Ιστορίες αδικίας από τα παλιά χρόνια…
αφιέρωμα στη μνήμη…
Ανατρέχουμε πολλές δεκαετίες πίσω και διηγούμαστε.
Από τη μετεφηβική ηλικία η Μαριάνα έδειχνε ενδιαφέρον και κλίση προς τη μοδιστρική, κάνοντας συγχρόνως την επιλογή της για το βιοποριστικό επάγγελμα που θα ακολουθούσε.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ο αγωνιστής πατέρας της, κυνηγημένος από τους φεουδάρχες στα μέρη της Ηπείρου, έφτασε στην Κρήτη και αφού γνωρίστηκε με τη μελλοντική σύζυγο, άνοιξαν οικογενειακό σπιτικό με το πρώτο παιδί, εκ των τριών, που απέκτησαν να είναι η Μαριάνα.
Εγκατεστημένη σε πόλη της Κρήτης η Μαριάνα με την αδελφή της ασχολήθηκαν επαγγελματικά με τη μοδιστρική και με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν πελάτισσες και φήμη στην καλή ραπτική.
Έραβαν πλούσιες και φτωχές κυρίες, χωρίς να κάνουν διακρίσεις, τηρώντας σειρά παραγγελιών αγοράζοντας παράλληλα τα «τόπια» το ύφασμα που στη συνέχεια διαμόρφωναν άψογα σε κάθε σωματότυπο κυριών.
Τα χρόνια και οι δεκαετίες περνούσαν και η μοδιστρική απέφερε στις δύο αδελφές αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να επενδύουν σε αγορά κτηρίων και διαμερισμάτων στην πόλη και σε χωριό.
Η Μαριάνα δεν θέλησε να παντρευτεί, ενώ τα δύο παντρεμένα αδέλφια της δεν ευτύχησαν να αποκτήσουν παιδιά.
Έτσι όταν ήλθε η ώρα, μεγάλες πλέον, να αποφασίσουν για το πού θα αφήσουν τα περιουσιακά στοιχεία που απέκτησαν, η μόνη έγνοια των πάντα μεγαλόψυχων δύο αδελφών ήταν να δωρίσουν τα αποκτήματα τους σε κοινωφελή ιδρύματα και φορείς εκπροσώπησης της πόλης και του χωριού που είχαν συγγενικούς δεσμούς αγάπης.
Καθώς έλεγαν, ότι η καταγωγή του πατέρα τους, η Ήπειρος, είχε παράδοση στη διάθεση εθνικών και άλλων κληροδοτημάτων, δεν μπορούσαν παρά να είναι υπερήφανες για αυτή την επιλογή τους!
Από την ηλικία των «ήντα» άρχισαν να γράφουν χειρόγραφες διαθήκες και να τις καταθέτουν σε συμβολαιογράφο.
Στις δύο –τρεις φορές που τροποποίησαν τις διαθήκες, χωριστά κάθε μία, πρόσθεταν ή διαμόρφωναν τις επιθυμίες με γνώμονα πάντα οι δωρεές να καταλήξουν σε κοινωφελή ιδρύματα, συλλόγους και Δήμους.
Η μικρότερη αδελφή απεβίωσε πρώτα. Η κλειστή διαθήκη που ανοίχτηκε έδειξε ότι άφηνε τα αποκτήματα της σε κοινωφελή ιδρύματα.
Όμως λίγο διάστημα αργότερα παρουσιάστηκε άλλη διαθήκη «της» χειρόγραφη με αποδέκτες μακρινούς συγγενείς των δύο αδελφών!
Έκπληκτη η Μαριάνα δεν πίστευε στα μάτια της, αφού ήταν απολύτως σίγουρη ότι η αδελφή της δεν μπορεί να έγραψε και να υπέγραψε τέτοια χειρόγραφη διαθήκη για μακρινούς συγγενείς, αφού ουδέποτε είχαν άμεσες σχέσεις με αυτούς, ούτε είχαν ωφεληθεί από αυτούς, ούτε «τους βρέθηκαν στη ζωή τους», όπως χαρακτηριστικά έλεγε η μεγάλη αδελφή.
