Το “λάβαρο”

Οι κίνδυνοι, που περνάμε σήμερα δεν οφείλονται μόνο στη σήψη και στα απόβλητα των σκανδάλων απ’ τις δραστηριότητες πολιτικών και προυχόντων, αλλά και από την επίδοση κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων στον συνεχή μηρυκασμό των σκανδάλων που τους έγινε ενασχόληση και καύχημα λες και επιφέρει αίσθημα τέρψης, ενώ στην πραγματικότητα προξενεί θλίψη.
Το έπος του 1821, που το θυμόμαστε κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου, ως εθνική εορτή ρουτίνας, είναι αποτέλεσμα των προτερημάτων της φυλής μας, το οποίον εκινδύνευσε να μην υπάρξει λόγω των επίκτητων ελαττωμάτων μας. Οταν στην αξία της ελευθερίας δεν περιλαμβάνουμε και την πίστη στην ευψυχία της λαϊκής πρωτοβουλίας, τότε λόγω της αρχομανίας και της διχόνοιας, ενώ «μόνοι μας νικάμε, μόνοι μας ηττώμεθα». Φτάσαμε να ζούμε σε μια περίοδο της ιστορίας μας, όπου η ηθική για τις ατομικές πράξεις των δημοσίων ανδρών, αλλά και των κοινών πολιτών υφίστανται σοβαρή δοκιμασία.
Η ιστορική αλήθεια των γεγονότων του 1821 δεν μπορεί ν’ αποδοθεί όπως την έχουν εκφράσει δόκιμοι ξένοι και Ελληνες ιστοριογράφοι, ανθέλληνες κατά μίαν έννοιαν, που την προβάλλουν καλλιεργώντας ένα φρόνημα με αναμνήσεις και ισχυρισμούς, που δεν αντέχουν στην κριτική, λόγω προχειρότητος και ανεπαρκών δικαιολογιών. Πολλά γεγονότα έχουν αλλοιωθεί έχουν παραλειφθεί και άλλα έχουν προστεθεί, χωρίς να υπάρχουν. Λένε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν ήταν αυτός που σήκωσε στην Ωραία Πύλη του μοναστηρίου της Αγίας Λαύρας τη χρυσοκέντητη εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ως λάβαρο της επανάστασης!! Τα έγραψαν αυτά και έβαλαν και ξένους να τα υποστηρίξουν. Ενας απ’ αυτούς ο Φραγκίσκος Μπουτσεβίλ Γάλλος διπλωμάτης και πρόξενος στην Πάτρα την εποχή εκείνη, ο οποίος έγραψε βιβλίο που επιβεβαιώνει τα ανωτέρω.
Υποστηρίζουν ως μη ιστορικό γεγονός την ύψωση του λαβάρου από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που έτσι προβάλλεται ο ρόλος του κλήρου στην επανάσταση του 1821, για να υπογραμμίσουν την αποφασιστική παρουσία στον αγώνα των προυχόντων και Κοτζαμπάσηδων (τουρκική ονομασία) των προεστών και αρχόντων των Κοινοτήτων. Μια ζωή διχόνοια!
Σε μερικές εγκυκλοπαίδειες γράφεται ότι την ίδια μέρα οι συγκεντρωθέντες στην Αγία Λαύρα Σ. Θεοχαρόπουλος, Ν. Σουλιώτης, Ι. Παπαδόπουλος και οι Βασ. και Νικ. Πετμεζάς με σημαία σε κοντάρι το “Λάβαρο” όρμησαν με τον κόσμο στα Καλάβρυτα εναντίον των Τούρκων, οι οποίοι μαζί με τον βοεβόδα παρεδόθησαν. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εν συνεχεία έστησε στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου μεγάλο ξύλινο σταυρό, όπου όλοι έσπευσαν να τον ασπασθούν ορκιζόμενοι “ελευθερία ή θάνατος” για να σχηματίσουν την επόμενη συμμαχία με την ονομασία “Επαναστατικό Συμβούλιο”.
Τα ιστορικά τοπικά γεγονότα έχουν αξία να κατοπτρίζονται σ’ όλο το φάσμα της επικράτειας και όχι μόνο για τοπικιστικούς λόγους για την προάσπιση των συμφερόντων επί Νομαρχιακού επιπέδου. Η επιδίωξη αυτών των ιδιαιτεροτήτων υπήρξε η κακοτυχία του ελληνικού κράτους, αλλά πού μυαλό!!