Πάσχα στην Αθήνα, λίγο πριν και λίγο μετά τα μισά του περασμένου αιώνα: Το καλό κουστούμι, τα … γιορτινά παπούτσια, ένα κόκκινο αυγό καλά τυλιγμένο σε φύλλα από εφημερίδα στην δεξιά τσέπη του σακακιού και … δρόμο για το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Έτσι εάν οι Βρετανοί, χρόνια τώρα ανταλλάσσουν ευχές για καλά Χριστούγεννα, μέσα σε-γεμάτα Αγιοβασίληδες-γήπεδα, στην περίφημη δική τους Boxing Day, στην Ελλάδα από την Πασχαλιά του ’28, τσούγκριζαν πασχαλινά αυγά στη σέντρα.
Καμία μεταφορά. Απόλυτη κυριολεξία και σημείο αναφοράς στο Κύπελλο του Πάσχα. Το τουρνουά που ξεκίνησε στις 14 Απριλίου εκείνης της χρονιάς και συνεχίστηκε με διακοπές έως το 1964. «Έλληνες! Παρακολουθήσατε τους αγώνας εις τους οποίους κρίνεται το ελληνικόν ποδόσφαιρον…», έγραφε χαρακτηριστικά η πρώτη αφίσα της νέας διοργάνωσης, που έφερε την υπογραφή του ΠΟΚ.
Τα χρόνια που οι φίλαθλοι στις κερκίδες, αλλά και οι αρχηγοί των δύο ομάδων τσούγκριζαν αβγά στη σέντρα. Εκείνος που θα επικρατούσε είχε δικαίωμα να διαλέξει εστία, όπως συμβαίνει με το κέρμα. Μέρες, που φίλαθλοι του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Παναθηναικού, μοιράζονταν το ίδιο μαξιλαράκι στην ξύλινη εξέδρα ή όρθιοι στηριζόταν ο ένας πάνω στον ώμο του άλλου για να βρουν καλύτερη θέση ορατότητας, ενώ οι παίκτες συζητούσαν για τις κοινές αγωνίες τους, στο καφενείο και την ταβέρνα.
Όλα ξεκίνησαν, όταν η ΕΠΟ πριν αρχίσει το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (1927-28), τιμώρησε τον Ολυμπιακό, με αιχμή το θέμα διαχείρισης των εισιτηρίων και διέταξε τα υπόλοιπα σωματεία να μην αγωνίζονται μαζί του ούτε σε φιλικά. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ δεν υπάκουσαν, στάθηκαν δίπλα του και προχώρησαν μαζί του στη διοργάνωση φιλικών αγώνων. Συνέπεια, η διαγραφή και των τριών.
Εκείνοι όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά αμέσως, το Φθινόπωρο του 1927, δημιούργησαν το Π.Ο.Κ. («συμβόλαιον φιλίας και συνεργασίας προς εξυπηρέτησιν των συμφερόντων των σωματείων τούτων, θέσαντες συνάμα και ποινικήν ρήτραν 50.000 δρχ. δια τον αθετούντα την υπόσεχεσίν του Σύλλογον»), ένα σύμφωνο εμπορικού χαρακτήρα των τριών δημοφιλέστερων ποδοσφαιρικών ομάδων της Αθήνας και του Πειραιά, προσφέροντας τα αρχικά τους (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και Κωνσταντινούπολη για την ΑΕΚ) στην ονομασία. Σκοπός, διοργάνωση αγώνων- τουρνουά και εξελίχθηκε σε μακροχρόνια συνεργασία των τριών ομάδων, που διαλύθηκε στις 7 Μαρτίου 1963.
Μέχρι τότε πρόλαβαν να γίνουν 23 Κύπελλα Πάσχα (πολυνίκης ο Ολυμπιακός με 11), αλλά και άλλα τουρνουά, όπως το Κύπελλο των Χριστουγέννων και το Κύπελλο του Σεπτεμβρίου.
Οι αγώνες γίνονταν πάντα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κατάμεστη από χιλιάδες φιλάθλους, συμμετείχαν οι τρεις του ΠΟΚ και προσκαλούσαν ξένες εμπορικές ομάδες από Γιουγκοσλαβία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία. Οι τρεις τους μοιράζονταν τα έξοδα φιλοξενίας καθώς και τα έσοδα από τα εισιτήρια.
Στο πρώτο Κύπελλο Πάσχα, προσκλήθηκαν, η ισχυρή Μπεογκράτσκι από την Γιουγκοσλαβία και μία μικτή παικτών της πρώην πρωταθλήτριας Ρουμανίας, Βένους και της Σπάρτα, αμφότερες από το Βουκουρέστι. «Το Πασχαλινόν Πρωτάθλημα, υπήρξεν ένας θρίαμβος δια το ελληνικόν ποδόσφαιρον», έγραψε τότε η «Βραδυνή».
Νικητής στο πρώτο πασχαλινό τουρνουά, αναδείχτηκε ο Ολυμπιακός. Νικώντας την ΑΕΚ (4-1), τον Παναθηναϊκό (3-1), τη Μικτή Βένους- Σπάρτα (5-1) και στον «τελικό» της 23 Απριλίου, λίγες, μόλις, ώρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Κόρινθο, την Μπεογκράντσκι (3-0).