Με ενέργειες της ζήτησε πληρώνοντας να γίνει γραφολογική εξέταση από γνωστό γραφολόγο της χώρας και το αποτέλεσμα – συμπέρασμα ήταν ότι η διαθήκη δεν είχε τον γραφικό χαρακτήρα της αδελφής της, ήταν δηλαδή πλαστή!
Η Μαριάνα προσέφυγε στη δικαιοσύνη, το δικαστήριο απεφάνθη, ερήμην των κατηγορουμένων, ότι ήταν πλαστή η διαθήκη!
Οι αντίδικοι της Μαριάνας είχαν προλάβει να κάνουν ακόμα και αποδοχή της κληρονομιάς, που στη συνέχεια την αποποιήθηκαν έχοντας κάτι άλλο στο νου τους, όπως αποδείχτηκε αργότερα σε σειρά απίστευτων γεγονότων και συμβάντων!
Στη συνέχεια ούτε η Μαριάνα ασχολήθηκε με τη δίωξη των πλαστογράφων, λόγω οικονομικής στενότητας σε ανάληψη δικηγορικών – δικαστικών εξόδων, κ.λπ., αλλά ούτε και κινήθηκε η αυτεπάγγελτη δίωξη από την Εισαγγελία για παραπλάνηση Αρχών, έκθεση υπηρεσιών σε περιττές ενέργειες, κ.λπ.
Όμως αυτό, η μη δίωξη των πλαστογράφων, είχε τραγικές συνέπειες στη συνέχεια!
Οι ίδιοι στόχευσαν τη Μαριάνα και με πανουργία, που θα την ζήλευαν και κινηματογραφικοί σεναριογράφοι του είδους, έπραξαν τα παρακάτω, με απώτερο σκοπό να υφαρπάξουν τη μεγάλη περιουσία της αλλά και της αδελφής της που η ίδια ήταν η φυσική κληρονόμος!:
1. Χωρίς ενημέρωση της ήδη ηλικιωμένης Μαριάνας καταφέρνουν να αποσπάσουν Εισαγγελική Εντολή, για βίαιη προσαγωγή της στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου της πόλης, με σκοπό να καταστήσουν έγκλειστη τη Μαριάνα και να τη χειραγωγούν κατά το δοκούν.
Η εισαγγελική εντολή στηρίχθηκε σε υποτιθέμενη «έκθεση» κοινωνικής λειτουργού.
Με άμεση αναζήτηση από φιλικά άτομα της Μαριάνας μαθεύτηκε ο χώρος κράτησης της και με άμεσες ενέργειες των ιδίων φιλικών προσώπων και γνωμάτευση των ιατρών ψυχολόγων η Μαριάνα επέστρεψε μετά από ένα διήμερο στο σπίτι της. Το σοκ που την συνόδευε ήταν έντονο και χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες να το ξεπεράσει, αφού διηγιόταν ότι κρατιόταν από τις πόρτες του σπιτιού της, όταν βίαια τη μετέφεραν στο ασθενοφόρο οι αρμόδιοι αστυνομικοί και υπηρεσιακοί υπάλληλοι!
2. Η ζωή της άρχισε να κυλάει σε ηρεμία έχοντας επαφή, επικοινωνία και επίσκεψη των φιλικών προς αυτήν ατόμων που για χρόνια συνεργάζονταν και εκτιμούσε.
3. Ακριβώς ένα χρόνο μετά το συμβάν, με τη βίαιη μεταφορά της στην ψυχιατρική κλινική, επαναλαμβάνεται το ίδιο φοβερό σκηνικό, δηλαδή ακούσια, χωρίς τη θέληση της, να την αρπάζουν και να τη μεταφέρουν στην ψυχιατρική κλινική! Πάλι τα φιλικά της πρόσωπα την αναζήτησαν και την εντόπισαν στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου! Πήγαν αμέσως και τη βρήκαν, όπου αντικρίζοντας τους έπεσε στην αγκαλιά τους και κλαίγοντας τους θερμοπαρακαλούσε να την πάρουν από εκεί και να την πάνε στο σπίτι της, λέγοντας ότι δεν έχει καμία θέση σε αυτό τον χώρο με τους ψυχικά ασθενείς και τα κατασταλτικά φάρμακα που έπαιρναν.
