Πολλά και διάφορα γράφονται το τελευταίο διάστηµα για τη νεότερη ιστορία του κτηρίου Παπαδόπετρου στη συµβολή των οδών Τζανακάκη και Βολουδάκηδων, ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Το κτήριο όταν τελείωσε η µίσθωση των σχολών “ΖΗΤΑ” το 2003, περιήλθε και πάλι στα χέρια των πρυτανικών αρχών που έψαχναν να δουν πώς θα το αξιοποιήσουν. Το καλοκαίρι του 2006 εν µέσω κινητοποιήσεων ενάντια στο τότε Νοµοσχέδιο Γιαννάκου για την Παιδεία οι φοιτητές είχαν καταλάβει το κτήριο για να το µετατρέψουν σε “κέντρο αγώνα”. Η κατάληψη κράτησε ένα τετράµηνο στη διάρκεια του οποίου ο χώρος ήταν ανοικτός και πραγµατοποιούνταν σχεδόν καθηµερινά συζητήσεις, workshop, εκδηλώσεις κάθε είδους. Όταν το κτήριο παραλήφθηκε και πάλι από τις πρυτανικές αρχές είχε προγραµµατιστεί να φιλοξενήσει στο υπόγειο του κόµβο οπτικών ινών που τότε ξεκινούσαν να τοποθετούνται στα Χανιά. Οι εκσκαφές όµως που έγιναν βρήκαν αρχαία στο υπόγειο και µέχρι να ολοκληρωθεί η αρχαιολογική έρευνα ο κόµβος µεταφέρθηκε στον χώρο του ∆ηµοτικού Κήπου. Έπειτα η επόµενη πρυτανική αρχή του Γ. Φίλη σχεδίαζε να δώσει το χώρο στις πολλές πολιτιστικές οµάδες του ιδρύµατος, όµως για γίνει αυτό θα έπρεπε να γίνουν κάποιες εργασίες ανακατασκευής του κτηρίου.
Για να ξεκινήσουν οι εργασίες απαιτούνταν άδεια από την Πολεοδοµία του ∆ήµου Χανίων που όµως δεν δινόταν καθώς εκκρεµούσε ένα πρόστιµο που είχε επιβληθεί από τον πρώην ∆ήµο Ακρωτηρίου στο Πολυτεχνείο, το οποίο το ίδρυµα αρνούνταν να δεχθεί ως άδικο. Είχαν γίνει συζητήσεις µε τον τότε δήµαρχο Μανώλη Σκουλάκη και τον πρύτανη κ. Βασίλη ∆ιγαλάκη, ακολούθησαν και µε τον κ. Τάσο Βάµβουκα, προκειµένου το πρόστιµο να απαλειφθεί και να δοθεί λύση, κάτι που τελικά έγινε στη διάρκεια της δηµοτικής αρχής Βάµβουκα. Τώρα το Πολυτεχνείο θέλει να ενοικιάσει το κτήριο, µε τους φοιτητές να δηλώνουν την αντίρρησή τους.
Ανεξάρτητα το πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση του κτηρίου Παπαδόπετρου, το σίγουρο είναι πως για το ότι µένει ως έχει τόσα χρόνια, οι µόνοι που σίγουρα δεν φέρουν ευθύνη είναι οι φοιτητές του ιδρύµατος…
