“Ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής Πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού…” (Α. Πέτρου 18, 19)
Α’. Αντί Προλόγου:
“Σήμερον κρεμάται επὶ ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…” ψάλλουν οι ιερείς τη Μ. Πέμπτη… Τα φώτα στις εκκλησιές χαμηλώνουν και κάτω από το αμυδρό φως των κεριών, ξεκινά η αναπαράσταση της Σταύρωσης του Κυρίου. Και ο νους, με την ώθηση των ιερών στιγμών, στρέφεται στα πίσω…
Β’.Το Μέγα Μυστήριο του Γολγοθά:
…Στραλιάζει και δεν μπορεί ο νους να ξεμακρύνει από τις σκηνές της κοπιώδους ανάβασης του αιμορραγούντος Ιησού με το βαρύ φορτίο του Σταυρού, στην ανηφορική ατραπό για τον “Κρανίου Τόπον”, εβραϊστί “Γολγοθά”. Και φαντάζουν κοντινές οι μακρινές εκείνες οι στιγμές, σαν τις διαφύλαξαν αλώβητες από τις χρονοκαταιγίδες των καιρών οι Γραφές, η παράδοση, η πίστη, η δογματική προσήλωση στο Μέγα Μυστήριο και η αναβίωση των γεγονότων –των πριν και των μετά- στις εκκλησιές όπου Γης… Μα και σαν αναβιώνεται πλειστάκις του έτους το μέγα τούτο Μυστήριο μέσω της Αγίας Κοινωνίας, Σώμα και Αίμα Χριστού, προσφορά για άφεση αμαρτιών με τη συμβολική μορφή άρτου και οίνου… …Πισωγυρνά ο νους και ξεμακραίνει από τα τωρινά, στέλνει τη σκέψη τη γοργόφτερη στα πίσω, διαβαίνει και μπροσπερνά τις χρονοθίνες των καιρών, ανασκαλεύει τις Γραφές, τα γεγονότα, τις παραδόσεις, τις μνήμες: Και ανταμώνει τον άνθρωπο της Πτώσης, έρμαιο της προαιώνιας αμαρτίας, παρασυρμένο από τον Λούσιφερ και τον Αριμάν, ν’ αλλάζει δρόμο, να “ξεστρατίζει” από το θεοδιάλεκτο και θεοχάραχτο μονοπάτι της αρετής, της αγάπης και της πίστης και να ταλανίζεται στη γλίσχρα κατηφόρα της κακίας, της πνευματικής και ηθικής μισαλλοδοξίας, αλλά και της φθοράς πρόσκαιρης κι αιώνιας και με πορεία αναπόφευκτη για τον πνευματικό αφανισμό, την οριστική “ηθική – πνευματική πτώση” και τον τελεσίδικο θάνατο! Και μέσα από μυστηριακές τελετές και ειδωλολατρικές αναζητήσεις, αποζητούσε ο όποιος νοήμων της παρωχημένης εποχής “ύδωρ” ελπίδας, από πηγήν “ου λαλέουσα”!…
…Και παρήλθαν οι χρόνοι… οι αιώνες… Αλλά, δεν ήταν δυνατόν να εγκαταλείψει ο Μέγας Πλάστης το πλάσμα των χειρών Του, στο έλεος της στρεβλής Αριμανικής και Λουσιφερικής πλάνης. Και ήρθε ο Γιος του Όντος, “ο Αμνός του Θεού ο Αίρων την αμαρτίαν του κόσμου” κατά τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, κι έθεσε χρονοφραγμό στη συνεχή πτώση του ανθρώπου και πέραν τούτου και με την είσοδό του στο Γίγνεσθαι της Γης, επέπρωτο να επέλθει η σωτηρία των ψυχών από τον θάνατο! Και τούτο συνετελέσθη με το μαρτυρικό σταυρικό Του θάνατο, στο λόφο του Γολγοθά. Ο Ιησούς, προσηλωμένος με πρωτοφανή αγριότητα εις το Σταυρό, αντιπροσωπεύει την αντικειμενική πλευρά του Μυστηρίου.
