» Θέσεις και προτάσεις Λευκορειτών (κατοίκων μέσα και γύρω από τα Λευκά Όρη)
Κύριε διευθυντά,
1. Να σταματήσει η διαδικασία του κτηματολογίου στις πάσης φύσεως αγριάδες (χειμαδιά και μαδάρες) μέχρι να υπάρξουν οι προϋποθέσεις δίκαιης καταγραφής (χωρίς βέβαια να αποτρέπουμε τους λίγους – ελάχιστους – συντοπίτες μας που λόγω ευτυχών συγκυριών μπορούνε και σε αυτή τη φάση και με αυτά τα δεδομένα να δηλώσουν την όποια αγριάδα τους με αίσιο αποτέλεσμα).
α. Γιατί οι υπηρεσίες δεν διαθέτουν χάρτες με τα τοπωνύμια της κάθε περιοχής (οι ορειβατικοί και στρατιωτικοί χάρτες αναφέρονται χοντρικά μόνο σε κάποια από αυτά, που σίγουρα είναι λιγότερα από το 1% από αυτά που πραγματικά υπάρχουν). Οπότε δεν μπορούν να αποφανθούν διαβάζοντας έναν τίτλο (συμβόλαιο) σε ποια περιοχή και θέση αναφέρεται. (Προφανώς πρέπει να προηγηθεί η ονοματολογία των περιοχών και θέσεων από τους επαΐοντες κάθε περιοχής – εξάλλου τα τοπωνύμια είναι κομμάτι της ιστορίας του κάθε τόπου)
β. Γιατί εδώ και χρόνια, οι πάσης φύσεως περιορισμοί στις μεταβιβάσεις αγριάδας (με βάση τους χαρακτηρισμούς της δασικής υπηρεσίας) έχουν στερήσει πολλούς ιδιοκτήτες από κανονικούς τίτλους και συμβόλαια. Επακόλουθο να δυσκολεύονται σε αυτή τη φάση και με αυτά τα δεδομένα να δηλώσουν την ιδιοκτησία τους.
γ. Να προηγηθεί η παρουσίαση (με τίτλους και έγγραφα) της όποιας ιδιοκτησίας έχει το κράτος στα βουνά μας και να σταματήσει να παριστάνει τον κληρονόμο της περιουσίας των πατεράδων μας. Το ίδιο πρέπει να κάνουν με τη σειρά τους οι δήμοι. Οπότε να ξέρουν οι υπηρεσίες ότι οι υπόλοιποι τόποι είναι ιδιωτικοί και να μπορούν (με βάση τα τεκμήρια ιδιοκτησίας) να αποφαίνονται για την περιουσία των ανθρώπων, ώστε να μην αναιρείται η διαδικασία αυτή από το ίδιο το Δημόσιο με ατέρμονες δικαστικές διεκδικήσεις.
2. Να καταργηθεί ο Ε.Ν.Φ.Ι.Α. στις αγριάδες (μη καλλιεργήσιμα) δάση, δασικές εκτάσεις, βοσκοτόπια ή όπως αλλιώς τις ονομάζουνε.
α. Γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις το ενοίκιο που πληρώνει ο βοσκός είναι μικρότερο από τον Ε.Ν.φ.Ι.Α. που πληρώνει ο ιδιοκτήτης. [Μία οκά μαδάρα (αγριάδα πάνω από τα 700 μέτρα υψόμετρο) μπορεί να είναι 7 μόνο στρέμματα αλλά μπορεί και 107 όταν ο τόπος είναι πετρώδης και με μεγάλη κλίση (το σύνηθες) – σε κάθε περίπτωση το ενοίκιο (νόμι) είναι μια οκά τυρί. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τα χειμαδιά (αγριάδα κάτω των 700 μέτρων)]
β. Με το να αμφισβητούν οι δημόσιες υπηρεσίες του κράτους την ιδιοκτησία των πάσης φύσεως δασικών εκτάσεων, δεν μπορεί ο ιδιοκτήτης εύκολα να αποταθεί στον νόμο για να πληρωθεί τη χρήση τους από τους βοσκούς και όχι μόνο
γ. Με τους περιορισμούς που βάζει εδώ και χρόνια το κράτος μέσω της δασικής υπηρεσίας, ή δεν αναγνωρίζει την ιδιοκτησία των ιδιωτών στις αγριάδες ή προσπαθεί να κάνει κατοχή της περιουσίας των ανθρώπων ή και τα δυο.
