To Mαρκοπούλου και το επίκαιρο µήνυµα του Παύλου Μπακογιάννη

Με αφορµή τη σηµερινή συζήτηση για την τύχη του πρώην Στρατοπέδου Μαρκοπούλου σχετικά µε την επί της ουσίας χρήση του και επηρεασµένος από την ονοµατοδοσία της Αίθουσας 168 του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε “Αίθουσα Παύλος Μπακογιάννης” δράττοµαι της ευκαιρίας να υπενθυµίσω, πως το µεγάλο ζητούµενο στη χώρα µας είναι η Οµόνοια, η Οµοψυχία και η Συµπόρευση.
Ο πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας, θύµισε απόσπασµα της οµιλίας του Παύλου Μπακογιάννη στην Ολοµέλεια της Βουλής στις 30 Αυγούστου 1989, όταν και γινόταν η συζήτηση για την άρση των συνεπειών του εµφυλίου πολέµου µε την ευκαιρία κατάθεσης σχετικού νοµοσχεδίου.
Είχε πει ο δηµοσιογράφος, αγωνιστής και υπέρµαχος της Ενότητας, Παύλος Μπακογιάννης: «…είναι η Ελλάδα αυτό για το οποίο αγωνιζόµαστε, είναι ο λαός µας, είναι η ∆ηµοκρατία και µετά έρχονται οι ιδεολογίες και τα προγράµµατα. Με άλλα λόγια µπορούµε και διαφωνούµε, γιατί µπορούµε να συνυπάρχουµε».
Αυτή τη συνύπαρξη έχουν ανάγκη τα Χανιά, σε µία περίοδο προκλήσεων και οικουµενικής ανασφάλειας, που καλώς ή κακώς επηρεάζει τις τοπικές κοινωνίες, µικρές ή µεγαλύτερες. Αυτή η δηµιουργική διαφωνία, αν επιτευχθεί, αν εµπεδωθεί από και σε όλους, κριτές και κρινόµενους, πολιτευόµενους και αντιπολιτευόµενους, λαϊκούς και ηγήτορες, θα ταξιδέψουµε πιο χαµογελαστοί, πιο αισιόδοξοι στους καιρούς.
Είναι γρουσουζιά να µην ακούει ο ένας τον άλλον, να µην εξαντλείται ο διάλογος. Πολιτισµός χαρακτηρίζεται όταν το 55% επιτρέπει, συµφωνεί, να γίνουν πράξη οι προτάσεις του 45%. Είναι µιζέρια η εµµονή και κατάρα ο χωριστός αγώνας, ξεχωρισµένων πολιτών, για τον ίδιο τόπο.
Μα είναι ευλογία και δικαίωση των παλιών µας, που έλυναν τα πάντα σε µία βεγγέρα, σε µία µάζωξη όλα τα ζητήµατα, το να µπορούµε να διαφωνούµε, γιατί µπορούµε να συνυπάρχουµε, όπως είπε και ο Παύλος Μπακογιάννης.
Στη ∆ηµοκρατία, ναι, δεν υπάρχουν αδιέξοδα… Μα και στις µικρές, ευάλωτες στους κλυδωνισµούς των καιρών, κοινωνίες, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν κατολισθήσεις και γκρεµίσµατα σχέσεων.