Ως « συμπαράσταση σε δοκιμαζόμενους συνανθρώπους» και ως «το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία» ορίζεται η λέξη αλληλεγγύη στα λεξικά· και αλήθεια πόσο σπουδαίο είναι να βλέπεις την αλληλεγγύη στην πράξη.
Μέρες τώρα δοκιμάζονται οι συνάνθρωποί μας σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας από τις πυρκαγιές που καίνε ό,τι βρουν στο πέρασμά τους.
Μέσα από τις στάχτες όμως, βλέπουμε να γεννιέται -όχι για πρώτη φορά η αλήθεια είναι – η αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους μας.
Μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις που δείχνουν ότι όσο και αν “σκληραίνει” ο κόσμος γύρω μας, όσο και αν πολλές φορές απογοητευόμαστε από τους ανθρώπους, πάντα θα υπάρχουν τα φωτεινά παραδείγματα εκείνων των ανθρώπων που ξεχωρίζουν, που βγαίνουν μπροστά, για να κλείσουν πληγές χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και «ευχαριστώ».
Είτε πρόκειται για εθελοντές είτε για απλούς ανθρώπους που δεν μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στην ανθρώπινη αγωνία και πόνο.
Είδαμε την αλληλεγγύη στην πράξη, στην Εύβοια με τους ανθρώπους που διέθεσαν τις βάρκες τους, προκειμένου να μεταφέρουν συνανθρώπους μας από τις παραλίες σε ασφαλή σημεία, είδαμε στην Αττική τους ανθρώπους που έτρεξαν να σώσουν με ιδία μέσα ζώα από καταφύγια, είδαμε σε κάθε περιοχή εθελοντές να ρισκάρουν σε πολλές περιπτώσεις την ίδια τους τη σωματική ακεραιότητα, προκειμένου να βοηθήσουν συνανθρώπους μας, είδαμε την κινητοποίηση σε κάθε περιοχή της Ελλάδας για συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης, προκειμένου αυτά να σταλθούν σε δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που είτε από κοντά είτε από μακριά, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι υπάρχει ελπίδα, για ένα μέλλον… ανθρώπινο.
