Κάτι από μέρες του ’90 ζει η Ελλάδα με αφορμή το νέο γύρο συζητήσεων για την επίλυση του θέματος με την ονομασία της ΠΓΔΜ. Δηλώσεις, ανακοινώσεις, αναθέματα, συλλαλητήρια και διαρροές.
Οσο για τον πρωθυπουργό, αυτός επιλέγει να ενημερώσει τον αρχιεπίσκοπο για την πορεία των διαπραγματεύσεων, κρίνοντας -προφανώς- ότι προέχει το ψηφοθηρικό κομμάτι έναντι του ουσιαστικού.
Είναι απόλυτα λογικό και σεβαστό σε μια δημοκρατία να ακούγονται ελεύθερα οι απόψεις για ένα ζήτημα που απασχολεί την επικαιρότητα. Στο πλαίσιο αυτό έχει κάθε λόγο η Εκκλησία να διατυπώνει δημόσια τις θέσεις της.
Ολοι το κάνουν άλλωστε. Δήμαρχοι, πολιτιστικοί σύλλογοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες. “Παρέλαση” απόψεων έχουμε καθημερινά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι σημασία δεν έχει ποιος μιλά αλλά ποιον επιλέγουμε να ακούσουμε. Γιατί μέσα σε αυτή την “καταιγίδα” τοποθετήσεων, υπάρχουν και οι διπλωμάτες, οι πολιτικοί επιστήμονες, οι άνθρωποι που κάποια στιγμή θα πρέπει ν’ αρχίσουμε να δίνουμε προσοχή στην Ελλάδα.
Γιατί καλό το… ξεμάτιασμα, αλλά αν ο πονοκέφαλος δεν φεύγει, σημαίνει ότι πρέπει να αποτανθείς σε έναν γιατρό.
