Η δυνατότητα προσδιορισµού, επιλογής και υποστήριξης µε όλα τα διαθέσιµα µέσα, ενός νέου µοντέλου ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας, εκτιµάται ότι θα κρίνει τις κινήσεις στο πεδίο της αγροτικής οικονοµίας το επόµενο διάστηµα, σύμφωνα με το Agronews.
Μια µατιά στα στοιχεία του πίνακα στο µέσον της σελίδας, είναι αρκετή για να γίνουν κατανοητές οι τάσεις που κυριαρχούν στις αγορές την τελευταία δεκαετία. Θα µπορούσε να πει κανείς ότι το κρασί, ως το πιο πετυχηµένο παράδειγµα της αγροδιατροφής, είναι το µόνο που κινείται θριαµβευτικά σε όγκο, αξία και τιµή ανά µονάδα µέτρησης. Πού οφείλεται αυτό; Στο γεγονός ότι έγινε πολλή δουλειά για την αναβίωση παραδοσιακών ποικιλιών, την διαφοροποίηση της παραγωγής, την ενδυνάµωση των µεθόδων branding και την αξιοποίησης µιας τάσης που το θέλει να συνιστά ακόµα και τεκµήριο υγιεινής διατροφής. Τα ζυµαρικά και τα όσπρια δίνουν επίσης µια εικόνα ενίσχυσης ειδικά σε όγκο. Αντίθετα, ζάχαρη, αναψυκτικά και φυτικό βούτυρο, βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις του εν λόγω πίνακα.
Οι ιθύνοντες καλούνται το επόµενο διάστηµα να εξετάσουν ενδελεχώς τη διαµορφούµενη κατάσταση στις αγορές των αγροτικών προϊόντων και να αναλάβουν πρωτοβουλίες προσανατολισµού των αγροτών και προσανατολισµού της αγροτικής παραγωγής εκεί όπου η Ελλάδα δύναται να διατηρήσει κάποιο συγκριτικό πλεονέκτηµα. Και αυτό το πλεονέκτηµα θα πρέπει να αναζητηθεί σε προϊόντα µε σαφή σφραγίδα γνησιότητας, έντονη τοπική ταυτότητα και υψηλή προστειθέµενη αξία. Ήδη η εγχώρια παραγωγή µετράει εκατοντάδες τέτοια παραδείγµατα που µε µια συστηµατοποίηση των προσπαθειών και από την πλευρά της πολιτείας θα µπορούσαν αυτά να πολλαπλασιαστούν και να διαµορφώσουν όρους ταχείας οικονοµικής ανάπτυξης που δίνει τροφή και σε άλλα πεδία της οικονοµικής δραστηριότητας, όπως π.χ. ο τουρισµός. Προς αυτή την κατεύθυνση απαιτούνται γρήγορες και τεκµηριωµένες µελέτες από πανεπιστηµιακά ιδρύµατα και οργανισµούς, σχεδιασµός από τις δηµόσιες αρχές και καθιέρωση κινήτρων µέσα από την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων. Ίσως είναι ευκαιρία, η Ελλάδα να αφήσει για πρώτη φορά πίσω της την Ευρώπη, επιλέγοντας η ίδια και µε δική της ευθύνη τη µέγιστη µεταφορά πόρων από τον πρώτο στο δεύτερο πυλώνα της ΚΑΠ. Κάποιος οφείλει να πάρει την ευθύνη, ώστε να πάψει η αντίφαση που είναι διάχυτη µεταξύ των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής από τη µια να παραπονούνται για την παρακµή της γεωργίας και από την άλλη να επιµένουν στην ισχύ των ιστορικών δικαιωµάτων.