Μάλιστα είχε αρνηθεί να πάρει οποιαδήποτε φάρμακα έως ότου την εξετάσουν οι γιατροί και γνωματεύσουν για την υγεία της. Με παράκληση των φίλων προς τον προϊστάμενο ιατρό ζήτησαν την ιατρική εξέταση της κας Μαριάνας και σε δύο ημέρες το αποτέλεσμα της εξέτασης ανακοινώθηκε στην ίδια και στους φίλους.
Ο προϊστάμενος ανακοίνωνε ότι το μυαλό της λειτουργεί πάρα πολύ καλά, άρα μπορεί να αυτοεξυπηρετείται, άρα μπορεί να διαμένει μόνη της!
Άμεσα έγιναν οι διαδικασίες και πήρε εξιτήριο μεταβαίνοντας στην οικία της.
4. Με έντονη την ανησυχία και το εύλογο ερώτημα να βασανίζει τους φίλους για το πόσο εύκολα μπορεί να μεταφερθεί ένας ηλικιωμένος σε ψυχιατρικό κατάστημα , ένας εξ αυτών επισκέφτηκε τον Διευθυντή της Αστυνομίας της περιοχής και του έθεσε το ερώτημα πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό, επί δύο φορές, και πού στηρίζεται μια Εισαγγελική εντολή για να «διατάσσει» τη βίαιη (ακούσια) μεταφορά ατόμου σε ψυχιατρική κλινική!
Ο Αστυνομικός Διευθυντής αναζήτησε τον φάκελο της υπόθεσης και εξήγησε ότι οι συγγενείς της κας Μαριάνας είχαν κάνει αίτηση στην Εισαγγελική Αρχή για τη μεταφορά της ηλικιωμένης στην ψυχιατρική κλινική.
Εξήγησε ότι ο κ. Εισαγγελέας στηρίχθηκε στην αυτοψία και έκθεση μιας κοινωνικής λειτουργού! Στη συνέχεια επέμεινε το φιλικό πρόσωπο της κας Μαριάνας να δουν από κοινού την αιτιολογία της έκθεσης της κοινωνικής λειτουργού. Αφού διάβασαν την έκθεση και ο φίλος αμφισβήτησε έντονα τα όσα περί δήθεν «άθλιας διαβίωσης» αναφερόταν στην έκθεση, ο αστυνομικός Διευθυντής αναζήτησε στο τηλέφωνο την κοινωνική λειτουργό και αφού τη βρήκε της έκανε την ερώτηση αν όντως υπήρχε αυτή η κατάσταση που περιέγραφε και εάν είχε επισκεφτεί τον χώρο διαμονής της κας Μαριάνας.
Η κοινωνική λειτουργός απάντησε ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ τον χώρο και οι μόνες περιγραφές προς αυτήν ήταν από τους συγγενείς της κας Μαριάνας!
Αμέσως της απαντά ο κ. Διευθυντής ότι έχει κάνει παραπλάνηση του κ. Εισαγγελέα και η υπόθεση θα διερευνηθεί περισσότερο. Ο ίδιος αμέσως, παρουσία του φίλου της κας Μαριάνας παίρνει στο τηλέφωνο τον κ. Εισαγγελέα και του εξιστορεί τα γεγονότα με την παραπλανητική έκθεση της κοινωνικής λειτουργού. Η απάντηση και εντολή του δικαστικού λειτουργού ήταν άμεση «Να εφαρμοστούν τα νόμιμα!»
