Το αδιαχώρητο επικρατεί αυτές τις ημέρες στο Λαφονήσι, στο βαθμό που ούτε λίγο – ούτε πολύ υπήρξαν και σκέψεις ακόμα και για απαγόρευση της εισόδου των αυτοκινήτων στην προστατευόμενη περιοχή, καθώς οι χώροι στάθμευσης είχαν γεμίσει ασφυκτικά! Και όσο πλησιάζει ο Αύγουστος τα πράγματα γίνονται χειρότερα…
Γιατί φτάσαμε σε αυτά τα προβλήματα, γιατί προκαλείται ασφυξία σε Λαφονήσι και Φαλάσαρνα, γιατί απαγορεύεται η είσοδος στη λιμνοθάλασσα του Μπάλου (άσχετα που δεν τηρείται…), γιατί τα διαχειριστικά σχέδια που προβλέπουν εδώ και δεκαετίες συγκεκριμένο αριθμό επισκεπτών για τις προστατευόμενες αυτές περιοχές που δεν είναι απλές παραλίες αλλά οικότοποι μεγάλης περιβαλλοντικής σημασίας είναι μόνο… σχέδια ;
Οι λόγοι πολλοί και διαφορετικοί, συγκλίνουν όμως στο ότι “κουμάντο κάνει” το γρήγορο και άμεσο κέρδος, ή απουσία – έλλειψη στοιχειώδους περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Και πιο ειδικά:
• Η “ Ειδική Περιβαλοντική Μελέτη” (υποχρέωση της χώρας για όλες τις προστατευόμενες περιοχές) για το Λαφονήσι πολεμήθηκε σκληρά από κάθε είδους συμφέροντα και έμεινε για χρόνια στα “συρτάρια” των Υπουργείων. Στους τελευταίους μήνες της προηγούμενης κυβέρνησης εγκρίθηκε τελικά μετά κόπων και βασάνων, χωρίς όμως τα συνοδευτικά προεδρικά διατάγματα με αποτέλεσμα η εφαρμογή της να αποτελεί ζητούμενο…για τις άλλες περιοχές (Μπάλο, Φαλάσαρνα..) ούτε λόγος για ΕΠΜ, έχουν όλες παραπεφθεί στις ελληνικές καλένδες.
• Ο “Φορέας Διαχείρισης Σαμαριάς” δεν πέτυχε όλα αυτά τα χρόνια ούτε να απομακρύνει τα αυτοκίνητα από την προστατευμένη περιοχή, ούτε μπάρα να τοποθετήσει, ούτε να προστατεύσει αποτελεσματικά τους φυσικούς αυτούς παραδείσους. Έχει και αυτός τις ευθύνες του…
• Οι Δήμοι, όταν δεν ασχολούνταν με την αντιπαράθεση τους για τα όρια των ομπρελών(!), δεν βρήκαν χρόνο για να προχωρήσουν σε ένα οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης της περιοχής με βάση τη νομοθεσία.
• Όσο για τις κυβερνήσεις και τα συναρμόδια Υπουργεία, ούτε λόγος για να μπει ένα όριο στον ημερήσιο αριθμό των επισκεπτών, να γίνεται η επίσκεψη τουλάχιστον των λεωφορείων για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης εκτός των προστατευόμενων περιοχών, να μπει έστω ένα ηλεκτρονικό εισιτήριο, όλα εγκαταλελειμμένα στα χέρια των “δυνάμεων της αγοράς” που βλέπουν την κάθε περιοχή με καθαρά εισπρακτικά κριτήρια…
Όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, δεν είναι λογικό ο κόσμος που καθημερινά επισκέπτεται τις περιοχές αυτές να φεύγει περισσότερο δυσαρεστημένος από ό,τι ικανοποιημένος; Τα αρνητικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να είναι περισσότερα από τα θετικά; Και το πιο σοβαρό, η περιβαλλοντική επιβάρυνση των περιοχών αυτών να μεγαλώνει συνεχώς με ανεξέλεγκτες προεκτάσεις;
