάδι και φόβος, είναι ο τρομακτικός ήχος από τα όπλα, τα σφυρίγματα από τις ρουκέτες, οι κρότοι και οι εκρήξεις, είναι η σκόνη, οι σωροί από πέτρες και ξύλα, οι θαμμένοι άνθρωποι και ζώα…».
Γράφει για το μίσος που τρέφουν ορισμένοι άνθρωποι για τους ξένους: «Κανέναν ξένο και κανένα σακάτη δεν χρειάζεται το έθνος μας ,αλλά χρειάζεται άντρες υπάκουους σε έναν αρχηγό που θα ξυπνήσει την πατρίδα μας από το δηλητηριασμένο μήλο»… κατά τη γνώμη μου, αυτό το δηλητηριασμένο μήλο δεν είναι άλλο από τον αρχηγό που δεν θα ξυπνήσει την πατρίδα μας ,αλλά θα παρασύρει νέους σε λάθος μονοπάτια.
Και επειδή οι περισσότεροι ήρωες της ιστορίας είναι παιδιά και σαν παιδιά χαρακτηρίζονται από αθωότητα και ειλικρίνεια, οδηγούν την ιστορία σε μια άλλη έννοια, σε μια άλλη λέξη: «Ανθρωπισμός που γεννήθηκε από τη λέξη άνθρωπος : άνω θρώσκω δηλαδή αυτός που αναζητά συνεχώς την ψυχική και πνευματική ανάταση ν αγγίξει τον ουρανό».
Μια πάλη περιγράφεται στο νέο βιβλίο της Τζίνας, μια πάλη μεταξύ του κακού και του καλού, του μίσους και της αγάπης, της γνώσης και της αδιαφορίας, της συμπαράστασης και της εκμετάλλευσης …Οι εικόνες που χρησιμοποιεί η συγγραφέας για να περιγράψει αυτήν την πάλη είναι καθαρές, απλές και σε κάποιες στιγμές ανατριχιαστικές. Οι διάλογοι καθηλώνουν το ίδιο και τα γεγονότα που αν και γνωστά μας προκαλούν να τα επανεξετάσουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία αυτή τη φορά…
«Δεν μου έκοψε πως δεν γίνεται να χορτάσεις εσύ βουτώντας στο ψωμί του άλλου, πως για να ζήσεις εσύ δεν χρειάζεται να πεθάνει ο άλλος…»
Ευχαριστούμε για το εξαιρετικό βιβλίο .