Και συνέβη, το οξύμωρο: Ο Αναμάρτητος, να θανατώνεται από τους αμαρτωλούς! Οι δήμιοί Του επωμίστηκαν βαριά την ενοχή του Γεγονότος, που δεν ήταν αρκετή η “νίψις των χειρών” του Πόντιου Πιλάτου να την απομακρύνει! Μια ενοχή διαχεόμενη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την οποία Εκείνος, ενανθρωπίστηκε! Και ποια ήταν η επίπτωση της ενοχής για την ανθρωπότητα; Η Σωτηρία της! Το πλέον απαίσιο έγκλημα στην Ιστορία της ανθρωπότητας, οδήγησε στη Σωτηρία της! Το βαρύτατο παράπτωμα συνέπεσε με την ύψιστη μακαριότητα! Άποψη φευγαλέα στη σκέψη του όποιου επιφανειακά σκεπτόμενου, Αίνιγμα για τον όποιο βαθύτερα σκεπτόμενο! Τα υποδειγματικά όμως λόγια του Ιησού από το Σταυρό, αποτελούν την απάντηση στο Αίνιγμα τούτο: “Πάτερ! Αφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!”… Ο Ιησούς με τον σταυρικό Του θάνατο, επωμίστηκε το μέγεθος της ανθρώπινης αμαρτίας συνολικά, εξαλείφοντάς την από τον άνθρωπο! …Ο Αυστριακός φιλόσοφος του περασμένου αιώνα Dr. Rudolf Steiner*, στο βιβλίο του «Η Εμφάνιση του Χριστού στον Αιθερικό Κόσμο», σημειώνει: «…Το Αίμα που έρρευσε από τις πληγές του Ιησού Χριστού, δεν επιτρέπεται να θεωρηθεί μόνο σαν μια χημική ουσία, αλλά σαν κάτι τελείως ιδιαίτερο… Οταν χυνόταν από τις πληγές και έρρεε στη Γη, δινόταν στη Γη μια Ουσία, της οποίας η ένωση με τη Γη αποτελούσε το μεγαλειωδέστερο Συμβάν για όλες τις επόμενες Εποχές της Γης, το οποίο, μόνο μια φορά, ήταν δυνατόν να εμφανιστεί…
Κατά την πορεία της εξέλιξης της Γης, διήλθε το Αίμα αυτό από μια διαδικασία αιθεροποίησης, και το αιθεροποιηθέν Αίμα του Ιησού Χριστού από το Μυστήριο του Γολγοθά, ζει στον Αιθέρα (αιθερικό σώμα) της Γης… Το Αιθερικό Σώμα της Γης διαποτίζεται από αυτό που έγινε, από το Αίμα που χύθηκε στον Γολγοθά κι αυτό είναι σημαντικό για τον άνθρωπο!…»…
…Το Μυστήριο του Γολγοθά, μας έφερε στο θαυμαστό συναίσθημα της Αγάπης, μας δίδαξε την υπέρτατη Θυσία και μας χάρισε τη Ζωή και τη χαρά της Αναστάσεως! Ο Ιησούς Χριστός, Ανέστη! Η προφητεία είχε εκπληρωθεί! Την Τρίτη ημέρα, ο Ιησούς, αναστήθηκε. Γεγονός αδιαμφισβήτητο, παραδεκτό ακόμη και από τους πλέον φανατικούς Μουσουλμάνους! “Ο τον θάνατον καταπατήσας τον δε διάβολον καταργήσας” Ιησούς, μας δίνει την αναστάσιμη των νεκρών, ελπίδα!
Γ’. Επίλογος
Αν επιδιώκουμε πραγματικά να φτάσουμε σε κάποιο βαθμό στην κατανόηση του Μεγάλου Μυστηρίου του Γολγοθά, θα πρέπει να ενσκύψουμε στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής! Με την ευκαιρία των εορτών του Πάσχα, θα μπορούσαμε -ίσως- να εμβαθύνουμε κάπως εις αυτό, στο μέτρο που είναι δυνατόν για τη σημερινή φύση του ανθρώπου, μια φύση όχι αρκούντως αφυπνισμένη στα υπαρξιακά θέματα, καθώς μοιάζει “υπνωτισμένη” στα θέλγητρα της ύλης της εποχής. Και είναι πολλά, τούτα! Το βέβαιον είναι ότι, Επίλογος του Γολγοθά είναι η Ανάσταση! *Rudolf Steiner (27-2-1861/30-3-1925): Αυστριακός Φιλόσοφος και Αρχιτέκτονας, ιδρυτής της Ανθρωποσοφίας (και βαθιά θρησκευόμενο άτομο). Με τον όρο αυτό, ο Steiner εννοούσε ότι, ο άνθρωπος θα μπορούσε να φτάσει σε ένα επίπεδο συνείδησης, στο οποίο θα είχε δυνατότητα να γνωρίσει τον πνευματικά ανώτερο κόσμο, του οποίου όλοι είναι μέλη, είτε το ξέρουν, είτε όχι. **γεωπόνος – συγγραφέας