Ο κ. Διευθυντής ζητάει από τον παριστάμενο φίλο αν επιθυμεί να μπει μάρτυρας στην αυτεπάγγελτη δίωξη των ενεχόμενων στην παραπλάνηση του κ. Εισαγγελέα.
Ο φίλος δέχεται αμέσως και μάλιστα βγάζει από την τσέπη του ιδιόγραφο υπογεγραμμένο σημείωμα της κας Μαριάνας που έλεγε: «ΔΗΛΩΣΗ _ Δηλώνω ότι δεν θέλω να ανακατεύεται η (ονοματεπώνυμο) σε ότι αφορά στην ζωή μου. Δεν την αναγνωρίζω, διότι είναι επικίνδυνη. Δεν μου έχει προσφέρει τίποτα ποτέ. Ονοματεπώνυμο, υπογραφή, ημερομηνία». Η διαδικασία κατάθεσης μάρτυρα και η αυτεπάγγελτη μήνυση από την Αστυνομία είχε ήδη ετοιμαστεί και πήρε αριθμό διεκπεραίωσης!
Έκτοτε, και για χρόνια μετέπειτα, όσο και αν αναζητήθηκε από την ίδια την κα Μαριάνα και τους φίλους της ουδέποτε μαθεύτηκε η τύχη της μηνυτήριας αναφοράς. Κάποιο αόρατο χέρι την εξαφάνισε!
5. Με την πάροδο του χρόνου και όσο γερνούσε η κα Μαριάνα αισθάνθηκε την ανάγκη να φιλοξενείται στο Δημοτικό γηροκομείο.
Έκαναν δεκτή την αίτηση της και για χρόνια έζησε εκεί έως ότου απεβίωσε στα βαθιά γεράματα.
Οι «επίδοξοι άρπαγες της περιουσίας της», όπως τους ονόμαζε συχνά, δεν την άφηναν ήσυχη και ενίοτε την επισκέπτονταν με μοναδικό σκοπό να την πιέζουν φορτικά να αλλάξει τη διαθήκη της, που είχε ήδη συντάξει και καταθέσει με συμβολαιογράφο και μάρτυρες, και κατέλειπε όλα τα αποκτήματα της σε κοινωφελή ιδρύματα, συλλόγους και φορείς εκπροσώπησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η φορτικότητα πίεσης των συγγενών ήταν τέτοια που η κα Μαριάνα συνέταξε ιδιόγραφη αίτηση –εντολή προς τη διεύθυνση του Γηροκομείου και με έκθεση κατάθεσης μέσω δικηγόρου την παρέδωσε στον διευθυντή που ο ίδιος την παρέλαβε συγγράφοντας έκθεση παραλαβής.
Στην ιδιόγραφη αίτηση – εντολή έγραφε: « ΕΝΤΟΛΗ _ Εγώ η Μαριάνα … δίνω εντολή στη δικηγόρο την οποία έχω ορίσει πληρεξούσια για τη μήνυση μου κατά του ζεύγους των συγγενών μου να παραδώσει στον Διευθυντή του Γηροκομείου την παρούσα εντολή και να μην επιτρέπει η διεύθυνση να με επισκέπτεται το ζεύγος, αφού τους έχω κάνει μήνυση και είναι επικίνδυνοι και θέλουν να μου πάρουν την περιουσία μου. Καταθέτω και παλαιότερο σημείωμα μου που έχω καταθέσει στην αστυνομία. Αυτό να δοθεί και στην αστυνομία. Η εντολέας. Ονοματεπώνυμο. Υπογραφή. Ημερομηνία.»!
6. Ο χρόνος περνούσε και η κατάσταση με τις πιέσεις των «συγγενών» δεν άλλαζε. Η κα Μαριάνα, πέντε χρόνια πριν να συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής, ασθενεί και μεταφέρεται στο νοσοκομείο της πόλης. Εκεί την επισκέπτονται καθημερινά οι φίλοι της που πάντα εκδήλωνε τη χαρά που της συμπαραστέκονταν στις δυσκολίες και τα προβλήματα με τις πιέσεις και τις μηνύσεις που είχε καταθέσει κατά των αντιδίκων συγγενών της.
