Ο Τούρκος πρόεδρος είναι απόλυτα κυρίαρχος. Χωρίς να ρωτάει κανέναν, παίρνει μόνος του αποφάσεις, “ενεργοποιεί” την εξωτερική πολιτική με σκοπό το προσωπικό του συμφέρον και στις συζητήσεις που κάνει με ομολόγους του επιζητεί λύσεις μονομερώς χωρίς να κάνει συμβιβασμούς ή κάποια υποχώρηση.
Ως φαίνεται ο “Σουλτάνος” δεν έχει διάθεση να απειλήσει με θερμό επεισόδιο τη χώρα μας, όμως ανεβάζει τους τόνους για μας και για την Κύπρο μέσω των Βαρωσίων. Στο πίσω μέρος της κεφαλής του έχει εγκατασταθεί ο Κεμάλ, τον οποίο θέλει να ξεπεράσει, όχι μόνο στη φήμη αλλά και στην παραμονή του ως ηγέτης στην Τουρκία. Καυχάται ότι δεν έχει χάσει καμία απ’ όσες εκλογικές αναμετρήσεις έχει κάνει και ευελπιστεί ότι θα κερδίσει και την επόμενη εκλογή το καλοκαίρι του 2023, εφόσον δεν επιδεινωθεί η υγεία του. Η οικονομική κρίση, οι φήμες περί πολλών σκανδάλων και οι πολεμοχαρείς εκδηλώσεις του αδυνατίζουν τη δημοτικότητά του. Το θέμα της απέλασης των 10 πρεσβευτών εξαιτίας της φυλάκισης Καβαλά προκάλεσε την απειλή “παραίτησης Τσαβούσογλου”. Αποτέλεσμα ο Ερντογάν να κάνει πίσω, δείχνοντας τον φόβο του να πολεμήσει τον υπουργό του των Εξωτερικών, για τον οποίο υπάρχουν σενάρια ότι σκοπεύει να διεκδικήσει την προεδρική εξουσία. Δεν αντιλαμβάνεται ποια είναι η πραγματικότητα στη χώρα του. Δεν πείθεται στις συμβουλές των συνεργατών του, ούτε βλέπει τη λαϊκή οργή απ’ τη φτώχεια. Έτσι γίνεται σαφές ότι διαστρεβλώνει την πραγματικότητα πολιτικά και διπλωματικά.
Οι δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις με Μπάιντεν και Μακρόν στους G20 προϊδεάζουν για τα σχέδιά του τον επόμενο καιρό έναντι στη χώρα μας. Εξέφρασε τις αντιρρήσεις του για τις συμφωνίες, μεταξύ αυτών και της Ελλάδας, ακόμα και την άρνησή του να συνυπάρξει με “αυτούς”, για το θέμα της Λιβύης στο Παρίσι. Παρερμηνεύει τις Συνθήκες με στόχο την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Βλέποντας την αλλαγή των σχέσεων Ελλάδας με τις βαλκανικές χώρες και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, γίνεται αντιληπτή η ενόχληση της Άγκυρας και δεν ξέρουμε πώς θ’ αντιδράσει.
Είναι βάσιμο πια ότι η πρωτοκαθεδρία του Ερντογάν κλονίζεται και πιστεύεται πως μετά την πτώση του θα γίνει αναδιάταξη των Τούρκων πολιτικών που τον στηρίζουν. Αν οι Αμερικάνοι θέλουν να διατηρήσουν τους δεσμούς τους με τη γείτονα, να παραμείνει στον Δυτικό κόσμο, θα προσπαθήσουν να τη χαιρετίσουν με εμπορικούς δεσμούς και με τη διατήρηση των βάσεων στη χώρα τους, που δεν μπορούν να τις υποκαταστήσουν με αυτές που βρίσκονται στην Ελλάδα.
Ο Τούρκος πρόεδρος που θεωρεί τον εαυτό του ότι έχει κάνει θυσίες για τη χώρα του, τίποτα δεν αποκλείει από θύτης να γίνει θύμα, καθώς οι επαφές των αντιπολιτευομένων συνεργάζεται με ένα σύνθημα «να φύγει ο Ερντογάν»!