δ. Και αυτή την ήπια τουριστική εκμετάλλευση (όπου μπορεί να υπάρξει) την αναλαμβάνουν και τη διαχειρίζονται (τυπικά τουλάχιστον) φορείς και ομάδες (χωρίς να θεωρούμε ότι και αυτοί δεν χρειάζονται) που είναι παντελώς ξένοι με την ιδιοκτησία του τόπου.
3. Να γίνουν όλες οι αγριάδες επιλέξιμες για βόσκηση (όπως ήταν και πριν το 2012) με τη μικρή ή μεγάλη βοσκοϊκανότητα που έχουν. Δεν είναι λογικό ο θυμαρότοπος να είναι επιλέξιμη έκταση για βόσκηση και ο πρινότοπος (που κατεβάζει τόνους ζινοτροφής) να μην είναι. Εξάλλου γινόταν και γίνεται κτηνοτροφική εκμετάλλευση όλου του όγκου των Λευκών Ορέων από ανέκαθεν.
Να πάψουν επιτέλους να απεργάζονται οι κρατικές υπηρεσίες (με τις επιπόλαιες αποφάσεις τους) την καταστροφή των άγριων δέντρων (δασών) και της άγριας βλάστησης (δασικών εκτάσεων), (έχει ο βοσκότοπός σου άγρια δέντρα: δεν είναι επιλέξιμες! Έβγαλε το χωράφι σου ένα δρυγιά και δύο κουμάρους: δεν είναι δικό σου! Δηλαδή έμμεσα υποκινούνε τον βοσκό και των γεωργό να κάνει, τι;)
4. Να έχουν ουσιαστικό ρόλο στη διαχείριση της κάθε περιοχής οι ιδιοκτήτες. Γιατί και τον τόπο τους αγαπούν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλον. Αλλά και μεθόδους παραδοσιακής διαχείρισης του τόπου τους γνωρίζουν (το ζητούμενο αυτής της εποχής). Μα και επειδή, η όποια καλή κατάσταση του τόπου τους οφείλεται (κυρίως) στην καλή διαχείριση από αυτούς και τους προγόνους τους.
5. Να δουν οι υπηρεσίες τις όποιες αλλαγές χρήσης που έκαναν κάποιοι συμπολίτες μας (μετατροπή της αγριάδας σε καλλιεργήσιμη έκταση) σε κάποιους από τους τόπους τους, υπό το πρίσμα του διαρκούς εκβιασμού που υπήρχε από τις υπηρεσίες της πολιτείας (επί 40 και πλέον χρόνια) ότι το δημόσιο διεκδικεί τις πάσης φύσεως αγριάδες, οπότε προβαίνοντας σε αυτή την αλλαγή χρήσης, πιστεύανε (οι περισσότεροι) πως έτσι επιτέλους θα γλυτώσουν την περιουσία τους (με το να γίνει καλλιεργήσιμη) από την αρπαγή της από το κράτος.
6. Να προστατεύεται η πανίδα και χλωρίδα του κάθε μη καλλιεργήσιμου τόπου και όχι μόνο (κυρίως από την υπερβόσκηση και κακή μεταχείριση) συνδέοντας την όποια καλή ή κακή διαχείριση με τις επιδοτήσεις. Επίσης, να αποθαρρύνονται στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις τεχνικές (π.χ. χημικές παρεμβάσεις) που βλάπτουν την πανίδα και επιβαρύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα (Δεν είναι λογικό να μπαίνει κανείς φυλακή για ένα λαγό που σκότωσε και από την άλλη αυτός που γέμισε με δηλητήρια τα χωράφια του και ψόφησε του λαγούς μιας ολόκληρης περιοχής και αποδεκάτισε τα πουλιά και τα έντομα του τόπου να μένει στο απυρόβλητο)
Πιστεύουμε πως για να έχει μακροχρόνια επιτυχία η όποια προστασία, πρέπει να συνδυαστεί με παλιές (αιώνων) παραδοσιακές μεθόδους που είχε ο κάθε τόπος και αποδεδειγμένα (όπως φάνηκε στο πέρασμα του χρόνου) είχαν φέρει καλό αποτέλεσμα. [Εξάλλου ο νομός Χανίων αλλά και ολόκληρη η Κρήτη είχε διαπρέψει (παλαιότερα) με εφαρμογή τέτοιων μεθόδων προστασίας και καλής διαχείρισης]
Η προστασία της βιοποικιλότητας του τόπου μας αφορά και μας αγγίζει όλους, και έχοντες και μη έχοντες, και μακροπρόθεσμα μας συμφέρει όλους.
Ελπίζουμε πως θα εισακουστούμε και δεν θα χρειαστεί να γίνουν τα βουνά μας απάτητα, όχι από εμάς, αλλά από τις κρατικές υπηρεσίες και τους παρατρεχάμενούς τους.