Ακόμα και εκεί έφθαναν να την πιέζουν «οι επίδοξοι άρπαγες» και οι πιέσεις τους ήταν αφόρητες, καθώς διηγούνταν στους φίλους της. Η κατάσταση της χειροτέρευε μέρα με τη μέρα και αίφνης μαθαίνουν οι φίλοι και ο Διευθυντής του Γηροκομείου ότι οι «συγγενείς» πήγαν στην Αστυνομία, με δήθεν χειρόγραφη υπεύθυνη δήλωση της κας Μαριάνας ότι απώλεσε την ταυτότητα της και χρειάζεται να εκδοθεί άλλη για τις ανάγκες ταφής της, όπως δήλωσαν οι συγγενείς της!
Η κα Μαριάνα επιβεβαιώνει στην έρευνα καταθέσεων μαρτύρων ότι ουδέποτε έγραψε αυτή τέτοια δήλωση περί απώλειας της ταυτότητας, αφού αυτή φυλάσσεται στη γηροκομείο, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει και ο Διευθυντής του. Γίνεται αυτεπάγγελτη μήνυση κατά του ζεύγους με βαρύ κατηγορητήριο όπου στη δίκη καταδικάζονται με πολύμηνη φυλάκιση κάθε ένας! Κάνουν έφεση και στη δικάσιμο αυτή αθωώνονται, αφού ο βασικός μάρτυρας αστυνομικός απουσίαζε (!) και στη δίκη δεν παρίστατο δικηγόρος υπερασπιστής συνήγορος της κας Μαρίας, λόγω αυτεπάγγελτης αστυνομικής δίωξης.
Στις έγγραφες καταθέσεις τους το ζεύγος, προκειμένου να μην καταδικαστούν πάλι, ισχυρίστηκαν ότι η ασθενής «θεία» τους ήταν στο νοσοκομείο «σε άθλια κατάσταση και ετοιμοθάνατη»! Όμως στο ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα, των ολίγων ημερών νοσηλείας στο νοσοκομείο, αποκαλύφθηκε, μετά τον θάνατο της στο επόμενο τρίμηνο, ότι δήθεν είχε συντάξει διαθήκη υπέρ του ζεύγους! Η διαθήκη δεν είχε την υπογραφή της, ούτε αστυνομική ταυτότητα υπήρχε στη δικαιοπραξία της διαθήκης!
Δεκάδες τα συμβολαιογραφικά πληρεξούσια, οι χειρόγραφες εντολές και οι εξουσιοδοτήσεις στα φιλικά της πρόσωπα που διαχρονικά συνέτασσε η ίδια και μέσω δικηγόρων και συμβολαιογράφων παρέδιδε στους έμπιστους της, όπως έλεγε και έγραφε.
Ουδένα προγενέστερο έγγραφο, εντολή, σημείωση ή πληρεξούσιο στο ζεύγος σε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι όμως η φερόμενη τελευταία διαθήκη βρέθηκε στο όνομα τους!
7. Τα κοινωφελή ιδρύματα και οι φορείς εκπροσώπησης προσέφυγαν στα δικαστήρια προσβάλλοντας την εμφανιζόμενη (από το πουθενά) νέα διαθήκη που ακύρωνε νομικά την προηγούμενη που η δωρήτρια κατέλειπε, εν πλήρη διαύγεια μυαλού σε πέντε ιδρύματα και φορείς κτήρια και αγροκτήματα της! Οι δικάσιμοι κράτησαν χρόνια ενώ η κα Μαριάνα είχε ήδη αποβιώσει. Οι αποφάσεις των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων «δικαίωναν» τους τελευταίους αποδέκτες μιας διαθήκης που ένας θεός γνωρίζει πώς γράφτηκε, πού γράφτηκε, με ποιους «αξιόπιστους» μάρτυρες!
Οι διεκδικητές φορείς και ιδρύματα έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να αναγνωριστεί η κυριότητα των κληροδοτημάτων υπέρ αυτών, αφού ήταν η διακαής επιθυμία χρόνων ζωής της κας Μαριάνας. Μάλιστα στη γνήσια διαθήκη της που συνέταξε και κατάθεσε στη συμβολαιογράφο στο γηροκομείο είχε γράψει και τον όρο και εντολή: «…. Επειδή έχουν παρουσιαστεί διάφοροι συγγενείς και διεκδικούν με πλαστές διαθήκες μέρη και ακίνητα της αδελφής μου (όνομα ………….. ), αναθέτω στους κληρονόμους που ορίζω (εννοεί τα ιδρύματα και φορείς εκπροσώπησης πολιτών) με την παρούσα διαθήκη μου να διενεργήσουν ό,τι ο νόμος ορίζει και να διεκδικήσουν τα ακίνητα αυτά που ορίζω να παραλάβουν κατά πλήρη κυριότητα»!!
8. Τρεις μήνες μετά τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο η κα Μαριάνα απεβίωσε με μία των δύο γνωματεύσεων στο πιστοποιητικό θανάτου της την «άνοια». Με ένα ιατρικό φάκελο που η φαρμακευτική αγωγή και οι ιατρικές βεβαιώσεις παρέπεμπαν σε κατάσταση υγείας που ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ ΔΙΚΑΙΟΠΡΑΞΙΑ ΣΕ ΔΙΑΘΗΚΗ!
Οι δίκες συνεχίζονταν σε βάθος χρόνου και ουδείς γνωρίζει την κατάληξη τους.
Η ιστορία της μοδίστρας και του κληροδοτήματος της θα μείνει σε μνήμες, αλλά και στα δικαστικά χρονικά, ως μέγιστη αδικία που χωρίς την ιερή θέληση της οι «κόποι μιας ζωής που εργάστηκε με τη βελόνα και την κλωστή», όπως έλεγε, θα κατέληγαν σε βέβηλα χέρια!
Οι αναχρονιστικοί νόμοι του κράτους και τα τερτίπια συμβολαιογράφων και δικηγόρων επέτρεψαν να διασύρεται η μνήμη της κας Μαριάνας στις αίθουσες των δικαστηρίων και όχι μόνο εκεί.
Όσοι γνώριζαν «από πρώτο χέρι» την ιστορία της μοδίστρας και τις περιπέτειες που πέρασε διηγούνται τη μεγάλη αδικία.
Η αείμνηστη έφυγε με τη βεβαιότητα ότι η περιουσία της θα κατέληγε εκεί που αυτή αποφάσισε, εκεί που έγραψε και υπέγραψε τη διαθήκη!
Έφυγε με την απέραντη ικανοποίηση ότι οι κόποι της θα πήγαιναν σε έσοδα από τα διαμερίσματα και αυτά θα κατέληγαν σε άριστους μαθητές σχολείων στο τέλος κάθε έτους, όπως ρητά αξίωνε στη γνήσια διαθήκη της!.
Έφυγε με την προσδοκία ότι θα αξιοποιούνταν κάθε κτήριο προς όφελος Δήμων, γηροκομείου και κατοίκων.
Έφυγε με καθαρή τη συνείδηση της ότι τήρησε μια παράδοση που ήθελε τους συντοπίτες καταγωγής του πατέρα της να δωρίζουν κληροδοτήματα για κοινωφελείς σκοπούς.
Έφυγε αποχαιρετώντας καλοπροαίρετους καλούς φίλους, αφού στη γνήσια διαθήκη της τους κατονόμασε γράφοντας ότι ευγενικά αρνήθηκαν να τους δώσει κτήρια και τμήματα της περιουσίας της, απαντώντας της οι ίδιοι να τα δώσει όλα στα ιδρύματα!
Ελάχιστο αφιέρωμα στη μνήμη και μεγαλοψυχία της!
Χριστούγεννα έτους 2022
Για την διήγηση
Ιωάννης Γαβριάς
